به گزارش ایسنا، مانوئل شواب، استاد مردم شناسی دانشگاه آمریکایی در قاهره که به صورت پاره وقت نیز در شهر برلین کار و زندگی می‌کند، در مطلبی که در روزنامه لس آنجلس تایمز منتشر کرد، نوشت:

«جمله "هرگز تکرار نخواهد شد" امروزه در بنیان‌های هویت ملی آلمان شکل گرفته است. دلیل آن روشن است. اینکه آلمان گذشته‌اش را رد می‌کند، یک استاندارد طلایی برای کشورهایی که مرتکب جنایات نابخشودنی شده‌اند به وجود آورده است. با این وجود از زمان رخدادهای هفتم اکتبر، آلمان با یادآوری خاطره هولوکاست، هرگونه بحث درباره اقدامات ارتش اسرائیل که پس از آن علیه غیرنظامیان در نوار غزه اعمال شد را سرکوب کرده است. به نظر می‌رسد در "فرهنگ خاطره" مشهور آلمان انحرافی وحشتناک پیش آمده است.

در آلمان مخالفت با حملات خشونت آمیز ارتش اسرائیل علیه غیرنظامیان در غزه بدون آنکه به شما تهمت یهودستیزی بزنند تقریبا غیرممکن شده است. گزارش شده که بنیاد "هاینریش بل" آلمان حمایتش را از اعطای جایزه تفکر سیاسی هانا آرنت به ماشا جسن، خبرنگار روسی-آمریکایی به خاطر مقاله‌اش در ماه جاری میلادی در نیویورکر که در آن بین جنایات در غزه و یک محله یهودی‌نشین مقایسه کرده بود، پس گرفته است.

هر چند که این جریان از قبل از هفتم  اکتبر شروع شد، اما نکته قابل توجه این است اکنون تعداد قابل توجهی از یهودیان و اسرائیلی‌ها در آلمان به خاطر مخالفت کردن با کشتار غیرنظامیان در غزه تحت حمله قرار گرفته‌اند. موضوع آزاردهنده‌تر این که مقام‌های آلمانی همانطور که جوامع عرب و خاورمیانه‌ای انتقاد کننده از اسرائیل را سانسور می‌کنند، تعداد زیادی از آنها را یهودستیز توصیف می‌کنند.

در این وضعیت علاوه پروسه کنار آمدن آلمان به گذشته‌اش، سرنوش اصل "هرگز تکرار نخواهد شد" در خطر است؛ اینها گرایشاتی هستند که ما می‌توانیم حول محور آنها یک آرمان مشترک برای مخالفت با قساوتگری‌های جاری ایجاد کنیم.

فرهنگ خاطره آلمان مبتنی بر یک باور اساسی است: این که نیاکان ما قرار بود به ما صداقت را هم درباره فضایل و هم گناهانشان و اینکه چطور زندگی کردند، مردند، کشتند و کشته شدند و دارایی‌ها را غصب کردند و دارای‌های خودشان غصب شد یاد دهند. این فرهنگ بر این باور است که خاطره عمومی شامل به حساب آوردن جنایات و زخم‌های نیاکان ما که از آنها توبه نکرده و آنها جبران نکردند بوده و از ما می‌خواهد نگرانی‌های خود در این خصوص را محور تصور اخلاقی خود در ضمن رسیدگی به گذشته و حال حاضر قرار دهیم.

با وجود قول آلمان به این که "هرگز تکرار نخواهد شد" تضعیف شده است. مقام‌های آلمان امروزه اغلب به رصد مهاجران جدید الورود به این کشور و همچنین تعداد فزاینده‌ای از یهودیان مدافع حقشان برای مخالفت با جنایات ارتکاب یافته به نام آنها، صرفا از بابت این نگرانی که آنها یهودستیزی را به آلمان وارد نکنند می‌‍‌پردازد. در آلمان، یهودیان و اعراب بار دیگر زیر یک ذره بین ویژه قرار گرفته‌اند.

این کشور در دو سال گذشته به عنوان مثال تظاهرات در یادبود واقع نکبت، یعنی زمان تشکیل اسرائیل در 1948 و آواره شدن فلسطینی‌ها را عمدتا غیرقانونی کرده است. بسیاری از کسانی که این ممنوعیت را به چالش کشیدن، اعضای گروهی از فعالان یهودی مشهور به "صدای یهود" که با فلسطینی‌ها اظهار همبستگی کرد، هستند. در تظاهراتی که سال گذشته میلاید در آلمان به خاطر سالگرد نکبت برگزار شد، اکثر دستگیر شده‌ها را اعضای یهودی همین گروه تشکیل می‌دادند.

از بعد از آن، همه چیز تشدید شده است. یک عضو ارشد گروه صدای یهود که در اسرائیل زاده و بزرگ شد، اخیرا به خاطر تظاهراتی تک نفره بازداشت شد؛ اون در این تظاهرات در یک میدان عمومی برلین علامتی به دست گرفت که رویش نوشته شده بود: "به عنوان یک یهودی و اسرائیلی: نسل کشی در غزه را متوقف کنید".

ما می‌توانیم ارزش عبارتی که این معترض روی علامتش به منظور توصیف اتفاقات در غزه نوشت را زیر سوال ببریم اما لازم است که ما بر سر این موضوع بحث کنیم.

در ماه اکتبر، سازمان دهندگان مراسمی در نمایشگاه کتاب فرانکفورت که هدفش پاسداشت آدانیا شیبلی، یک رمان نویس فلسطینی بود، این مراسم را لغو کردند. شیبلی در رمانی به نام "جزئیات کم اهمیت" درباره قتل تاریخی یک دختر فلسطینی بادیه نشین توسط سربازان اسرائیلی صحبت می‌کند؛ موضوعی که بیش از حد جنجال برانگیز در نظر گرفته شد.

چند هفته بعد نیز آژانس فدرال آموزش مدنی آلمان برنامه برگزاری یک سمپوزیوم تحت عنوان "ما هنوز نیاز به صحبت داریم" را که برای اوایل دسامبر برنامه ریزی شده بود لغو کرد.

آنچه را که ما در این اتفاقات می‌بینیم در نظر بگیرید. پلیس آلمان دارد یهودیان را صرفا به خاطر ابراز نظر سیاسی خود با انتقاد از دولت اسرائیل و به بهانه مبارزه با یهودستیزی دستگیر می‌کند. در این میان نوادگان آلمانی مرتکبان یهود ستیزی (عملا همه ما آلمانی ها شاملش هستیم) چیزهای که دانش کارشناسی خودشان است را اعلام کرده و هم یهودیان و هم اعراب را مشابه یکدیگر به نفهمیدن هزینه سیاسی یهودستیزی در حضور ما متهم می‌کنند.»

انتهای پیام