چند سالی است که هفتم مهرماه بهانه‌ای شده تا از مردانی یاد و تقدیر شود که خود را به آب و آتش می‌زنند تا جان انسانی را نجات داده یا خطری را از دیگران دور کنند.

خبرنگار سرویس «حوادث» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، 7 مهر ماه به سراغ جمعی از آتش‌نشانان شهرهای مختلف کشور رفت تا مشکلات و مسائل‌شان را این بار نه از زبان مسئولان و مدیران که از دهان خودشان بیان کند.

اجرایی نشدن قوانین مرتبط با مشاغل سخت و زیان‌آور شاید از مهم‌ترین دغدغه‌هایی باشد که اغلب آتش‌نشانان کشور آن را بیان کرده‌اند.

یکی از این آتش‌نشانان با انتقاد از اجرایی‌نشدن این طرح می‌گوید: آتش‌نشانی حرفه‌ای است که به نوعی همواره در معرض اغلب مخاطراتی که جان انسان‌ها را تهدید می‌کند، قرار دارد اما جای تعجب دارد که این شغل در بیمه‌ها به عنوان مشاغل سخت و زیان‌آور حساب نشده و در شهرهایی که این قانون اجرایی شده، به قدری اما و اگر در اجرا و نوع قراردادهای آن آمده که دیگر نمی‌توان امیدی به این قانون داشت.

اجرا نشدن قوانین مربوط به مشاغل سخت و زیان‌آور موضوعی است که مورد انتقاد بسیاری از آتش‌نشانان قرار داشت.

یکی دیگر از آتش‌نشان‌ها در این باره گفت: متاسفانه نوع قراردادها در برخی سازمان‌ها یکسان نیست و به عنوان مثال برخی از آتش‌نشانان در یک سازمان با قرارداد کارگری و برخی دیگر با قرارداد کارمندی استخدام شده‌اند که همین موضوع سبب شده اجرای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور با مشکل روبرو شود.

یکی دیگر از آتش‌نشانان شهرهای شمالی کشور یکپارچه‌نبودن سازمان آتش‌نشانی در سطح کشور را موضوعی می‌داند که سبب بی‌انگیزگی آتش‌نشانان برای کار در دراز مدت می‌شود.

به عقیده این آتش‌نشان یکپارچه‌ نبودن سازمان سبب شده در هر شهر به تناسب بودجه‌ای که از سوی شهرداری به آتش‌نشانی‌ها اختصاص می‌یابد، لوازم و تجهیزات برای آتش‌نشانی خریداری شده و حقوق و مزایا به آتش‌نشانان تعلق گیرد که این موضوع گاه سبب می‌شود آتش‌نشانی که در دو شهر کاری یکسان و مشابه را انجام می‌دهد، دارای حقوق و مزایای متفاوتی از یکدیگر باشد.

آتش‌نشان دیگری که دارای حدود 10 سال سابقه کار عملیاتی است، درباره یکپارچه‌نشدن آتش‌نشانی به ایسنا گفت: یکپارچه‌نبودن باعث شده تا سیاست‌های یکسانی در قبال آتش‌نشانی‌ها در کشور اعمال نشود و همین موضوع باعث می‌شود زمانی که همکاران ما برای نظارت یا بازرسی به محلی که ناایمن است، مراجعه می‌کنند، فاقد قدرت اجرایی برای برخورد با عامل تهدیدکننده ایمنی باشد.

نوع قراردادها و نحوه استخدام‌ها نیز دغدغه دیگری است که یکی از کارکنان اداری آتش‌نشانی یکی از شهرها آن را بیان کرده و می‌گوید: متاسفانه در خردادماه امسال به ما قول استخدام داده‌اند، اما با گذشت بیش از چهارماه، وضعیتمان نه تنها مشخص نشده، بلکه هیچ یک از مسئولان مربوطه نیز پاسخگوی ما نیستند و استخدام را به زمان دیگری موکول می‌کنند.

به گزارش ایسنا، آتش‌نشان یکی از شهرها نیز از نوع قرارداد بیمه درمانی آتش‌نشانان گلایه داشت و گفت: متاسفانه بیمه ما به گونه‌ای است که با بسیاری از مراکز درمانی طرف قرارداد نبوده و گاهی حتی برای درمان یک سرماخوردگی یا مجبور به طی‌کردن کیلومترها مسیر برای رسیدن به یک مرکز درمانی طرف قرارداد هستیم، یا مجبوریم با هزینه‌های بالایی که این روزها برای درمان وجود دارد، با هزینه شخصی این کار را انجام دهیم.

کمبود امکانات در شهرهای کوچک

آتش‌نشان دیگری که در یکی از شهرهای کوچک کشور مشغول به خدمت است، از کمبود امکانات آتش‌نشانی‌ها انتقاد کرد و افزود: متاسفانه مشکلی که آتش‌نشانی‌ها به ویژه در شهرهای کوچک با آن روبرو هستند، کمبود امکانات برای این افراد است، چرا که این مورد حتی می‌تواند سبب واردشدن آسیب‌های جانی به خود آتش‌نشانان شود.

