به گزارش ایسنا، حفاری و تولید رو به رشد است. قیمتها کاهش پیدا می‌کنند. شرکتها به زحمت سود کرده یا حتی ضرر می‌کنند. هزینه‌ها دوباره افزایش پیدا کرده اند و قیمتهای سهام رو به کاهش است.

به گفته هارولد هام، مدیرعامل کانتیننتال ریسورسز، قیمتهای کنونی نفت تاب آوردنی نیستند و برای امکان ادامه فعالیت، نفت بایستی بالای ۵۰ دلار در هر بشکه باشد و نفت پایین ۴۰ دلار در هر بشکه تولیدکنندگان را ناچار خواهد کرد دکل‌های حفاری را تعطیل کنند.

بسیاری از زمینهای تحت اجاره کانتیننتال در منطقه بیکن و اوکلاهامای داکوتای شمالی هستند که در آنجا حفاری چاه‌ها معمولا گران‌تر است و نفت کمتری نسبت به سایر مناطق فعالیت شیل دارند.

رشد مجدد حفاری شیل در سال گذشته در منطقه پرمین باسین تگزاس و نیومکزیکو متمرکز شده که هزینه‌ها بسیار کمتر و بازده بالاتر است.

طبق آمار گروه خدمات میدان نفتی "بیکر هیوز"، در حال حاضر حدود ۳۷۰ دکل حفاری برای نفت در منطقه پرمین در مقایسه با ۵۰ دکل در بیکن وجود دارد.

شمار دکلهای حفاری در منطقه پرمین از پایان آوریل سال ۲۰۱۶ تقریبا سه برابر شده و اکنون تقریبا نیمی از دکلهای حفاری نفت آمریکا در پرمین هستند.

اما حتی در پرمین هم شرکتهای شیل برای پول سازی در کشمکش هستند زیرا قیمتهای نفت پایین ۵۰ دلار در هر بشکه مانده اند و به این ترتیب پرسشهایی درباره امکان تداوم رونق حفاری ایجاد شده است.

بسیاری از شرکتهای حفاری شیل مدعی هستند با وجود اینکه قیمتهای نفت به پایین ۵۰ دلار در هر بشکه سقوط کرده است، در نتیجه کاهش قابل توجه هزینه و بهبود کارآمدی همچنان می‌توانند با سودآوری حفاری چاه انجام دهند.

اما اکثر شرکتهای شیل در سه ماهه اول سال ۲۰۱۷ و حتی پیش از اینکه ریزش قیمتهای نفت ازسرگرفته شود، ضررده بودند یا سود نمی‌کردند.

پایونیر ریسورسز ۲۷۳ میلیون دلار ضرر در سال ۲۰۱۵ و ۵۵۶ میلیون دلار ضرر در سال ۲۰۱۶ را گزارش کرد. این شرکت در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۷ با وجود رشد چشمگیر قیمتهای نفت در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، ۴۲ میلیون دلار ضرر کرد.

کانتیننتال ۳۵۴ میلیون دلار در سال ۲۰۱۵ و ۴۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۱۶ ضرر کرد و در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۷ کمتر ۰.۵ میلیون دلار درآمد خالص داشت. شرکت EOG Resources که یک تولیدکننده دیگر پرمین است، ۴.۵ میلیارد دلار ضرر در سال ۲۰۱۵ و ۱.۱ میلیارد دلار ضرر در سال ۲۰۱۶ گزارش کرد و در سه ماهه نخست سال ۲۰۱۷ سود اندک ۲۹ میلیون دلار را ثبت کرد.

قیمتهای نفت وست تگزاس اینترمدیت از سه ماهه نخست به میزان بیش از ۳.۵۰ دلار در هر بشکه یا هفت درصد از متوسط قیمت ۵۱.۷۸ دلار در فاصله ژانویه تا مارس کاهش یافته و به ۴۸.۱۴ دلار در فاصله بین آوریل تا ژوئن رسید و  فشار بر تولیدکنندگان شیل را تشدید کرد.

بسیاری از شرکتهای شیل برنامه‌های پوشش ریسک دارند که از آنها در برابر کاهش قیمت در کوتاه مدت حفاظت می‌کند اما اکثر آنها تنها بخش کوچکی از تولید سال آینده را تحت پوشش ریسک قرار داده‌اند.

همه منتظر افزایش دوباره قیمتهای نفت هستند اما هر هفته که می‌گذرد، پوشش ریسک این شرکتها حدود ۲ درصد کاهش پیدا می‌کند.

در این بین، تولیدکنندگان خود را برای تورم هزینه آماده می‌کنند زیرا شرکتهای خدمات میدان نفتی بزرگ خواستار افزایش قیمت تا پایان سال جاری و در سال ۲۰۱۸ هستند.

از زمانی که قیمتهای نفت وست تگزاس اینترمدیت در اواخر فوریه به اوج رسید، تولیدکنندگان شیل بیش از ۱۵۰ دکل جدید برای حفاری نفت اضافه کرده‌اند.

شمار دکلها در بیش از ۱۲ ماه گذشته ۴۳۰ حلقه افزایش یافته با اینهمه قیمتهای نفت وست تگزاس اینترمدیت اکنون ۳ دلار در هر بشکه کمتر است.

اما قیمتهای سهام همه تولیدکنندگان بزرگ شیل رو به کاهش است. قیمت سهام پایونیر تقریبا ۱۵ درصد از آغاز سال کاهش یافته است. ارزش سهام کانتیننتال ۳۹ درصد و EOG ۱۳ درصد کاهش یافته است.

به نظر می‌رسد بسیاری از تولیدکنندگان شیل به اوپک متکی هستند تا با کاهش تولیدش به آنها کمک کند و قیمتهای نفت وست تگزاس اینترمدیت را به بالای ۵۰ دلار بازگرداند.

اما اگر تنها پیامد کاهش تولید تشویق ادامه رشد شیل آمریکا باشد، این اقدام برای اوپک منطقی نیست. به نظر می رسد تولیدکنندگان بزرگ اوپک تمایلی به کاهش بیشتر تولید ندارند.

بر اساس گزارش رویترز، اگر وضعیتی نتواند برای همیشه ادامه پیدا کند، متوقف خواهد شد. کاهش قیمتهای نفت طی چهار ماه گذشته این سیگنال مبنی بر ضرورت تعدیل فعالیت حفاری و برنامه‌های تولید را به شرکتهای شیل ارسال می‌کند. یا بزودی از رونق فعالیت حفاری کاسته خواهد شد یا احتمالا قیمت هر بشکه نفت وست تگزاس اینترمدیت به پایین ۴۰ دلار سقوط خواهد کرد.

انتهای پیام