زمین دانه‌ گیاهان را در بستر خود می‌پروراند و آب باران را چون امانت‌داری امین در پناه خود حفظ می‌کند و خالصانه از شیره جان خود به ساکنان زمین حیات می‌بخشد.

اما انسان این فرزند ناخلف شیره جان زمین را می‌مکد و زباله، کود و سموم شیمیایی، پساب و آلاینده‌های صنعتی را به کار می‌گیرد تا سدی بنا کند و راه تغذیه و حیات مادر را به هر طریق که می‌تواند مسدود کند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه مرکزی، حیات ساکنان زمین وابسته به حیات این مادر کهنسال است و هرچه سموم با قدرت و قوت بیشتری به رگ و ریشه زمین راه یابند، این مادر کهنسال بیمارتر می‌شود و در ادامه بیماری را ناخواسته به فرزندانش منتقل می‌کند.

هر زباله‌ای که در طبیعت دیده می‌شود نشان از بی‌توجهی یک نفد به حیات زمین دارد، زباله‌ای که می‌توان با اندکی توجه، به جای رها شدن در طبیعت در سطلی قرار داده شود.

اما به خطر افتادن حیات زمین تنها محدود به پراکندن زباله نیست، استفاده بی‌رویه از کود و سموم کشاورزی و فعالیت صنایع آلاینده حجم بالایی از سموم را به خاک منتقل می‌کند و این سموم به آب‌های زیرزمینی نیز نفوذ پیدا می‌کنند.

گیاهانی که از خاک آلوده تغذیه و رشد می‌کنند آلوده می‌شوند و می‌توانند عامل ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سرطان باشند.

وقتی صحبت از زمین پاک و تهدید سلامتی زمین به میان آورده می‌شود، اغلب افراد جامعه به دنبال مقصر می‌گردند و عموما همه قصور را متوجه افراد یک مجموعه یا یک سازمان می‌دانند، در حالی که همه ما در بیماری زمین مادر نقش داریم، برخی از افراد اطلاع کافی از عوامل تهدید کننده جان زمین ندارند و همین بی خبری موجب می‌شود که سودجویان یا بی خبران دیگر در جامعه به فعالیت‌های تخریبی خود در زمین ادامه دهند، اگر کشاورز اطلاع درستی از مضرات کود و سموم شیمیایی مورد استفاده نداشته باشد به استمرار روش اشتباهش می‌انجامد و اگر مردم دغدغه حیات زمین را نداشته باشند، به حجم زباله‌ها در طبیعت افزوده می‌شود.

به گزارش ایسنا، گپ‌و گفتی کوتاه با مردم کوچه و بازار نشان می دهد که اکثر آنان تصوری درستی از آلودگی زمین ندارند و آنچه در تعریف این آلودگی عنوان می‌کنند محدود به ریختن زباله در طبیعت می‌شود و تعداد محدودی از افراد به تاثیر آلایندگی صنایع بر آلودگی خاک و آب یا مضرات استفاده از کود و سموم کشاورزی برای زمین واقفند.

از طرفی همین اشاره به اجتناب از رهاسازی زباله در طبیعت نیز تنها در حد اشاره است و بسیاری از ما در عمل همین مهم را نیز رعایت نمی‌کنیم، البته تا زمانی که اقدامات در این حوزه توسط متولیان به نصب تعدادی بنر در روزی مانند روز زمین پاک و گزارش عملکرد از اقدامات انجام شده و اغلب انجام نشده محدود می‌شود، نباید انتظار دغدغه‌مندی در جامعه را داشته باشیم.

متولیان محیط زیست قطعا بسیار بیشتر از مردم از خطرات زیست‌محیطی آلودگی زمین و برای مثال تاثیر فعالیت صنایع آلاینده در این بخش اطلاع دارند و باید بدانند که فعالیت‌های پیشگیرانه نیز باید با حجم آسیب‌ها مناسبت داشته باشد.

گزارش عملکرد زمین را نجات نمی دهد

به گزارش ایسنا، مدیرعامل خانه سازمان‌های مردم‌نهاد استان مرکزی روز جهانی زمین پاک را بهانه‌ای جهت توجه ساکنان زمین به سلامت و حیات مامن خود دانست و گفت: هدف از این اقدام جهانی جلب مشارکت مردم برای داشتن زمینی پاک بوده است، اما متاسفانه اغلب به این هدف توجه نمی‌شود.

سیاوش آقاخانی با اشاره به اینکه برنامه‌های این روز در اکثر مواقع به اجرای تعدادی برنامه نمادین و ارائه گزارش عملکرد دستگاه‌ها محدود می‌شود، افزود: جهت تحقق زمینی پاک نیاز به برنامه‌ریزی، اقدامات هدفمند و برنامه جامعه آموزشی هست و اکتفا به برنامه‌های تکراری و نمادین نمی‌تواند این هدف را محقق کند.

