به گزارش ایسنا، در بخشی از مقدمه به قلم شاعر می‌خوانیم: شعر و قدرت شعری در همه انسان‌ها وجود دارد. اگر این نبود، لذت بردن از شعر و فهم شعر و ارتباط با شعر نیز ناممکن می‌شد. فهم شعر بخشی از فرایند شعر است. بنابراین، شاعر تنها سراینده شعر نیست؛ خواننده شعر نیز بخشی از آن به شمار می‌آید. فراتر از آن، شعر، در حقیقت، تبلور رابطه شاعر با محیط، فرهنگ، ادبیات، دین و هنر جامعه است و از این منظر است که شعر انعکاسی از گفتمان یک جامعه است. هنر شاعر کشف این گفتمان و بازتولید آن در قالب‌های دیگر است.

فرهنگ در هر جامعه تاثیرات عمیقی در خلق یک اثر شعری دارد. هر آن‌چه در جامعه می‌گذرد، بر روح و روان شاعر تاثیر می‌گذارد و کدام شاعر است که بدون این ارتباط عمیق توانسته باشد اثری ماندگار خلق کند.
 همه شعرا فرزند زمانه خود هستند. و این زمانه همان فرهنگ حاکم است که چگونه با شاعر در تعامل است و شاعر چگونه آن را تلقی و تحلیل می‌کند.
حوادث تاریخی در همه دوره‌ها از مهمترین عوامل خلق شعر است. بازگویی حادثه، با نگاهی دیگر و بازتابی متفاوت. این‌گونه است که شعر حوادث را با منطقی دیگر بازگو می‌کند، نمایان می‌سازد و آن را به جامعه عرضه می‌کند. 
حوادث مربوط به محرم، عاشورا و اربعین از بزرگترین حوادث تاریخ اسلام است. هیچ حادثه‌ای همانند آن‌چه در روز عاشورا بر حضرت امام حسین (ع) و فرزندان و یارانش وارد شد، وجود ندارد. حادثه‌ای که حتی برای  تخیّل و تصور ما سخت و امکان‌ناپذیر است.
شعر عاشورایی و شعر اربعینی و به عبارت دیگر شعر آیینی پس از پیروزی انقلاب اسلامی تولد تازه‌ای یافت. اگرچه ما شاهد گسترش شعر عاشورایی در زمان صفویه هستیم، اما آن‌چه  پس از انقلاب در حال ظهور است، شیوه و سبک جدیدی از بازنمایی آن حادثه بزرگ است.
بدیهی است که هر کسی به زبان حال خود نوشته‌ای، دل‌نوشته‌ای، نثری، شعری، نقشی و غیره می‌سراید. همه این‌ها نوعی سرودن است. پیوندی میان دل و احساس و عقل با آن‌چه در تاریخ واقع شده است. سرودن این پیوند همیشه با نوعی از شناخت همراه است. شناختی که هر انسان، از خود و حادثه دارد. در این‌جاست که سرودن به یک بازتاب درونی هر فرد تبدیل می‌شود. اگر این بازتاب درونی بتواند پذیرشی از دل‌های دیگر بگیرد قابل فهم و ماندگار می‌شود.
شعر عاشورایی و شعر اربعینی، شعری ماندگار است، چه از لحاظ معنایی، چه احساسی، چه تاریخی، چه دینی، و چه ارتباط آن با اهل بیت (ع) پیامبر اکرم (ص) که ایرانیان و تمام شیعیان و همه مسلمان عاشقان آن‌ها هستند.
در این‌جا تلاش شده ۲۰  غزل به ترتیب زمان سرودن آورده شوند که در روزهای قبل از اربعین سال جاری ۱۳۹۹ سروده شده‌اند. آخرین شعر نیز به زبان عربی به کل «حسچه» است که اربعینی‌ها با آن در سفرهای اربعینی عراق آشنا هستند.

انتهای پیام