وی خواستار این شد که مسئولان مربوطه به ویژه در دولت و شهرداری‌ها بودجه‌ای را برای یکسان‌سازی و استانداردسازی امکانات آتش‌نشانی تمام شهرها مصوب کرده و آن را پرداخت کنند.

به گزارش ایسنا، مزاحمت‌های تلفنی و تماس‌های بی‌جا با سامانه 125 آتش‌نشانی در شهرها موضوعی است که یکی دیگر از نیروهای عملیاتی آتش‌نشانی به آن اشاره دارد و می‌گوید: متاسفانه آمار ایجاد مزاحمت‌های تلفنی برای شماره 125 بسیار بالاست و به طور میانگین می‌توان گفت در سطح کشور شاید بیش از نیمی از تماس‌ها را مزاحمت‌های تلفنی و تماس‌های بی‌جا شامل شود که این عدد قطعا سبب کاهش کیفیت خدمت‌رسانی آتش‌نشانان به حادثه‌دیدگان خواهد شد.

وی خواستار این شد که خانواده‌ها، مدارس و رسانه‌ها، کودکان و دانش‌آموزان را که از عمده‌ترین گروهی هستند که برای آتش‌نشانی ایجاد مزاحمت می‌کنند را توجیه کرده و از پیامدهای آن آگاه سازند.

به گزارش ایسنا، اعمال تغییرات در مسیرهای ترافیکی بدون اطلاع آتش‌نشانان نیز موضوع دیگری است که راننده خودروی آتش‌نشانی در یکی از شهرهای شرقی کشور به آن اشاره دارد و می‌گوید: متاسفانه گاهی دیده شده که شهرداری‌ها و پلیس راهور بدون اطلاع آتش‌نشانی، مسیر دور برگردانی را مسدود کرده یا معبر جدیدی را بازگشایی می‌کنند که بی‌اطلاعی آتش‌نشانان از این موضوع گاه سبب می‌شود که آنان هنگام وقوع حوادث بعضا دیرتر از زمانی که پیش‌بینی شده به محل برسند.

حقوق و مزایای آتش‌نشانان و یکسان نبودن آن در سطح کشور نیز امر دیگری است که آتش‌نشان یکی از کلانشهرها درباره آن به ایسنا گفت: متاسفانه حقوق و مزایایی که برای آتش‌نشانان در سطح کشور در نظر گرفته شده یکسان و متناسب با میزان فعالیتی که می‌کنند، نیست که به نظر می‌رسد باید دستورالعمل جامع در این باره تدوین شود.

مسکن آتش‌نشانان و کمک برای تامین آن نیز گلایه دیگری است که از زبان آتش‌نشان یکی از شهرهای جنوبی کشور بیان می‌شود.

این آتش‌نشان خواستار این است که تعاونی‌های مسکن در آتش‌نشانی‌های سراسر کشور تشکیل شده و با ارائه وام‌های مسکن، مقدمات خانه‌دارشدن آتش‌نشانان را فراهم کند.

به گفته این آتش‌نشان، با توجه به سختی که شغل آتش‌نشانی با آن روبروست، به نظر می‌رسد، داشتن یک منزل شخصی و تامین‌بودن به لحاظ محل زندگی تا حدقابل توجهی از فشار و استرس روانی آتش‌نشانان می‌کاهد و آنان حداقل دغدغه‌ این موضوع را نخواهند داشت که در صورت آسیب‌دیدگی در حوادث، تکلیف محل زندگی‌شان چه خواهد بود.

تشکیل نشدن موزه آتش‌نشانی نیز امری است که یکی از آتش‌نشانان پایتخت به آن اشاره کرد و افزود: آتش‌نشانی تهران دارای بیش از 30 شهید و دهها جانباز است که این افراد باید به جامعه معرفی شوند.

وی با بیان اینکه تعدادی از جانبازان و شهدای آتش‌نشانی از دوستان نزدیک وی بوده‌اند، ادامه‌داد: باید محلی باشد که به معرفی اسطوره‌های آتش‌نشانی و همچنین تجهیزات و دستاوردهای این سازمان در مرور زمان در سطح کشور بپردازد که جای خالی چنین محلی در پایتخت به وفور دیده می‌شود.

به گزارش ایسنا، آتش‌نشانان دغدغه‌های بسیاری دارند که برای بیانش به دنبال گوش شنوا از سوی مسئولان هستند که شاید هفتم‌مهرماه که چند سالی است بهانه‌ای برای تجلیل از آنان شده، فرصت مناسبی باشد که مسئولان دغدغه‌هایشان را شنیده و برای رفع آن اقدام کنند.

انتهای پیام