این متخصص محیط زیست با تاکید بر اینکه فرهنگ‌سازی نقش بسیار موثری در کاهش حجم انباشت زباله در طبیعت دارد، بیان کرد: از همه ظرفیت‌ها جهت مشارکت مردمی در پاک‌سازی زمین باید بهره گرفت، این مشارکت می‌تواند به دغدغه مردم برای برخورداری از زمینی پاک و اجتناب از رهاسازی زباله در طبیعت منجر شود.

سلامت زمین در گرو همت همگانی

مدیرعامل خانه سازمان‌های مردم‌نهاد استان مرکزی بیان کرد: یکی از ظرفیت‌های گسترش مشارکت‌های مردمی سمن‌ها هستند که باید برنامه‌های آموزشی و تبلیغاتی منسجم‌تر و وسیع‌تری را جهت گسترش فعالیت‌های مردمی و نیز ایجاد حس مطالبه‌گری اجتماعی در نظر بگیرند.

آقاخانی نقش شهرداری را در گسترش مشارکت و همراهی مردم جهت تحقق زمینی پاک قابل توجه دانست و افزود: شهرداری با بهره‌گیری از تبلیغات شهری نقش موثری در ایجاد دغدغه اجتماعی و تاکید بر اهمیت زمین پاک برای ساکنانش دارد و می‌تواند اذهان عمومی را با مناسبتی مانند زمین پاک پیوند دهد.

وی ضمن تاکید بر مشارکت همگانی در این خصوص، بیان کرد: سمن‌ها، شهرداری، اداره حفاظت محیط زیست و مدارس باید با همکاری منسجم ضمن بازگو کردن خطرات رها شدن زباله در محیط زیست، در راستای حیات زمین، موجبات همکاری مردم را فراهم کنند.

مدیرعامل خانه سازمان‌های مردم‌نهاد استان مرکزی در خصوص استفاده بی‌رویه و نامناسب از کودها و سموم شیمیایی در کشاورزی گفت: متاسفانه یکی از خطراتی که حیات زمین را به خطر می‌اندازد استفاده از کود و سموم شیمیایی است که موجب آلودگی خاک و آب می شود.

آقاخانی ادامه داد: در حال حاضر بدون هیچ‌گونه آموزش صحیح کود و سموم شیمیایی در اختیار کشاورز قرار داده می شود و کشاورزان از این کود و سموم استفاده بی‌رویه می‌کنند و سموم توسط آب به خاک منتقل می‌شود.

وی با بیان اینکه ساختار خاک تحت‌تاثیر کودها و سموم کشاورزی قرار می‌گیرد و با تاکید بر این نکته که استفاده از کودهای شیمیایی روشی منسوخ شده در جهان است، افزود: این مسئله تهدیدی برای حیات زمین است و باید جهاد کشاورزی برنامه جامعی جهت کاهش مصرف و آموزش صحیح داشته باشد و کودهای زیستی را جایگزین کودهای شیمیایی کند.

مدیرعامل خانه سازمان‌های مردم نهاد استان مرکزی بر لزوم تفکیک زباله و دفع صحیح پسماند تاکید کرد و افزود: در صورتی که پسماند به صورت غیر اصولی دفع شود می‌تواند عامل آلودگی خاک باشد و نشر شیرآبه زباله در خاک و نفوذ به آب‌های زیرزمینی نیز آلودگی آب را هم به دنبال دارد.

آگاهی‌بخشی توسط افراد مطلع به جامعه در شکستن سدهای حیات زمین بسیار موثر است، زمانی که مردم به درستی با مضرات رهاسازی زباله در طبیعت آشنا شوند و تکرار مکررات در این خصوص توسط سازمانی مانند حفاظت محیط زیست، شهرداری و سمن‌ها به ایجاد دغدغه‌ در جامعه تبدیل شود، قطعا در کاهش حجم زباله در طبیعت موثر خواهد بود.

همچنین، اطلاع مردم از خطر صنایع آلاینده برای حیات زمین و تاثیرات منفی زیست‌محیطی این فعالیت‌ها، به ایجاد مطالبه‌گری در جامعه می‌انجامد و مردم به صنایع آلاینده، با استناد به قانون اجازه فعالیت‌های غیر اصولی را به صنایع نخواهند داد که آلودگی خاک، هوا و آب حاصل از فعالیت صنایع آلاینده را در استانی مانند استان مرکزی شاهد باشیم.

کشاورز نیز اگر به درستی تحت آموزش قرار بگیرد و راه‌ها و شیوه‌های نوین استفاده از کودها و سموم که اتفاقا خطرات زیست‌محیطی نیز ندارند، به آنها اطلاع‌رسانی شود حجم استفاده از سموم و کود شیمیایی کاهش پیدا می‌کند.

شهرداری، حفاظت محیط زیست، جهاد کشاورزی، سمن‌ها و همه افراد جامعه باید به حد توان خود برای تداوم سلامتی و حیات زمین تلاش کنند.

انتهای پیام