در نخستین شب ماه رمضان در کردستان، برخی از مردان خوش صدا پس از نیمه شب سه نوبت به بالای بام خانه خود می‌رفتند و با صدای بلند به خواندن ادعیه و اشعاری نیایشی می‌پرداختند و با این عمل، علاوه بر نیایش، جهت تدارک سحری مردم را از خواب بیدار می‌کردند.

به گزارش ایسنا، در زمان‌های قدیم، شب‌خوانی معمولا در سه نوبت انجام می‌گرفت که هر کدام نمودار وقتی از سحرگاهان بود، مراسم شوخوانی‌(شب‌خوانی) که برای بیدار کردن مؤمنان در روستاها و محلات شهرها برای راز و نیاز و تدارک سحری انجام می‌شد، خوشبختانه هنوز هم در برخی از روستاها انجام می‌شود.

اکنون با آغاز رمضان، بلندگوهای مسجد با خواندن «مرحبا مرحبا یا شهر رمضان، مرحبا مرحبا یا شهر تسبیح و التهلیل و تلاوت القرآن مرحبا، مرحبا مرحبا یا شهر الخیر و البرکت و الاحسان مرحبا» ماه رمضان را به مردم اعلام می‌کنند. در قدیم البته از دهل و سرنا استفاده می‌شد و توپی به تپه‌های اطراف شلیک می‌شد، خواندن مرحبا تا ۱۵ روز اول ماه رمضان انجام می‌شود و از شب شانزدهم ماه به «الوداع الوداع» تبدیل می‌شود.

در کردستان روال بر این است که در مساجد بعد از نماز عصر، ماموستاها شروع به سخنرانی مذهبی می‌کنند که بیشتر موضوع‌های آن درباره رمضان است. این سخنرانی‌ها از بلندگوی مساجد پخش می‌شود و با توجه به این‌که در شهری مانند سنندج که نسبت به مساحت‌ و جمعیتش بیشترین مساجد دنیا را دارد، حال و هوای غریبی به‌وجود می‌آورد.

قبل از اذان صبح بلندگوهای مسجد شروع به خواندن دعا و مناجات می‌کنند، خواندن این دعاها تا یک ساعت قبل از نماز ادامه می‌یابد.

سحری که در زبان کُردی به آن «پاشیو» گفته می‌شود معمولاً یک تا یک‌ونیم ساعت قبل از اذان صبح خورده می‌شود، هم غذای سحری و هم افطاری که در زبان کُردی به آن «بربانگ» می‌گویند وابسته به فصل‌هایی که رمضان در آن‌ها واقع می‌شود، متغیر است، مردم در کردستان معمولاً افطاری را مفصل‌تر از سحری برگزار می‌کنند.

از دیگر رسومی که در این ماه برگزار می‌شود، خواندن نمازی است به نام «نماز تراویح». قبل از نماز عشاء، مردم اعم از زن و مرد در مسجد جمع و بعد از خواندن نماز عشاء به جماعت، آماده خواندن نماز تراویح می‌شوند.

 در بسیاری از روزهای این ماه، خانواده‌هایی که نذر و نیازی دارند هنگام افطاری با درست کردن نان محلی برساق یا حلوا آن را ادا می‌کنند و به در خانه‌ها می‌برند.

در شب‌های قدر، بسیاری از اهالی در مسجد جمع می‌شوند و با خواندن نماز جماعت یا فرادا و گوش دادن به دعاها، مناجات‌ها و سخنرانی‌ها، شب‌زنده‌داری می‌کنند.

در بعضی شب‌های ماه رمضان ‌در مساجد مولودی‌خوانی برگزار می‌شود، هرچند مولودی‌خوانی مختص ماه مولود(ماه ربیع‌الاول) است، براساس نظر بعضی افراد در مساجد برگزار می‌شود، در این مجالس مولودنامه که در وصف پیامبر اکرم (ص) است، خوانده و دف‌نوازی می‌شود، پذیرایی این مجالس با شربت و نقل و شیرینی است.

در کردستان در شب بیست و هفتم که شب قدر است، مردم نان‌های محلی برساق و نان تاوه‌ای درست می‌کنند و آن را برای آشنایان و همسایگان می‌فرستند، تراویح و شب‌زنده‌داری در بیست و هفتم رمضان جدی‌تر دنبال می‌شود.تراویح جمع ترویحه به معنی یکبار استراحت کردن است، مانند تسلیمه که به معنی یکبار سلام دادن است. نماز جماعت شبهای رمضان به خاطر این تراویح نامیده شده که در آغاز که برای خواندن آن نماز جمع شدند، در بین هر دو سلام (بعد از چهار رکعت) کمی استراحت می کردند و این شیوه همچنان ادامه دارد.

انتهای پیام