به گزارش ایسنا، به نقل از دفاع‌پرس، کمتر از دو هفته دیگر بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ در پاریس آغاز می‌شود و انتظار می‌رود که شادی، هیجان و مهم‌تر از همه احساس همبستگی میان تمام انسان‌ها را در سراسر جهان به ارمغان بیاورد. 

صدها میلیون نفر در پنج قاره به صفحه تلویزیون خود می‌چسبند تا ورزشکاران مورد علاقه‌شان را تماشا کنند و با بالا رفتن پرچم کشورشان جشن بگیرند. در این میان همه اقشار و به ویژه کودکان و نوجوانان به خوبی خواهند آموخت که با عزم راسخ و سخت کوشی به چه دستاوردهای گران‌بهایی می‌توان رسید.

با این حال، برای فلسطینی‌هایی که تلاش می‌کنند از نسل‌کشی هولناک اسرائیل در غزه جان سالم به در ببرند، برگزاری بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ عملا چیزی جز مهر تأیید دیگری بر بی‌تفاوتی آشکار جهان نسبت به رنج‌های آنها نخواهد بود. میلیون‌ها کودکِ فلسطینیِ معلول، یتیم، آواره و آسیب‌دیده حتی از برگزاری مسابقات المپیک در فرانسه با خبر نخواهند شد. آنها شبانه روز مشغول جستجوی آب، غذا و سرپناه و نیز عزاداری برای عزیزان‌شان هستند. برای انسان‌هایی که در چنین شرایطی به سر می‌برند، چه فرقی می‌کند که چه کسی در پاریس سریع‌تر می‌دود یا بیشتر می‌پرد؟! 

پس از ۷ اکتبر، نوار غزه به صحنه یک تراژدی بی‌سابقه در تاریخ بشر تبدیل شده است. بر اساس برآوردهای محافظه‌کارانه، ارتش اسرائیل در کمتر از ۹ ماه بیش از ۳۸ هزار نفر را کشته و نزدیک به ۹۰ هزار نفر را زخمی کرده است. ۱۵ هزار نفر از قربانیان حملات اسرائیل را کودکان تشکیل می‌دهند. حمله اسرائیل بسیاری از مدارس و بیمارستان‌های نوار را ویران کرده و هیچ دانشگاهی باقی نمانده است. شهر غزه که زمانی محل زندگی بیش از دو میلیون نفر بود، اکنون فقط یک ویرانه است.

حضور اسرائیل؛ افتضاح تاریخی

طبق منشور المپیک، این رقابت‌ها به دنبال ایجاد سبک زندگی مبتنی بر «احترام به حقوق بشر و اصول اخلاقی» است. در این شرایط بی‌سابقه، قائدتا انتظار می‌رفت که بازی‌های المپیک بدون حضور اسرائیل برگزار شود. اما متاسفانه این اتفاق رخ نخواهد داد. 

اسرائیل از بدو پیدایش تاکنون بدون هیچ ملاحظه‌ای اصول اخلاقی و انسانی را نقض کرده است. این رژیم به مدت ۷۶ سال حکومت آپارتاید را بر فلسطینیان مسلط کرده و نشان داده که قادر به رعایت قوانین بشردوستانه بین‌المللی نیست. مصادره گسترده زمین و اموال فلسطینی‌ها، کشتار، آوارگی اجباری، محدودیت‌های شدید در رفت و آمد، بازداشت خودسرانه و سلب تابعیت فلسطینی‌ها از جمله موارد نقض گسترده و آشکار حقوق آنهاست. 

حضور اسرائیل در بازی‌های المپیک پاریس در حالی روزانه مشغول به نسل کشی فلسطینیان است یک افتضاح تاریخی محسوب می‌شود. اجازه دادن به اسرائیل برای حضور در رقابت‌ها در حکم به سخره گرفتن ارزش‌های المپیک است و حتی می‌تواند به این رژیم برای ادامه دادن به کشتار انسان‌های بی‌گناه جسارت ببخشد. 

