معاون پژوهشی دانشکده‌ی جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان با بیان این‌که هم‌اکنون بستر خشکیده‌ی دریاچه‌ی هامون تحت تأثیر حرکت باد به منبعی برای گرد و غبار و حرکت ذرات سیلت و ماسه تبدیل شده است،گفت: خشکی تالاب «هامون» تهدیدی برای محیط زیست و تشدیدکننده‌ی پدیده‌ی بیابان‌زائی است.

دکتر «نوری» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)،منطقه سیستان و بلوچستان، اظهار کرد: هامون یک منبع آبی مناسب برای مصارف کشاورزی و دامداریست در سال‌هایی با میزان بارش و منابع آب کافی بر اثر وزش بادهای موسمی و شدید، آب در اراضی مسطح دشت سیستان پیشروی و مراتع دریاچه را آبیاری می‌کند پس از عقب‌نشینی، مراتع غنی و سرسبز، منبع اصلی تغذیه هزاران رأس دام محسوب می‌شوند.

وی ادامه داد: سطح آب تالاب هامون به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تالاب‌ها در منطقه شرقی کشور بسته به شرایط اقلیمی و جغرافیایی خود در حال نوسان است و چه بسا در اکثر فصول خشک سال به طور کلی خشک شده و بعضاً اثرات جبران‌ناپذیر زیست محیطی و اقتصادی و... از خود برجا می‌گذارد و در طول تاریخ حیات خود تغییرات فراوانی را شاهد بوده است.

معاون پژوهشی دانشکده‌ی جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان گفت: وابستگی تالاب هامون به رودخانه هیرمند، بادخیز بودن منطقه و اثرات خشکسال‌های اخیر از مهم‌ترین عوامل نوسان آب این تالاب است.

به گفته‌ی نوری، این تالاب در دوره‌های مختلف حیات خود دارای تختک‌ها و نیزارهایی بوده که منبع تأمین معاش حاشیه‌نشینان دریاچه هامون و در واقع می‌توان گفت برای همه‌ی سیستان بوده است پوشش گیاهی منطقه شامل پوشش ایرانی - تورانی مشتمل بر گیاهان خشکزی (گز، تاغ، پده، بید و ...) و آبزی ( نی، جگن، لوئی، اویارسلام و ...) است و طی سال‌های متمادی صدها هزار پرنده مهاجر نیمی از سال را در این تالاب سپری می‌کرده‌اند که از این میان می‌توان به‌گونه‌های با ارزش درنا، پلیکان خاکستری، عقاب دریایی دم سفید، سنقر تالابی، عقاب تالابی، دلیجه، سارگپه پا بلند، سارگپه معمولی، شاهین و ... اشاره کرد.

وی اظهار کرد: هامون جدای از شرایط اکولوژیکی، شرایط تاریخی ارزنده‌ای دارد که باید آن را با تمام وجود باور کرد.

معاون پژوهشی دانشکده‌ی جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی دانشگاه سیستان و بلوچستان گفت: خشکسالی‌های اخیر سبب به هم خوردن تعادل اکولوژیکی اکوسیستم دریاچه هامون و سبب تشدید بیابان در منطقه شده است.

نوری خاطرنشان کرد: مهم‌ترین علت خشکسالی شدید و متناوب سیستان بارندگی کم، تبخیر زیاد، کم عمق بودن هامون، وابستگی تالاب به رودخانه مرزی هیرمند و بادخیز بودن منطقه است.

وی یادآور شد: هم‌اکنون به علت خشکسالی‌های پی درپی و در برخی اوقات قطع جریان آب رودخانه‌ی هیرمند از افغانستان، این تالاب دستخوش بحران است.

انتهای پیام