دل به آتش زدن هنر هر کس نیست

هر سال با فرارسیدن هفتم مهر، توجه جامعه به سمت قهرمانانی جلب می‌شود که در سکوت، شبانه‌روز از جان خود می‌گذرند تا امنیت را برای دیگران به ارمغان بیاورند. روز آتشنشانی تنها یک مناسبت تقویمی نیست، بلکه یادآور فداکاری‌هایی است که در پشت دیوارهای دود و شعله‌های آتش پنهان مانده است.

قهرمانان بی ادعا در دل حوادث

آتش‌نشانان، فرزندان شجاع این سرزمین‌اند. کسانی که با لباس ساده‌ خود، به قامت قهرمانان می‌ایستند و جان خویش را سپر ایمنی مردم می‌کنند. 

به مناسبت روز آتش‌نشانی؛

آن ١٢ روز؛ روایت مردان ایستاده در آتش

آتش‌نشانان تهران از ۱۲ روزی روایت می‌کنند که شعله‌ها، دود و انفجار و حتی نفس شجاع‌ترین‌ها را در سینه حبس کرد؛ لحظه‌هایی که هیچ دوربینی توان ثبتش را نداشت و هیچ واژه‌ای قادر به روایت کاملش نبود. این داستان‌ها تصویری جان‌سوز از ایثار، شجاعت و فداکاری مردانی است که مرگ را به جان خریدند تا زندگی بماند. ۱۲ روزی که شجاعت؛ شهر را زنده نگه داشت.

به مناسبت روز آتش‌نشان

قصه‌ آتش‌نشان‌هایی که جان می‌دهند که جان دهند

چهار آتش‌نشان از ایستگاه ۱۰۲ شهید امید عباسی تهران، روبه‌روی ما نشستند. هر کدام با چهره‌ای آرام اما چشم‌هایی پُر از خاطرات دور و نزدیک؛ از آوار سعادت‌آباد تا پلاسکو، از چاه‌هایی که مرگ در آن‌ها کمین کرده تا شب‌هایی که ماسک اکسیژن را به صورت زدند و به دل آتش زدند. این گفت‌وگو، روایتی بی‌واسطه از جان‌هایی‌ست که هر روز، به دل حادثه می‌زنند تا جان دیگری را نجات دهند.