بی‌سلاح

مهر امسال، «علیسان» و «طاها» هرگز پایشان به مدرسه، تخته و کلاس درس اول دبستان نمی‌رسد، فاطمه شریفی، سال جدید تحصیلی نمی‌تواند انشای تازه‌ای برای درس نگارش و ادبیات بنویسد و سفر آخرشان به جنوب یا جنگ ۱۲ روزه را در آن توصیف کند و پرویز عباسی‌آریمی هم دیگر هیچ‌ وقت بیدار نمی‌شود تا خانواده‌اش را در خانه بزرگ‌تری که آرزویش را داشته، ببیند و یک نفس راحت بکشد. زندگی این آدم‌ها از یک تاریخی به بعد در تصویری مبهم بدون حرکت باقی ماند.

۶ مرداد ۰۴ - ۰۸:۵۵