پخش‌کننده‌های صوری، عدالت در توزیع، امکان رقابت شرکت‌های کوچکتر، تعدد دفاتر پخش، جلوگیری از انحصار، ایجاد زیرساخت پخش‌ فیلم و ... بخشی از دغدغه‌های پخش‌کنندگان و تهیه‌کنندگان فیلم‌های سینمایی است.

به گزارش خبرنگار ایسنا، در پی انتشار خبر تغییرات در آیین‌نامه‌ی اکران سال 95 که توسط شورای صنفی نمایش تهیه و برای تصویب به سازمان سینمایی ارائه شده است، نظر چند تهیه‌کننده و پخش‌کننده‌ی سینما را در این باره جویا شدیم.

نحوه‌ی قرارداد با سینماها تغییر نکند

مدیر پخش شرکت «رسانه فیلمسازان» در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایسنا، درباره‌ی تغییرات آیین‌نامه اکران سال جدید که در آن سقف تعداد فیلم‌ها برای پخش‌کنندگان برداشته شده است، اظهار کرد:‌ در آیین‌نامه قبلی برای اینکه عدالت در توزیع فیلم‌ها رعایت شود، سقف 8 فیلم برای هر دفتر پخش را در نظر گرفته بودند که علاوه بر آن هر دفتر می‌توانست تولیدات خودش را به اضافه‌ی یکی دو فیلم آزاد اکران کند؛ به این ترتیب هر دفتر می‌توانست بیش از 10 فیلم در سال پخش کند اما بود و نبود سقف تفاوتی نمی‌کند چون پیش از این هم پخش‌کننده‌ها عملاً نمی‌توانستند بیش از هفت یا هشت فیلم در سال اکران کنند.

حبیب اسماعیلی با بیان اینکه بخش مهم دیگری مربوط به اکران همزمان در آیین‌نامه وجود دارد، ادامه داد: در حال حاضر برای اکران فیلم در سینمای سرگروه محدودیت چهار هفته‌ای وجود دارد و پخش‌کننده‌ها نمی‌توانند چند فیلم را همزمان به اکران ببرند. با وجود چنین قانونی دست پخش‌کننده‌ها برای گرفتن فیلم بسته می‌شود و فرقی نمی‌کند که سقف تعداد فیلم برداشته شود یا نه. برداشته‌شدن این سقف مشکلی ایجاد نمی‌کند، مشروط بر اینکه نحوه‌ی قرارداد پخش‌کنندگان با سینماها تغییر نکند و محدودیت اکران همزمان همچنان وجود داشته باشد. در غیر این صورت، پخش‌کننده‌های قوی‌تر می‌توانند فیلم‌های بیشتری اکران کنند و دفاتری که کمتر فعالند از چرخه خارج می‌شوند.

این تهیه‌کننده و پخش‌کننده‌ی سینما با اشاره به اینکه در حال حاضر هر پخش‌کننده ‌می‌تواند یک قرارداد در شش ماه اول سال و دو قرارداد در شش ماهه دوم سال با سینماهای سرگروه داشته باشد، اظهار کرد: اگر این محدودیت برداشته شود، معادلات پخش برهم می‌خورد و برخی دفاتر دیگر نمی‌توانند فعالیت کنند. شورای صنفی باید کاری کند که عدالت رعایت شود، البته این موضوع قدری به همت دفاتر پخش نیز برمی‌گردد، در این مدت که سقف تعداد فیلم وجود داشت برخی از دفاتر هیچ فعالیتی نداشتند و این مشکل به خود آنها مربوط است.

دفاتر پخش باید تجمیع شوند

مدیر پخش شرکت «نسیم صبا» نیز درباره‌ی برداشته‌شدن سقف تعداد فیلم‌ها اظهار کرد: من با این کار موافقم و معتقدم دفتری که بخواهد تعداد فیلم‌های زیادی پخش کند کار خودش را می‌کند. در دو ‌سه سال گذشته هم که این محدودیت وجود داشت تأثیری نداشت زیرا برخی شرکت‌ها دفاتر آلترناتیوی دارند که فیلم‌ها را از طریق آنها پخش می‌کنند پس چه بهتر که این قانون را برداریم.

