به گزارش ایسنا، میزان زیاد پرتو کیهانی می‌تواند یک سیاره را غیر قابل میزبانی از حیات کند، اما یک مطالعه جدید و شگفت‌انگیز نشان داده است که تحت شرایط مناسب، این تابش می‌تواند سیارات غیر قابل سکونت را قابل سکونت کند. پرتو کیهانی می‌تواند به موجودات فرازمینی کمک کند تا در سرزمین‌های بایر و بی‌حاصل فضا رشد کنند.

به نقل از ساینس‌آلرت، «تابش یون‌ساز» یا «تابش یوننده»(Ionizing radiation)، انرژی کافی برای آسیب رساندن به ترکیبات آلی را که اساس زیست‌شناسی هستند، دارد. این ترکیبات برای موجوداتی مانند ما می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی مانند سرطان شود. دیگر مشکلات شامل نور فرابنفش خورشید، پرتو ایکس و گاما از فواصل دورتر می‌شود، اما ذرات پرسرعت تشکیل‌دهنده پرتو کیهانی نیز به دلیل تخریب زیست‌شیمی قابل توجه هستند.

«تابش یوننده» تابشی است که به اندازه کافی انرژی دارد تا الکترون‌ها را از اتم یا مولکول جدا کند یا به بیانی دیگر آنها را یونیزه کند. این تابش از ذره‌های درون‌اتمی، یون‌هایی با سرعت بسیار بالا و نزدیک به سرعت نور یا موج‌های الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا ساخته‌ شده است.

ما در اینجا روی زمین، توسط میدان مغناطیسی و جو زمین از این مسائل در امان هستیم. معمولاً فرض می‌شود که بدون این نوع محافظت، زندگی در زمین دوامی نخواهد داشت، اما این مطالعه جدید نشان می‌دهد که حیات نه تنها می‌تواند از «تابش یوننده» جان سالم به در ببرد، بلکه به آن وابسته نیز باشد.

ایده این مطالعه است که ذرات پرانرژی از فضا می‌توانند الکترون‌ها را در فرآیندی موسوم به «پرتوکافت»(radiolysis) از مولکول‌ها در آب یا یخ زیرسطحی خارج کنند. این موضوع می‌تواند انرژی کافی را برای تغذیه میکروب‌ها حتی در محیط‌های سرد و تاریک تولید کند.

«پرتوکافت» فرآیند تفکیک یک مولکول توسط «تابش یوننده» است.

دانشمندان شبیه‌سازی‌هایی از فرآیند «پرتوکافت» در مکان‌های کلیدی منظومه شمسی انجام دادند تا بفهمند چقدر می‌تواند انرژی بالقوه تولید کند. طبق محاسبات آنها، قمر زحل موسوم به «انسلادوس»(Enceladus)، بالقوه‌ترین خانه برای موجودات فرازمینی است. گزینه بعدی مریخ و یکی از قمرهای مشتری با نام «اروپا»(Europa) است. این مطالعه پیامدهای بزرگی برای چگونگی شیوع زندگی در سراسر کیهان دارد.

«دیمیترا آتری»(Dimitra Atri) اخترزیست‌شناس در دانشگاه نیویورک می‌گوید: این کشف نحوه تفکر ما را درباره اینکه زندگی در کجا ممکن است وجود داشته باشد، تغییر می‌دهد. ما به جای اینکه فقط به دنبال سیارات گرم با نور خورشید باشیم، اکنون می‌توانیم مکان‌های سرد و تاریک را در نظر بگیریم. این مکان‌ها تا زمانی که مقداری آب در زیر سطح خود داشته باشند و در معرض پرتو کیهانی باشند، قابلیت زیست پذیری دارند. زندگی ممکن است بتواند در مکان‌های بیشتری از آنچه تصور می‌کردیم زنده بماند.

این مطالعه در مجله  International Journal of Astrobiology منتشر شده است.

انتهای پیام