به گزارش ایسنا، اما حالا همسایگانِ قدیمی می‌گویند این بنا که خانه‌ی قدیمی بوده و مالکش به عنوان یک ملک خیریه و وقفی قول داده که بنا را در قالب کاربری حسینیه بسازد، اما گویا قصد دارد کالبد بنا را یک مجتمع تجاری کند و بخشی کوچکی حسینیه بماند.

حتی جوان حدودا ۳۰ ساله‌ای که به گفته‌ی خودش حدود ۲۰ سال است دیوار به دیوار و در همسایگی این بنا زندگی می‌کند و خاطرات زیادی با همسایگان‌اش دارد، به خبرنگار ایسنا می‌گوید: این ساختمان از همان ابتدا یک بنای مسکونی بود و داخل آن از نظر تاریخی ارزشمند بود. در طول سال‌های مختلف به دلیل رفت‌وآمد همسایگی فضای داخل را کاملا دیده بودم.

او نیز مانند بقیه اهالی ساختمان که حتی به میراث فرهنگی اعتراض برده‌اند، می‌گوید: با وجود اعلام اولیه برای ساخت حسینیه در این مکان، گویا قرار است یک مجتمع تجاری در آن ساخته شود.

از سوی دیگر، براساس نامه‌نگاری‌های انجام شده بین میراث‌ فرهنگی استان تهران و شهرداری منطقه ۱۲، همه نامه‌نگاری‌ها بین این دو نهاد انجام شده و حتی اعلام درخواست مالک برای ساخت و ساز جدید مطرح شده است، اما میراث فرهنگی از ابتدا یک شرط برای این کار دارد.

براساس نخستین نامه‌نگاری‌ها بین این دو نهاد، عابد ملکی - شهردار وقت منطقه ۱۲ تهران خطاب به رجبعلی خسروآبادی مدیر کل وقت میراث فرهنگی استان تهران - اعلام کرده است: براساس درخواست تخریب و نوسازی ساختمان متعلق به حسینیه علی‌ابن ابیطالب (ع) در خیابان ۱۵ خرداد میدان امامزاده یحیی کوچه ابوالقاسم شیرازی، پلاک ۱۹ با ارسال همه مدارک و مستندات و نقشه‌های معماری جدید با کاربری حسینیه، این درخواست بررسی شود. همچنین روی همان نامه دست‌نوشته‌ای در تاریخ ۲۶ تیر ذکر شده که «کاربری حسینیه با ارائه‌ی نقشه‌ها و رعایت حیاط مرکزی و بدون عقب‌نشینی موافقت شده است.»

از سوی دیگر خسروآبادی در پاسخ به شهردار منطقه ۱۲ اعلام کرده است: «مالک موظف است قبل از هرکاری نسبت به تهیه نقشه‌های معماری این ملک، برای بررسی و گرفتن تاییدیه به این اداره کل اقدام کند.

«مستندسازی کامل ملک، تهیه نقشه‌های معماری وضع موجود شامل مقاطع، نما، پلان و ...، رعایت ضابطه ارتفاعی حداکثر ۱۰.۵ متر از سطح معبر مجاور با توجه به قرارگیری در بافت ثبتی عودلاجان، حفظ توده فضای وضع و مطابق با نقشه‌های معماری وضع موجود، عدم تغییر کاربری، نماسازی هماهنگ با بافت تاریخی اطراف و استفاده از مصالح سنتی آجر قزاقی در نما» نیز موارد مشروط میراث فرهنگی بوده‌اند.

سپیده سیروس‌نیا - معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران - در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا می‌گوید: مجوز بنا را به عنوان حسینیه به مالک داده‌ایم، حتی گفتیم باید حیاط مرکزی حفظ و هشتی ایجاد شود، از سوی دیگر حتی ارتفاع موجود بنا ی در حال ساخت کمتر از حد معمول است.

او با بیان این‌که این بنا تا کنون لکه‌گذاری نشده بود، ادامه می‌دهد: با این وجود، چون در بافت تاریخی اودلاجاناست باید شرایط  و ضوابط ساخت‌وسازِ بناهای تاریخی برای آن بنا نیز رعایت شود.

وی ادامه می‌دهد: اگر عقب‌نشینی در این بنا انجام می‌شد، امکان ایجاد هشتی برای ان نبود، چون یک بنای عام‌المنفعه و حسینیه بود، می‌خواست همان فرم معماری را حفظ کند. به همین دلیل مجوز عقب‌نشینی نکردن برای آن صادر شد.

او در پاسخ به این پرسش که تا کنون براساس اسکلت‌ساخته شده، به نظر نمی‌رسد قرار باشد هشتی در این بنا ایجاد شود، می‌گوید: بررسی‌ها انجام شده‌اند، اکنون چون فقط ستون‌ها بالا رفته‌اند و مشخص نیست چه می‌شود، باید در شورای فنی میراث فرهنگی استان تهران ان مطرح و نتیجه نهایی اعلام شود.

سیروس‌نیا می‌افزاید: هر تصمیمی‌گیری که در شورای فنی مطرح شود،آن را عملا اجرائی می‌کنند.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران اظهار می‌کند: اصولا تغییر در بافت تاریخی که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، عملا ممنوع است چون ساختار شهری را به هم می‌زند. اما چون در سال‌های گذشته و در بسیاری از نقاط تغییراتی انجام شده بود، شاید امکان این‌که بگوئیم عقب‌نشینی نشود، وجود نداشته است.ولی اکنون بسیاری از معابر هستند که تغییر چندانی نکرده‌اند و نمی‌توانند تغییر کنند و قاعدتا می‌گوئیم نباید تغییر معبر انجام شود.

او ادامه می‌دهد: اگر قرار باشد یک پلاک ثبتی در عرض معبر قرار گیرد و بقیه عقب‌نشینی کنند، فرم بدی ایجاد می‌شود، پس معمولا نباید این کار انجام شود. اما چون در سال‌های گذشته این اتفاق افتاده و ساختارها شکل گرفته، در برخی نقاط دستِ میراث فرهنگی هم بسته است و نمی‌تواند بگوید در چهنقاطی نباید عقب‌نشینی انجام شود یا برعکس.

این صحبت‌ها در حالی مطرح می شوند که همسایگان بنا، می‌گویند این ساختمان پیش از این مسکونی بوده و حتی از نظر میراث فرهنگی ارزش داشته است. اما اکنون نه تنها هیچ‌کدام از جداره‌های بنا باقی نمانده‌اند فقط بخش کوچکی از یکی جداره‌ها در ضلع غربی بنا هنوز روی دیوار و پشت کارگاه خودنمایی می‌کند، اما هیچ نشانی از فضای خالی در ورودی ساختمان که اعلام شده قرار است هشتی ایجاد شود، به چشم نمی‌خورد.

از سوی دیگر این پرسش مطرح می‌شود که چرا این قانون برای آن همه بنای تاریخی که در سال‌های گذشته تخریب شده‌اند و میراث فرهنگی از تخریب آن‌ها ناراضی بود داده نمی‌شد، تا شاید با عین به عین سازی بناها بتوان بارد یگر هویت را به آن‌ها برگرداند!

انتهای پیام