/فرهنگ خراسان/

نیایشی برای قطره‌ای رحمت

پائیز به نیمه رسیده، اما آسمانِ کویر سربسته و بی‌رحم، قطره‌ای اشک بر چهرهٔ خشکیدهٔ زمین نمی‌ریزد. زمین ترک خورده، مزارع تشنه و دل‌های مردم آکنده از نگرانی است. در چنین روزهایی، زمانی که علم و پیش‌بینی‌های بشری به انتها می‌رسد، مردم سختکوش و مؤمن خراسان، دست به دامان آفرینندهٔ بی‌نیاز می‌شوند و آیین کهن و نمادین «باران‌خواهی» را زنده می‌کنند. این آیین، تنها یک درخواست برای آب نیست؛ بلکه نمایشی عمیق از ایمان، امید و وحدت یک جامعه در برابر بلای طبیعی است.

۷ آبان ۰۴ - ۰۱:۲۶