سعید خانی ادامه داد: دفاتر پخش باید تجمیع شوند و چند دفتر پخش قوی به وجود بیاید که با هم رقابت کنند و حتی معتقدم محدودیت نمایش همزمان فیلم‌ها نیز می‌تواند برداشته شود. تجربه‌ نشان می‌دهد که این محدودیت‌ها کارایی ندارند و جز اینکه فساد، زد و بند شکل بگیرد خروجی دیگری برای سینمای ایران نداشته است. با برداشته شدن این محدودیت‌ها دفاتر پخش صوری جمع می‌شوند. گرچه نمی‌توان انتظار داشت دفاتر پخش قوی بوجود بیایند. این امر مستلزم آن است که بعضی از دفاتر پخش قبول کنند که کارآیی ندارند و باید با دفاتر دیگر تجمیع شوند تا بتوانند در این عرصه رقابت کنند.

او اظهار کرد:‌ فلسفه این قانون این بود که از دفاتر ضعیف‌تر حمایت شود اما این اتفاق نیفتاد و تنها حاصلش به وجود آمدن قارچی دفاتر پخش بود و اتفاقاً محدودیت تعداد فیلم‌ها برای دفاتر قوی‌تر خوب بود، چون می‌توانستند تمام فیلم‌های خوب سال را بگیرند و فیلم‌های ضعیف‌ تهیه‌کننده‌ها را با این دلیل که سقف‌شان پر شده از سر باز کنند. اما حالا با برداشته شدن این سقف دفاتری که پخش قدرتمندی دارند می‌توانند در کنار فیلم‌های خوب یک تهیه‌کننده، فیلم‌های ضعیف او را هم بگیرند و این یک حُسن است.

فیلم‌ها گلچین می‌شوند

سیروس تسلیمی مدیر پخش شرکت «امید فیلم» نیز در این باره گفت: در این دو سه سالی که سقف تعیین شده بود دفاتر پخش نیابتی بوجود آمده بود و شرکت‌ها از طریق چند پخش‌کننده فیلم‌های خود را پخش می‌کردند، این روند ثابت می‌کند ممانعت‌کردن کاری غیرعملی است، البته همه جای دنیا طرح‌هایی برای جلوگیری از انحصار اجرا می‌شود.

این پخش‌کننده با بیان اینکه همه این مسائل به دلیل عدم توازن بین تعداد فیلم‌ها و تعداد سالن‌هاست، افزود: اگر پخش‌کننده‌ها نتوانند اکران همزمان داشته باشند، نمی‌توانند بیش از شش، هفت فیلم در سال اکران کنند. این اتفاق ممکن است باعث شود برخی ناراستی‌هایی در اعلام مدت اکران فیلم‌ها بوجود آید.

تسلیمی درباره‌ی اینکه بعد از اجرای این قانون چه سرنوشتی در انتظار دفاتر پخش نیابتی و صوری خواهد بود به ایسنا گفت:‌ با محدودیتی که برای اکران همزمان فیلم‌ها وجود دارد حتماً آن دفاتر باز هم به کار خودشان ادامه می‌دهند و افراد پرنفوذ هر فیلم را از طریق یکی از دفاتر پخش‌شان اکران می‌کنند. ای کاش حداقل این افراد فیلم‌های متوسط و ضعیف را هم بگیرند که این فیلم‌ها فقط نسیب پخش‌کننده‌های مستقلی که توان کمتری دارند نشود. متأسفانه فیلم‌ها توسط دفاتر قدرتمند گلچین می‌شود که با وجود این روند فکر می‌کنم در نهایت به چند پخش کننده فعال می‌رسیم و باقی از دور خارج می‌شوند.