یک بام و دو هوای کمیته بین‌المللی المپیک

در این میان برخی در گوشه و کنار جهان می‌گویند که به هر حال اسرائیل باید اجازه مشارکت داشته باشد، زیرا سیاست و ورزش باید از هم جدا بمانند. عده‌ای دیگر هم می‌گویند اسرائیل نباید به دلیل دفاع از خود در برابر حماس مجازات شود. هیچ کدام از این استدلال‌ها هیچ ارزشی ندارد. کشتار دسته جمعی کودکان، تخریب سیستماتیک مدارس، انهدام بیمارستان‌ها اقدامات دفاعی نیستند. این اقدامات جنایت علیه بشریت است و نباید نادیده گرفته یا توجیه شود. هر دولتی که دست به چنین جنایاتی بزند باید با محکومیت و طرد جهانی مواجه شود.

در ماه فوریه، گروهی متشکل از ۲۶ قانون‌گذار فرانسوی از کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) درخواست کردند تا اسرائیل را از شرکت در المپیک پاریس حذف کند. آنها اصرار داشتند که ورزشکاران اسرائیلی باید تحت یک پرچم بی‌طرف شرکت کنند؛ مشابه شرایطی که انتظار می‌رود ورزشکاران روسیه و بلاروس به دلیل تجاوز کشورهایشان به اوکراین با آن مواجه شوند.

باشگاه‌های ورزشی فلسطین، جوانان و سازمان‌های جامعه مدنی نیز از کمیته بین‌المللی المپیک درخواست کرده‌اند تا اصول خود را حفظ و به تعهدات خود عمل کند. آنها خواستار این هستند که حداقل تا زمانی که اسرائیل از سیستم آپارتاید خود چشم‌پوشی نکرده، این رژیم از حضور در المپیک محروم باشد.

این اقدام بدون سابقه تاریخی نیست. رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی از شرکت در رویدادهای المپیک ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ منع و در ماه مه سال ۱۹۷۰ به طور کلی اخراج شد. حذف آفریقای جنوبی از بازی‌های المپیک نتیجه نقض اولین قاعده منشور المپیک بود که به وضوح تبعیض علیه هر کشور یا فرد را بر اساس نژاد، مذهب یا وابستگی سیاسی ممنوع می‌کرد. 

کمیته بین المللی المپیک در آن روزگار کار درستی انجام داد و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی را از بازی‌ها حذف کرد. تصمیم معنادار این کمیته برای محدود کردن مشارکت روسیه و بلاروس در المپیک سال جاری نیز قابل درک است. در چنین شرایطی کاملا شرم‌آور است که این کمیته تمایلی برای محروم کردن رژیم صهیونیستی از حضور در المپیک ندارد. حضور اسرائیل هم‌زمان با نسل‌کشی در غزه کعادل با تجاوز به روح و حقیقت المپیک است.

مسئولیت مشترک ورزشکاران و تماشاچیان

در شرایطی که مقامات کمیته بین المللی المپیک نسبت به حمایت از ارزش‌های المپیک و حذف اسرائیل امتناع می‌کنند، مسئولیت مشترک همه ورزشکاران آزاده‌ی جهان این است که به جنایات مستمر اسرائیل علیه فلسطینی‌ها توجه داشته باشند. ورزشکاران می‌توانند از نورافکنی که روی آنها قرار دارد برای جلب توجهات به سمت غزه استفاده کنند. آنها می‌توانند با بستن چفیه بر روی شانه‌های خود در مقابل دوربین ها، همبستگی خود را با فلسطینی‌ها نشان دهند. تماشاگران نیز می‌توانند با شعارها و اعتراضات خود مساله فلسطین را داغ و زنده نگه‌دارند و پاریس را به جهنم صهیونیست‌ها تبدیل کنند. 

المپیک از این جهت ارزشمند است که به مدت دو هفته همه‌ی ملت‌های جهان را در رقابتی دوستانه گرد هم می‌آورد و فطرت مشترک و زیبایی همبستگی انسانی را یادآوری می‌کند. اگر اسرائیل بدون اعتراض و مخالفت در المپیک شرکت کند، این رقابت‌ها معنای خود را از دست خواهد داد و به یک نمایش توخالی دیگر برای سرگرم کردن توده‌ها تبدیل خواهد شد.

از آنجایی که کمیته بین‌المللی المپیک ظاهراً تمایلی به حمایت از ارزش‌های المپیک و انجام کار درست ندارد، این وظیفه بر عهده شهروندان و ورزشکاران جهان است که در المپیک از «حقوق بشر» و «اصول اخلاقی» پاریس دفاع کنند.

انتهای پیام