به گزارش ایسنا، «ژان» نخستین پسر از ازدواج «کلود مونه» نقاش نامدار فرانسوی با «کامیل دونسیو» بود. «ژان» در نخستین نقاشی که پدرش از او خلق کرد، چهارماهه بود. «مونه» دست‌کم ۱۱ نقاشی از او خلق کرد، اما «رنوآر» نیز در نقاشی‌هایی، «ژان» را به تصویر کشید. «مونه» پرتره «ژان مونه و اسب اسباب‌بازی» را در تابستان سال ۱۸۷۲ میلادی در باغ خانه‌ای واقع در «ارژانتوی» در نزدیکی پاریس و زمانی که «ژان» ۵ ساله بود خلق کرد.
زمانی که «میکل» در سال ۱۸۷۸ میلادی به دنیا آمد، «ژان» ۱۲ ساله بود و مادرشان «کامیل» ضعیف شده بود. کامیل یک سال بعد به دلیل ابتلا به سرطان درگذشت. با این حال، «میکل» در دوران کودکی تنها نبود چراکه در پاریس با شش فرزند یک مجموعه‌دار آثار هنری بزرگ شد که با «مونه» زندگی می‌کردند. حداقل سه نقاشی در کارنامه «مونه» وجود دارد که «میکل» را در دوران کودکی به تصویر کشیده است.
«کلود مونه» یکی از پرآوازه‌ترین هنرمندان جهان است. این نقاش برجسته فرانسوی از جمله هنرمندانی بود که به وفور از محیط اطراف خانه‌اش به عنوان موضوعات تابلوهای نقاشی استفاده می‌کرد. «مونه» از طبیعت اطرافش برای خلق نقاشی‌هایی استفاده می‌کرد که دیدگاه ما نسبت به رنگ‌ها و منظره‌ها را تغییر می‌دهد.
«مونه» در «نرماندی» واقع در فرانسه بزرگ شد. او در همان مکان به عنوان نقاش منظره شناخته شد و در سال ۱۸۶۲ میلادی، یعنی در آغاز راه به عنوان نقاش حرفه‌ای، به تحصیل در رشته نقاشی در پاریس مشغول شد. او تصمیم گرفت سبک نقاشی در فضای باز را در پیش بگیرد و در نهایت در روستای کوچک «ژیورنی» واقع در فرانسه مستقر شد.
فضای آرام این مکان به «مونه» این امکان را می‌داد تا از طبیعت به بهترین شکل دیدن کند. «مونه» یکی از پیشگامان جنبش امپرسیونیسم فرانسوی بود. او در خانه‌اش واقع در «ژیورنی» به مدت ۴۳ سال، یعنی از سال ۱۸۸۳ میلادی تا زمانی که در سال ۱۹۲۶ میلادی درگذشت، زندگی کرد.
روش نقاشی در فضای باز باعث شده بود «مونه» زمان زیادی را در باغش صرف کند. او از این فضای چشم‌نواز و سبز لذت می‌برد. این فضا به محل خلق برخی از مشهورترین نقاشی‌های او تبدیل شد؛ مجموعه نیلوفرهای آبی. این مجموعه شامل ۲۵۰ تابلو نقاشی بزرگ رنگ روغن می‌شود که اکنون در گالری‌های سراسر جهان نگهداری می‌شوند.
آثار «مونه» مظهر جنبش محبوب «امپرسیونسیم» محسوب می‌شوند. «امپرسیونیسم» در حوالی ۱۸۶۰ میلادی در فضای شهری و صنعتی پاریس شکل گرفت. نقاشان امپرسیونیست همچون «مونه» بر ثبت لحظات گذرا تمرکز داشتند. این گروه از نقاشان تلاش می‌کردند تغییرات نور و رنگ در ساعات و آب و هوای مختلف را به تصویر بکشند. هدف، در حقیقت به تصویر کشیدن یک لحظه مشخص بود.
«مارگریت، ژان و پیر ماتیس»
«آنری ماتیس» سه فرزند داشت. او یک دختر به نام «مارگریت» داشت که در سال ۱۸۹۴ میلادی متولد شد. چهار سال بعد «آنری ماتیس» با «املی نولی پارایر» ازدواج کرد و او مارگریت را همچون فرزند خود بزرگ کرد. این زوج با هم دو پسر داشتند؛ «ژان» (متولد ۱۸۹۹) و «پیر» (متولد ۱۹۰۰). مارگریت اغلب سوژه نقاشی‌های پدرش بود، چراکه به عنوان یک کودک بیمار مجبور بود با پدرش در خانه بماند. اگرچه او نقاش با استعدادی هم بود، نقاشی را کنار گذاشت و بیشتر آثارش را نابود کرد تا کسی امضای او را با امضای پدرش اشتباه نگیرد. در عوض، او تا زمان مرگش در ۸۷ سالگی در سال ۱۹۸۲ میلادی به حفاظت از میراث پدرش ادامه داد.
«لوسین بیسون»، «پیر»، «کلود» و «ژان رنوآر»
«پیر آگوست رنوار» در سال ۱۸۸۵ میلادی صاحب نخسیتن پسرش به نام «پیر» شد. «پیر» بازیگر تئاتر و سینما شد، «ژان» کارگردان سینما شد و «کلود» نیز همینطور. «رنوآر» همچنین دختری به نام «لوسین بیسون» داشت که به سراغ حرفه نقاشی رفت و در نمایشگاه‌های «سالن پاریس» بسیار موفق ظاهر شد. او بیشتر برای خلق نقاشی‌هایی با منظره شهر و طبیعت شهرت داشت.
«پیر آگوست رنوآر» در سال ۱۸۴۱ میلادی در فرانسه متولد شد. رنگ‌های زنده تابلوهای نقاشی «رنوآر» رنجی را که این هنرمند به خصوص در سال‌های پایانی عمرش متحمل شد، پنهان کرده است.
او در سن ۲۱ سالگی وارد مدرسه هنرهای زیبای پاریس شد و توسط «چارلز گلایر» تعلیم دید. در آنجا بود که با «کلود مونه»، «آلفرد سیسلی» و «فردریک بازیل» آشنا و دوست شد.
«رنوآر» در کنار این نقاش‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین هنرمندان امپریسیونیست شناخته می‌شود. حتی با اینکه تابلوهای نقاشی او همچون دوستانش در ابتدا از سوی مردم و آکادمی رد شدند، «رنوآر» با گذشت زمان به یکی از تحسین‌شده‌ترین هنرمندان نسل خود تبدیل شد. محبوبیتی که تا به امروز همچنان باقی مانده است.
«امیل»، «الین»، «کلوویس»، «ژان رنه»، «پل رولون»،«امیل مارا گوگن» و «جرمن هو»
«پل گوگن» هشت فرزند داشت و همه آنها با استعداد بودند. همه، به جز «امیل» هنرمند شدند. «گوگن» علاوه‌بر «الین»، تصاویری از «کلوویس» نیز خلق کرد.
انتهای پیام
نظرات