دفاتر ضعیف حتماً تعطیل خواهند شد

مدیر پخش «شکوفا فیلم» نیز درخصوص طرح جدید شورای صنفی نمایش برای اکران سال آینده اظهار کرد: برداشتن این قانون فرق زیادی برای ما نمی‌کند اما ممکن است بعضی دفاتر بتوانند 20 فیلم بگیرند و بعضی هیچ فیلمی نگیرند که این روند چندان مطلوب نیست. از طرفی اینکه قانونی را در آیین‌نامه در نظر می‌گیرند و بعد از مدتی بدون دلیل آن را برمی‌دارند و به یک باره یک تصمیم جدید می‌گیرند، خیلی بد است. این کار برای بسیاری از دفاتر درجه سه و چهار قابل تحمل نیست و به آنها ضرر و زیان می‌رساند و ممکن است حتی مجبور شوند دفاترشان را تعطیل کنند.

داریوش باباییان افزود: وجود محدودیت باعث می‌شد دفاتر ضعیف‌تر هم بتوانند فیلم بگیرند؛ هر چند ممکن بود یک پخش‌کننده‌ی قوی هشت فیلم خوب بگیرد و پخش‌کننده دیگری نتواند، این مسئله به توان پخش‌کننده برمی‌گردد. گرچه ظاهراً بود و نبود این قانون در آیین‌نامه‌ی قبلی تفاوتی نداشت اما اگر در سال بعد پخش‌کننده‌ای در رقابت با سایرین نتواند فیلمی بگیرد، تفاوت آن مشخص خواهد شد!

پخش فیلم اقتصادی نیست؛ رقابت شکل نمی‌گیرد

یک تهیه‌کننده‌ی سینما نیز درباره‌ی تغییرات آیین‌نامه‌ی اکران گفت: بود و نبود سقف تعداد فیلم‌ها فرقی به حال سینمای ایران ندارد، زیرا محدودیت‌هایی که پیش از این برای پخش کننده‌ها در نظر گرفته شده بود‌، عملاً اجرا نمی‌شد.

منصور لشکری قوچانی با بیان اینکه صاحبان فیلم‌ها هم ناچارند سراغ پخش‌کننده‌های قوی بروند زیرا اگر بهترین فیلم را هم به پخش‌کننده ضعیف بدهید، فیلم می‌سوزد، ادامه داد: تنها یک پخش کننده قوی وجود دارد و آن هم «فیلمیران» است که دیگران توان رقابت با آن را ندارند. عده‌ای می‌گویند که این شرکت، یک مافیا است در صورتی که تنها شرکت قدرتمندی است که علاوه بر پخش فیلم در سینماداری و تولید فیلم نیز فعال است و بیشتر سود خود را از آنجا کسب می‌کند. درحال حاضر سینماداری و پخش فیلم اقتصادی نیست و در شرایطی که پخش‌کنندگی سودی ندارد، طبعاً پخش‌کننده‌ی دیگری که توان رقابت داشته باشد به وجود نمی‌آید. به صلاح پخش کننده‌ها است که با هم تجمیع شوند و یک رقیب جدی برای این دفتر پخش به وجود بیاورد.

وی افزود: با توجه به گردش مالی سینمای ایران، پخش‌کننده برای سودآوری باید از ارشاد کمک بگیرد اما ارشاد هیچ حمایتی در این زمینه نمی‌کند. بزرگترین بخش سینمای ایران سینماداران و پخش کننده‌ها هستند اما ارشاد برای آنها زیرساخت خوبی به وجود نیاورده و تلاشی هم در این راستا نمی‌کند.

این تهیه‌کننده‌ی سینما در پایان تأکید کرد: وزارت ارشاد به جای تهیه‌ی فیلم و سرمایه‌گذاری در تولید، باید سینما بسازد که منجر به گردش مالی و سودآوری سینما شود. مطمئناً هنرمندان زیادی هستند که آنقدر به این نظام اعتقاد دارند که بدون سفارش دوستان برای نظام فیلم بسازند؛ ارشاد نباید نگران این تولیدات باشد در عوض باید نگران محل دیدن فیلم‌ها باشد.

انتهای پیام