چرا با وجود تمامی تجربه‌ها، شواهد و نظرات علمی و مستدل کارشناسان، هنوز هم مخالفان ضد محصولات تراریخته به شدت و قاطعانه ایمنی و بهره‌وری این محصولات را انکار می‌کنند؟

به گزارش سرویس فناوری ایسنا، دکتر هنری میلر، پزشک و محقق فلسفه علم و سیاستگذاری در دانشگاه استنفورد و مدیر موسس دفتر زیست فناوری در سازمان غذا و داروی

آمریکا (FDA) طی مقاله ای در سایت genengnews کوشیده پاسخی جامع برای این سوال ارائه کند.

در این مقاله آمده است: «از بیش از 186 میلیون هکتار از محصولات تغییر یافته ژنتیک (تراریخته) در بیش از سه دوجین کشور درسراسر دنیا کشت می‌شوند. گیاهانی که از این طریق تولید می‌شوند و به آنها تراریخته(GM) نیزمی‌گویند، سریع‌ترین فناوری کشاورزی پذیرفته شده در تاریخ هستند. بیش از سه تریلیون وعده غذایی با اجزای تراریخته مصرف شده است و در طول بیست سال تجربه با این محصولات تراریخته تا کنون یک نمونه تایید شده از آسیب رساندن این محصولات به سلامت انسان و یا اختلال در اکوسیستم مشاهده نشده است. البته منطقی است که سوال کنیم آیا اثرات منفی این محصولات تا کنون مورد بررسی قرار گرفته‌اند یا نه؟. پاسخ این است: بله.

صدها مطالعه علمی در مورد ارزیابی خطر این نوع محصولات در سراسر دنیا انجام شده است از جمله مطالعاتی که توسط اتحادیه اروپا که بسیار ریسک‌گریز هستند، پشتیبانی مالی شده‌ ولی همگی این ارزیابی‌ها برای نشان دادن آسیب رساندن محصولات تراریخته شکست خورده‌اند و پس از بررسی دقیق شواهد، سازمان‌های علمی در سراسر جهان تقریبا به اتفاق آرا بر ایمنی محصولات و مواد غذایی تراریخته صحه گذاشته‌اند.

با وجود تمامی این تجربه‌ها، شواهد و نظر کارشناسان، هنوز هم مخالفان ضد محصولات تراریخته هنوز به شدت و قاطعانه ایمنی و بهره‌وری این محصولات را انکار می‌کنند.

بسیاری از ما متعجبیم که چرا مخالفان مهندسی ژنتیک و تراریخته‎ها اینقدر با شوق و ذوق این کار را انجام می‌دهند و با چسبیدن به سناریوهای ترساننده، عجیب و غریب و بی‎اعتبار خودشان حتی در برابر دستیابی به پیشرفت‌های بهداشت عمومی با استفاده از مهندسی ژنتیک از قبیل نجات جان انسان‌ها با استفاده از ویتامین A و یا محصولات غنی شده با آهن مقاومت می‌کنند؟ پاسخ این است که دامنه انگیزه این افراد از طمع تا حماقت است.

شاید یکی از اساسی‌ترین مخالفت‌ها، اعتراض معنوی برخی از کاتولیک‌ها است که معتقدند که مهندسی ژنتیک به نحوی غیرطبیعی و بنابراین غیراخلاقی است.

پرنس چارلز، مهندسی ژنتیک را به عنوان جسارتی به قلمروی که متعلق به خداست توصیف کرده است. این مسائل توضیح می‌دهد که چرا برخی محصولات تراریخته را در گروهی مشابه با کودهای شیمیایی، آفت‌کش‌ها و هورمون‌های مصنوعی رشد قرار داده‌اند. برخی از مخالفان محصولات تراریخته به دور از هرگونه منطقی از حقایق برجسته‌ی زیر چشم‌پوشی می‌کنند:

1- به استثنای برخی ماهیان، صدف، توت وحشی و قارچ وحشی تقریبا تمام موجودات زنده، گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم‌ها در تامین مواد غذایی ما توسط یکی از روش‌های ژنتیک اصلاح شده‌اند.

2- از آنجاکه روش‌های مهندسی ژنتیک مدرن به مراتب دقیق‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر از روش‌های قبلی هستند، غذاهای تولید شده با آنها به احتمال زیاد حتی سالم‌تر از سایر غذاها هستند.

3- تقریبا تمامی کسانی‌که در آمریکای شمالی زندگی می‌کنند به طور روزانه از مواد غذایی حاوی مواد مهندسی ژنتیک شده (تراریخته) استفاده کرده‌اند، تا آنجاکه این مواد در هر محصولی که از روغن ذرت، شربت ذرت با فروکتوز بالا و یا دیگر محصولات ذرت، روغن کلزا، روغن سویا و یا پروتئین سویا به دست می‌آید وجود دارند.

