اسکویی درباره اینکه چگونه می‌توان کار گزارشگری را بهبود بخشید و مخاطب را به برنامه‌های ورزشی جذب کرد، به ایسنا گفت: در حال حاضر ما ۵۱ فدراسیون داریم. به اعتقاد من باید برای هر رشته ای یک یا دو نفر تخصصی کار کنند؛ یعنی اگر می خواهیم فوتبال را گزارش کنیم دو سه نفر را برای فوتبال و دو سه نفر را برای والیبال تربیت کنیم. وقتی این‌ها برای این رشته‌ها تربیت می‌شوند، باید بروند مطالعه کنند و در جریان اطلاعات روز آن رشته قرار بگیرند. قبلا در مملکتمان چند رشته ورزشی بیشتر نبود و یک نفر می توانست دو ـ سه رشته را گزارش کند؛ الان هم می‌توانند این کار را بکنند اما اشتباه است.

او یادآور شد: من خودم اولین گزارشگر تنیس، سوارکاری، اتومبیلرانی و اسکی در ایرانم؛ زیرا آن زمان تعداد ما گزارشگرها کم بود و رشته‌ ورزشی هم محدود بود، اما الان هم رشته های ورزشی زیاد است هم تعداد گزارشگرها.

گزارشگر از پراکنده گویی پرهیز کند

این گزارشگر پیشکسوت در ادامه تاکید کرد: گزارشگر هر استانی ممکن است به تیمش تعصب داشته باشد اما باید آموزش داد تا این تعصب را در گزارش نشان ندهد. منِ گزارشگر نباید نشان دهم طرفدار کدام تیم هستم. برای نگه داشتن شنونده باید از پراکنده گویی پرهیز کنم و فقط آنچه را که اتفاق می‌افتد برای مخاطب رادیو گزارش کنم. در تلویزیون هم که ۷۰ درصد دیدن و ۳۰ درصد شنیدن است و تماشاگر حواسش بیشتر به بازی است. اگر گزارشگر بخواهد آن ۳۰ درصد را هم با پراکنده گویی از بیننده بگیرد، دیگر کار خیلی خراب می‌شود. من به عنوان گزارشگر باید کاری کنم که بیننده و شنونده به گزارش من و آن چیزی که اتفاق می‌افتد توجه خاص داشته باشد. به ویژه در رادیو، من باید کاری کنم که شنونده خودش را در کنار زمین احساس کند.

تجزیه و تحلیل بر عهده گزارشگر نیست

اسکویی با بیان اینکه تجزیه و تحلیل بر عهده گزارشگر نیست، ادامه داد: بر اساس آنچه در خارج از کشور یاد گرفتم، در هر بازی سه نفر احتیاج است؛ اولین نفر کسی است که توضیح می‌دهد بازی چیست و بین کدام تیم‌ها است. بعد گزارشگر که بازی را تشریح می‌کند و سومین نفر مفسر است که بازی را تجزیه و تحلیل می‌کند. منِ گزاشگر اگر بخواهم تجزیه و تحلیل کنم، مخاطبم را از دست می دهم.

او همچنین گفت: گزارشگرهای امروزی باید با علم روز آن ورزش پیش بروند. زمان ما اینترنت و تبلت و غیره نبود، اما الان هست و اگر یاد نگیرند عقب می‌افتند.

در دوره ما سختگیری بود

اسکویی درباره تفاوت گزارشگرهای دوره جوانی‌اش با گزارشگرهای جوانی که این روزها مشغول به کار هستند، عنوان کرد: در دوره ما رشته های ورزشی کمتر بود و ما باید ۱۰۰ درصد آموزش می‌دیدیم. بدون آموزش نمی‌گذاشتند فردی گزارشگری کند. ما در حین کار، سه سال کلاس داشتیم؛ زبان فرانسه، انگلیسی، ادبیات فارسی و آموزش‌های لازم برای گزارشگری را دیدیم. بعد ما را برای دوره دیدن به خارج از کشور می فرستادند. سختگیری بود، تنبیه و تشویق می‌شدیم؛ یعنی اگر اشتباه می گفتیم از حقوقمان کم می‌کردند و اگر گزارش خوبی داشتیم، مورد تشویق قرار می گرفتیم. رقابتمان این بود که چه کسی کمتر جریمه شده است. ما حق اشتباه کردن و غلط گفتن را نداشتیم.

الان هم گزارشگرهای خوبی داریم

او در عین حال افزود: در حال حاضر ما گوینده‌های بسیار خوبی داریم. در رادیو ورزش نفراتی داریم مثل آقای والی زاده و آقای عطاران که در فوتبال رو دست ندارند. در والیبال مثل آقای شاکری و در کشتی مثل آقای پیر ایرانی. گوینده‌های جوان خوبی هم مثل آقای محمد درخشنده را داریم. گزارشگرهای خانم بسیار خوبی هم داریم، مثل خانم مرادی و دیگر گزارشگران خانم که در کارشان حرف ندارند اما الان حضور ذهن ندارم همه را نام ببرم؛ این‌ها کارشان خوب است و تعصب دارند و آموزش دیده‌اند. ممکن است گاهی کسی از دستمان در برود اما مدیران شبکه رادیویی ورزش در کار دقت می‌کنند و من خودم که یکی از پایه گذاران رادیو ورش هستم از کسی که غلط بگوید و گزارش اشتباه کند، ایراد می گیرم.

گزارشگری در رادیو خیلی سخت تر از تلویزیون است

این گزارشگر پیشکسوت در پاسخ به این سوال که کار گزارشگری در رادیو سخت تر است یا تلویزیون؟ اظهار کرد: گزارشگری در رادیو خیلی سخت تر از تلویزیون است. زیرا در تلویزیون تصور به کمک گزارشگر می‌آید. گزارشگر رادیو باید کاری کند که شنونده خودش را در زمین و در کنار سالن احساس کند.

اسکویی در پایان درباره فعالیتش در رادیو گفت: الان که پا به سن گذاشتم و مقداری کسالت دارم، برنامه‌هایم در رادیو کم شده است.  برنامه‌های «خط اول» شنبه تا پنجشنبه، «جهان والیبال» پنجشنبه ها ساعت ۹ تا ۱۰ صبح و «رادیو ورزش با شما» جمعه ها ۵ تا ۶:۳۰ عصر را در رادیو ورزش دارم و در رادیو آوا هم پنجشنبه‌ها ساعت ۱۰ تا ۱۴ در بخش نیمروزی هستم.

انتهای پیام