این کاگردان با سابقه تئاتر در گفتگو با ایسنا، تئاتر شهر را نماد تئاتر ایران می‌داند و ابراز تاسف می‌کند: نمی‌دانم چرا در برنامه‌ریزی شهری، تئاتر شهر را به حساب نمی‌آورند و فکری بابت وضعیت غم‌انگیز آن نمی‌کنند.

مرزبان ادامه می‌دهد: با وجود اینکه در این سال‌ها تئاترهای زیادی راه اندازی شده‌اند، تئاتر شهر همچنان قبله آمال و مدینه فاضله بسیاری از فعالان تئاتر در تهران و دیگر شهرهاست و بسیاری از جوانان هنوز آرزو دارند در این مجموعه رو صحنه بروند ولی متاسفانه این مکان زیبا که یکی از نمادهای مهم شهر تهران است،  همچنان با بی‌اعتنایی مسئولان رو به روست.

او اضافه می کند: می‌گویند حرمت امامزاده را متولیان نگه می‌دارند. بچه‌های تئاتری که عاشقانه تئاترشهر را دوست می‌دارند و علاقه خود را به این بنا اثبات کرده‌اند و مردم هم از اقشار گوناگون مخاطب این مجموعه هستند ولی این مکان در برنامه‌ریزی‌های شهری به حساب نمی‌آید.

مرزبان با ابراز تاسف از محیط بیرونی تئاتر شهر یادآوری می‌کند: وقتی به این مجموعه نزدیک می‌شویم، به جای اینکه با فضایی فرهنگی و هنری رو به رو شویم، با هر چیزی برخورد می‌کنیم به جز فضای فرهنگی . دستفروشان دور و بر تئاتر شهر هم محترم هستند ولی هر کسی جایی دارد. در این میان بی در و پیکر بودن پارک دانشجو هم قوز بالا قوز شده است. در این پارک همه جور آدمی و همه نوع خلافی وجود دارد. یک خانواده با چه امنیتی می‌تواند برای تماشای نمایش به تئاترشهر بیاید یا چگونه به فرزندان جوان خود اجازه ورود به این مجموعه را بدهد.

این کارگردان با سابقه تئاتر خاطرنشان می‌کند: مراجعه کنندگان یک مکان فرهنگی اعم از هنرمند یا تماشاگر یا کارکنان آن مجموعه باید در آن احساس امنیت داشته باشند ولی می‌بینیم که محیط اطراف تئاتر شهر از همه جا شلوغ‌تر است. کسی که قرار است از بیرون به این مجموعه مراجعه کند، بعد از دیدن انواع و اقسام خلاف‌ها و شلوغی‌ها، با یک فکر مغشوش و به هم ریخته، برای اجرا یا تماشای یک اثر هنری پای به این مجموعه می‌گذارد و قرار است کاری تفکر برانگیز انجام دهد!

مرزبان اضافه می‌کند: آرزو داشتیم روی نیمکت‌های پارک دانشجو کسانی را کتاب به دست و در حال مطالعه ببینیم و جالب اینجاست اگر کسی دست بر قضا در حال کتاب خواندن در این پارک دیده شود، احتمالا مورد تمسخر قرار می‌گیرد.

او در پایان می گوید: امیدوارم مسئولان فکری برای حریم تئاتر شهر بکنند و این مجموعه با بهره‌مند شدن از حریم امنی که  متناسب با این بنا و معماری و جایگاه فرهنگی اش باشد، قدری سر و سامان پیدا کند و از این وضعیت تاسف برانگیز رها شود.

انتهای پیام