میلتون فریدمن، اقتصاددان و برنده جایزه صلح نوبل توصیه کرده است که به منظور درک انگیزه یک فرد یا سازمان به دنبال فهم منافع شخصی آن‎ها باشید. این مساله دراینجا نیز صدق می‌کند چرا که برخی از محل فروش سم نان می‎خورند و برخی هم از محل تبلیغ روش‌های کشت موسوم به ارگانیک که با مصرف سم مخالفند نان می‌خورند. این هر دو گروه در نتیجه ورود محصولات تراریخته که سم مصرف نمی‎کنند متضرر می‌شوند. استفاده از این فناوری به منظور افزایش ذاتی مقاومت در برابر آفات گیاهی، نیاز به استفاده از آفت‌کش‌های شیمیای را کاهش می‌دهد و این تهدیدی است برای فروش گسترده مواد غذایی ارگانیک.واریته‌های تصویب شده از محصولات تراریخته در حال حاضر به طور قابل ملاحظه‌ای استفاده از آفت‌کش‌ها را کاهش داده‌اند.

علاقه‌ی شخصی پرقدرتی برای صنعت اعتراض وجود دارد تا به تحریک جنون‌آمیز در مورد خطرات ادعایی و یا فرضی در مورد محصولات تراریخته بپردازند. سازمان‌های خصوصی زیست محیطی مانند "صلح سبز" و دوستان زمین منحصرا بر کمک‌های مالی متکی هستند تا بتوانند آتش مخالفت بین‌المللی با مهندسی ژنتیک را شعله ور نگهدارند و از سوی دیگر باید بتوانند با ایجاد ترس و هراس و نفرت (فناوری هراسی)، انگیزه جمع‎آوری کمک‎ها را هم بیشتر و بیشتر کنند.

این سازمان‌های خصوصی براساس هراس بالقوه خودشان از پیشرفت‌های علمی و فناورانه و برخلاف منافع عمومی به اهداف مختلفی حمله می‌کنند.

رسانه‌ها نقش کلیدی در مشروعیت بخشیدن به این سازمان‌ها دارند و حتی گاهی برخی از آنها گمراه‌کننده‌تر از جنبش‌های مخالف با فناوری هستند. تعداد و فراوانی گزارش‌های خبری با سرفصل‌های جنجال آفرین در حال افزایش است. هر مدیر اخبار تلویزیون می‌داند که یک تیتر که موجب وحشت می‌شود مانند "سم در شربت خانه شما؟" خوانندگان بیشتری را جذب می‌کند تا توضیحی کوتاه ازاینکه همه چیزعالی است.

در واقع بسیاری از معترضان یک فناوری در مورد دلایل کار خودشان نادان و جاهل هستند ولی آنها توسط سازمان‌های غیر دولتی (غربی) که از اعتماد آنها سوء استفاده کرده‌اند هدایت می‌شوند. درنهایت جهالت حق ما است. مردم اگر بخواهند می‌توانند پرخوری کنند، سیگار بکشند و از دریافت داروهای تجویز شده سرپیچی کنند. آنها همچنین می‌توانند به صورت ناآگاهانه و یا با اطلاعات غلط در مورد هر کدام از مسائل مربوط به سیاست‌های عمومی تصمیم بگیرند.

متاسفانه این مساله باعث می‌شود که آنها آسیب‌پذیر شوند و به سمت بی‌خردی یا بدتراز آن هدایت شوند. درنتیجه ارتش آماده و مشتاقی از راهپیمایان خیابانی، نویسندگان نامه و امضا کنندگان طومار وجود دارد که متقاعد شده‌اند که کاری که انجام می‌دهند "حق" آنها است. این‎ها را رهبران آنها به خوردشان داده‌اند.

منبع اصلی اطلاعات این افراد شبکه‌ای از وب‌سیات‌های خود ارجاعی است که همگی یک تبلیغ دارند و یک پیغام را از بی‌اعتمادی تکرار می‌کنند. آماده کردن منطق وعلم برای مقابله با مخالفان مهندسی ژنتیک و بسیاری از فناوری‌های دیگر زندگی بسیار مهم و ضروری است. مقابله با منافع اقتصادی نامشروع، اعتقاد راسخ شبه مذهبی (در بین کاتولیک‌های غربی) و جهل عمدی بسیار دشوار است زیرا در بین این گروه‌ها بی‎منطقی بر منطق غلبه دارد.»

مرکز اطلاعات بیوتکنولوژی ایران با انتشار ترجمه این گزارش تاکید کرده راه تعالی کشور و تامین امنیت غذایی از طریق استفاده از همه فناوری‌ها مانند کشاورزی ارگانیک، کشاورزی بومی و سنتی، کشاورزی علمی و پیشرفته و استفاده از مهندسی ژنتیک و تراریخته‌ها می‌گذرد. بنابراین جنگ دیگر افروخته‌ی بین فناوری‌های مختلف مانند اصلاح‌نباتات با ارگانیک یا موارد مشابه را فاقد اصالت تلقی کرده و بر این باور است که همه قابلیت‌های کشاورزی ارگانیک، کشاورزی علمی، اصلاح نباتات، کشاورزی سنتی، مهندسی ژنتیک و استفاده از تراریخته‌ها باید در جای خود به بهترین نحو مورد بهره‌برداری قرار گیرند.

انتهای پیام