اگر نگاهی به تاریخ بیندازیم شاید کمتر از صدسال پیش دندانپزشکی در کشور ما وجود نداشت، به‌طوری‌که در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی فقط سه نفر دندان‌پزشک در شهر تهران حضور داشتند، یکی از برجسته‌ترین آن‌ها، دکتر دندان‌پزشک اهل کشور لهستان بود که دندان‌پزشک مخصوص رضاخان به شمار می‌رفت و تبحر فوق‌العاده‌ای در طراحی و ساخت پروتزهای دندانی داشت، دو دندان‌پزشک دیگر تهران قدیم نیز اهل کشور سوئیس و ترکیه بودند، اغلب عطاران و متخصصین طب سنتی مسئولیت بهداشت دهان و دندان را بر عهده داشتند.

۲۶ بهمن ۱۳۲۲ برای اولین بار واژه دندان‌پزشک در ایران مورد تصویب قرار گرفت و جایگزین کلمه دندان‌ساز شد، پس از انقلاب اسلامی در کشور ما مجلس طرحی را به جهت تربیت بهداشت‌کاران دهان و دندان تصویب کرد و بر اساس آن افرادی که داوطلب بودند به آن‌ها آموزش‌های لازم ارائه می‌شد و با مدرک فوق‌دیپلم آن‌ها را به مناطق مختلف کشور، علی‌الخصوص مناطق محروم اعزام می‌کردند تا این افراد بتوانند در جهت پیشگیری بیماری‌های دهان و دندان و رفع نیاز مردم در این مناطق کار کنند.

۲۳ فروردین‌ماه در تقویم رسمی ما روز دندان‌پزشک نام‌گذاری شده است، در این روز اغلب دندان‌پزشکان و دانشجویان، در یک حرکت خودجوش، به مدارس می‌رفتند و ضمن معاینه دهان کودکان به آن‌ها آموزش بهداشت دهان می‌دادند؛ درحالی‌که همه، دندان‌پزشکان را قشری می‌دانند که صرفاً به دنبال دریافت پول هستند برخی از دندان‌پزشکان در طول سال به‌صورت جهادی به مناطق محروم می‌روند و خدمات رایگان ارائه می‌دهند.

تصورم درباره زندانی‌ها به هم ریخت

عیسی کردلو دندان‌پزشک ۲۸ ساله‌ای است که ۵ سال است به‌صورت رسمی در این عرصه فعال است، وی در این خصوص به ایسنا می‌گوید: هرکسی باید زکات علم خودش را بدهد من نیز وظیفه خودم می‌دانم در حد توان به افرادی که به ما نیاز دارند و توانایی مالی ندارند خدمات ارائه دهم، از روزهای دانشجویی به گروه جهادی پیوستم و هر منطقه‌ای که توسط گروه شناسایی می‌شود به همراه سایر دوستانم می‌رویم و خدمات ارائه می‌دهیم.

وی تأکید می‌کند: حضور گروه جهادی صرفاً در مناطق محروم نیست در مواردی به خانه سالمندان، شیرخوارگاه و هر جا که نیاز باشد حضور پیدا می‌کنیم و خدمات ارائه می‌دهیم، آخرین اردوی جهادی ما نیز مربوط به زندان مرکزی قزوین بود که با حضور در زندان خدمات سلامت دهان و دندان را به زندانیان ارائه کردیم.

این دندان‌پزشک می‌گوید: قبل از ورود به زندان با توجه به ذهنیتی که داشتم احساس می‌کردم فضا شبیه فیلم‌ها باشد اما وقتی وارد شدیم متوجه شدم که همه افرادی که در زندان هستند یک قصه‌ای دارند و گاهی افراد براثر اتفاق و بدشانسی روانه زندان شده‌اند و برخی نیز غیر عمد در زندان هستند، پیش از آن فکر می‌کردم همه مقصر هستند اما نیستند.

وی در پایان خاطرنشان می‌کند: اردوهای جهادی روزهای خوب و خاطرات ماندگاری برایم به یادگار گذاشته است، روزهای اول کارم به یکی از روستاهای قزوین رفته بودیم، دندان فردی را کشیدم اما فردای آن روزآمد گفت دندانم را خوب نکشیدی و ریشه‌اش مانده، تعجب کردم چون مطمئن بودم کارم را به‌درستی انجام دادم بنابراین دوباره دندانش را معاینه کردم و متوجه شدم بعد از کشیدن دندانش بلافاصله انگور خورده بود که هسته انگور به‌جای دندانش باقی‌مانده بود، بنابراین آن هسته را درآوردم و تأکید کردم که تا چند ساعت چیزی نخورد.

