اي خدا در اين روز مرا به خاطر لغزش‌هايم بازخواست نکن و عذر خطاها و اشتباهاتم را بپذير و مرا هدف بلاها و آفت‌ها قرار نده. به عزتت اي عزت‌بخش مسلمين اهل اسلام.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، به نقل از مركز خبر حوزه، حجت‌الاسلام ‌و المسلمين عرفان، در شرح فرازهاي دعاي چهاردهم ماه ضيافت الهي، به تبيين مفهوم اقاله و درخواست از خدا براي عافيت و بخشش خطاها و لغزش‌ها پرداخته است.

اللهمّ لا تؤاخِذْني فيهِ بالعَثراتِ واقِلْني فيهِ من الخَطايا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْني فيه غَرَضاً للبلايا والآفاتِ بِعِزّتِکَ يا عزّ المسْلمين.

اي خدا در اين روز مرا به خاطر لغزش‌هايم بازخواست نکن و عذر خطاها و اشتباهاتم را بپذير و مرا هدف بلاها و آفت‌ها قرار نده. به عزتت اي عزت‌بخش مسلمين اهل اسلام.

نخستين فراز دعا

خدايا مرا در اين روز به لغزش‌هايم مواخذه نکن.

قرآن مي‌فرمايد: «وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيْهَا مِن دَآبَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ لاَ يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلاَ يَسْتَقْدِمُونَ»؛ و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه مى‏كرد، جنبنده‏اى بر روى زمين باقى نمى‏گذاشت ليكن [كيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس مى‏اندازد و چون اجلشان فرا رسد، ساعتى آن را پس و پيش نمى‏توانند افكنند. (سوره نحل، آيه 61). در واقع به واسطه ستم مردم، خداوند نه انسان‌ها را نابود مي‌کرد، بلکه مور و موريانه را نيز نابود مي‌کرد.

يا در آيه 45 سوره فاطر مي‌فرمايد: «وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَى ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِ بَصِيرًا»؛ و اگر خدا مردم را به [سزاى] آنچه انجام داده‏اند مؤاخذه مى‏كرد هيچ جنبنده‏اى را بر پشت زمين باقى نمى‏گذاشت، ولى تا مدتى معين مهلتشان مى‏دهد و چون اجلشان فرا رسد خدا به [كار] بندگانش بيناست.

مواخذه خداوند، خيلي سخت است روزه‌داران در اين روز از خداوند درخواست مي‌کنند که آنها را با لغزش‌هايشان مواخذه نکند. اگر خداوند انسان را به واسطه اعمال ناشايست خود مؤاخذه کند، هيچ کس نمي‌تواند مانع کار او شود.

فراز ديگري از دعا

«واقِلْني فيهِ من الخَطايا والهَفَواتِ»

روزه‌دار از خداوند مي‌خواهد که لغزش‌ها و خطاهاي او را اقاله کند.

اقاله يکي از اصطلاحات فقهي است، يعني باز پس گرفتن و در اين جمله به معناي بخشيدن است.

در معاملات «اقاله» مستحب است، يعني اگر خريدار جنس خريداري شده را پس آورد، مستحب است که فروشنده جنس را پس بگيرد و در اين جمله، از خدا مي‌خواهيم که لغزش‌هاي ما را اقاله کند، يعني از گناهان ما درگذرد.

«ولا تَجْعَلْني فيه غَرَضاً للبلايا والآفاتِ»

خدايا در اين روز مرا هدف بلاها و آفات قرار نده.

ممکن است آفات و بلاها براي کساني که ظرفيت تربيتي آن را ندارند، باعث بي‌ديني آنها شود.

امام حسين‌(ع) فرمودند: «إِنَّ النَّاسَ عَبِيدُ الدُّنْيَا... فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ»، تحف العقول عن آل الرسول ص، ص: 245؛ مردم بنده دنيا هستند و زماني که گرفتار بلا شدند دينداران کم هستند.

‹‹قتيبه» از ياران امام صادق عليه السلام مي‌گويد :براي عيادت از فرزند بيمار امام به منزل آن حضرت رفته بودم ،امام را جلوي منزل ديدار كردم كه افسرده و محزون بود ،حال كودك را جويا شدم ،فرمود:« به خدا سوگند او رفتني است» آنگاه داخل منزل شد و پس از مدتي بيرون آمد در حالي كه اندوهش تسكين يافته بود، من اميدوار و خوشحال شدم و گمان كردم بيمار بهبود يافته است؛ بار ديگر از حال كودك پرسيدم .فرمود:‹‹از دنيا رفت» با شگفتي گفتم فدايت شوم هنگامي كه زنده بود، غمگين و افسرده بوديد و اينك كه فوت كرده است، اندوهگين نيستيد فرمود:ما خانداني هستيم كه پيش از مصيبت اظهار نگراني مي كنيم ولي چون قضاي الهي وقوع يابد راضي به رضاي خدا و تسليم امر اوييم».

ما از خداوند درخواست عافيت مي‌کنيم، عافيت يعني گرفتار بلا نشويم؛ چون‌ بلاها براي افراد ضعيف، دين‌زدا است؛ يعني کساني که داراي ايماني سست هستند، هنگامي که دچار بلا مي‌شوند، دين خود را از دست مي‌دهند و به خدا و دين و پيامبر (ص) بدبين مي‌شوند. يکي از اين شرايط دشوار فقر اقتصادي افراد است؛ به گونه‌اي که در روايات ما نيز بر عامل فقر به عنوان يکي از راه‌هاي تسلط شيطان بر انسان و کفر او اشاره شده است.

انتهاي پيام