از حال و هوای زندان یاد گرفتم قضاوت نکنم

فاطمه بایره نیز دانشجوی ۲۳ ساله‌ای است که در حال حاضر ترم ده دندانپزشکی است و از ترم ۶ به جمع گروه‌های جهادی پیوسته است، وی نیز در این خصوص به ایسنا، می‌گوید: قبل از کرونا با گروه شکوفه سیب بسیج دانشگاه علوم پزشکی قزوین به اردوی جهادی رفته بودیم، جو صمیمانه بین مراجعان و دانشجویان را دوست داشتم و تصمیم گرفتم در اردوهای جهادی شرکت کنم.

وی ادامه می‌دهد: بعد از کرونا اما دیگر اردوی جهادی برگزار نشد تا اینکه ایام نوروز گفتند اردوی جهادی مربوط به زندان قزوین برگزار می‌شود، قبل از ورود به زندان نگران پرونده سلامت زندانیان بودیم که مبادا بیماری خاصی مانند ایدز و هپاتیت داشته باشند، اما برای اطمینان از همه آن‌ها آزمایش سلامت گرفته شد و ما نیز با اطمینان برای مداوا به زندان رفتیم، در خصوص پروتکل‌های بهداشتی کرونا نیز مطمئن بودیم چراکه پارتیشن‌بندی شده بود و تهویه مناسبی در نظر گرفته بودند.

این دانشجو خاطرنشان می‌کند: اردوی جهادی ما از ۳ فرودین تا ۱۰ فرودین در زندان مرکزی قزوین برگزار شد، اردوی جهادی تأثیر خوبی روی روحیه ما می‌گذارد، ما با رفتن به زندان و دیدن شرایط آن‌ها یاد گرفتیم که قضاوت نکنیم، درواقع یاد گرفتیم فارغ از اینکه آن فرد چه جرمی مرتکب شده و بدون قضاوت کار درمانی برایش انجام دهیم.

وی بیان می‌کند: یکی از زندانی‌ها در روز آخر یک گل کاکتوس به ما هدیه داد، می‌گفت این کاکتوس را از روز اول در زندان کنار خودم گذاشتم و همیشه با او درد دل می‌کردم و برای همین ارزشمندترین چیزی است که دارم، حالا می‌خواهم آن را به گروه شما تقدیم کنم؛ این ارزشمندترین هدیه‌ای بود که گرفتیم چراکه آن زن همه دارایی‌اش را به ما بخشید.

بایره خاطرنشان می‌کند: دانشجوهایی که به اردوهای جهادی می‌آیند با دیدن مناطق محروم و وضع ضعیف خانواده‌ها نگاهشان تغییر پیدا می‌کند و در آینده شغلی‌شان تأثیر می‌گذارد از طرفی افرادی که خدمات دریافت می‌کنند نیز خاطره خوبی از دندان‌پزشکان در ذهنشان باقی می‌ماند و دیگر دندان‌پزشک را فردی نمی‌بیند که فقط به دنبال پول هستند.

به گزارش ایسنا، اگرچه عموم مردم متصور هستند که دندان‌پزشکان صرفاً به دنبال پول هستند اما پزشکان این گروه جهادی به‌ دور از مطب شیک و پرزرق‌وبرق در اتاقی کوچک که برایشان در نظر گرفته می‌شود به‌صورت رایگان خدمات می‌دهند، فضای مطب کاملاً متفاوت است و صدای موسیقی ملایمی به‌جای بلندگوی زندان شنیده می‌شود و دیوارها رنگ‌های زیبایی دارند اما در زندان بیمارانی هستند که قبل از آن هرگز به دندان‌پزشک مراجعه نکرده‌اند یا آخرین بار چندین سال قبل دندان‌پزشک آن‌ها را معاینه کرده است، دندان‌پزشکان گروه جهادی با خدمت‌رسانی در مناطق محروم تجربه کار بیشتری پیدا می‌کنند و قطعاً این اردوهای جهادی از آن‌ها دندان‌پزشک بهتری می‌سازد.

انتهای پیام