به گزارش ایسنا، روزنامه وال استریت ژورنال در گزارشی می‌نویسد: بسیای از تاسیسات آبرسانی در باریکه غزه نزدیک به دو سال است که یا نابود شده‌اند یا تخریب. ساکنان باید فواصل زیادی را طی کنند و در صفوف طولانی منتظر بایستند تا بتوانند دبه‌های آب خود را از چاه‌های آب یا تانکرهای مخصوص آب آشامیدنی پر کنند.
خانواده‌های غزه میزان آب مصرفی خود را جیره‌بندی می‌کنند و گاهی اوقات آب‌های زیرزمینی را می‌نوشند، حتی با اینکه اغلب توسط آب دریا یا فاضلاب آلوده شده‌اند.
برای مردم عادی است که روزها خودشان را نشویند. برخی به استفاده از آب دریا روی آورده‌اند. صابون کالایی کمیاب است و بیماری‌های عفونی به سرعت در حال شیوع هستند.
«ایمان مصری» مادر چهار کودک که در حال حاضر در چادری با ۲۴ خانواده دیگر در خان یونس، جنوب غزه ساکن است، می‌گوید: «ما هر روز یک فنجان آب می‌نوشیم.»
خانواده این زن بیشتر آب آشامیدنی خود را از یک کامیون آب که تقریبا یک روز در میان به نزدیکی اردوگاه می‌آید، تهیه می‌کنند. آب شستشوی آنها از چاهی در همان نزدیکی تامین می‌شود. ظرف‌ها اغلب روی هم انباشته می‌شوند و حمام غیرقابل استفاده می‌شود. او می‌گوید دوش گرفتن یک کار لوکس است و خانواده به دلیل عدم رعایت بهداشت دچار بثورات پوستی می‌شوند.
این زن اهل غزه با بیان اینکه این آب آنها را بیمار می‌کند، افزود: «بعضی وقت‌ها تانکرهای آب نمی‌آیند و ما مجبوریم آب چاه بنوشیم. فرزندانم بیرون روی می‌گیرند.»
ساکنان غزه در حال حاضر کمنر از استاندارد سازمان بهداشت جهانی که ۱۵ لیتر آب برای هر نفر در روز بر اساس میانگین آب آشامیدنی و شستشو است، دریافت می‌کنند و در برخی مناطق غزه هم کمتر از دو لیتر گزارش شده است.
رژیم صهیونیستی با فشارهای بین‌المللی اقداماتی را برای اجازه دسترسی آب و غذای بیشتر به غزه داده است.
کامیون‌های امداد بیشتری در حال ورود هستند و اسرائیل اخیرا اعلام کرده است که نیروگاه اصلی آب شیرین‌کن غزه را چهار ماه پس از قطع آن به عنوان راهی برای فشار بر حماس، دوباره به شبکه برق خود متصل خواهد کرد. اسرائیل همچنین اوایل این ماه خط لوله آب از اسرائیل به شمال غزه را دوباره وصل کرد.
ساکنان و امدادگران اما می‌گویند اقدامات بیشتر و سریعتری برای رسیدگی به این بحران باید انجام شود.
این منطقه محصور پیش از جنگ به سه منبع آب متکی بود؛ چاه‌های آب زیرزمینی، کارخانه‌های نمک‌زدایی آب دریا و خطوط لوله آب از اسرائیل. همه این منابع به شدت تحت تاثیر جنگی قرار گرفته‌اند که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد.
رژیم صهیونیستی محدودیت‌هایی را بر واردات سوخت، قطعات یدکی و سایر ملزومات اعمال کرده است. سه خط لوله آب از اسرائیل که پیش از جنگ حدود ۱۳ درصد از آب غزه را تامین می‌کردند، از آغاز جنگ به دلیل آسیب‌های مکرر، تنها به صورت پراکنده کار کرده‌اند.
چاه‌ها و کارخانه‌های آب شیرین‌کن یا آسیب دیده‌اند، فاقد قطعات یدکی و مواد شیمیایی برای تصفیه آب هستند یا در مناطقی قرار دارند که ارتش اسرائیل به مردم گفته است آنجا را ترک کنند.
بر اساس گزارش یونیسف، آژانس کودکان سازمان ملل متحد، سوخت و برق برای کامیون‌های حمل آب، برای به کار انداختن پمپ‌های چاه و برای تامین انرژی نیروگاه‌های واقعی به شدت کمیاب است، در حالی که حدود ۲۵۵ حلقه از ۳۹۲ حلقه چاه آب یا غیرقابل استفاده شده‌اند یا خارج از دسترس هستند.
یونیسف و سایر گروه‌های امدادی، آب مورد نیاز روزانه معادل ۱.۴ میلیون نفر را در غزه که جمعیتی بالغ بر ۲.۱ میلیون نفر دارد، تامین می‌کنند.
میزان آب استخراج شده از چاه‌ها نسبت به سطح آب پمپاژ شده در دوره آتش‌بس اوایل امسال، ۷۰ درصد کاهش یافته است، زیرا سوخت کافی برای راه‌اندازی پمپ‌ها وجود ندارد.
«تس اینگرام» سخنگوی یونیسف که اخیرا هم در غزه بوده، گفت: «این آب، بیشتر برای شستشو استفاده می‌شود، اما اکنون مردم برای پخت و پز و آشامیدن به آن آب متوسل می‌شوند. مردم خودشان را در دریا می‌شویند.»
بسته به منطقه، آب آشامیدنی گاهی اوقات رایگان یا با مبلغی اندک در دسترس است. برخی از صاحبان چاه، آب زیرزمینی خود را بدون هیچ هزینه‌ای به اشتراک می‌گذارند، اما همه این کار را نمی‌کنند. یکی از ساکنان شهر غزه می‌گوید، پر کردن یک مخزن ۶۰۰ گالنی با آب غیرآشامیدنی معادل ۳۰۰ دلار هزینه دارد.
به گزارش خبرگزاری دولتی امارات متحده عربی «وام»، این کشور برای کاهش کمبود آب، در حال تامین مالی ساخت خطوط لوله آب جدید به طول ۴ مایل است که کارخانه‌های نمک‌زدایی در سمت مرز مصر را به منطقه المواصی در جنوب غزه، متصل می‌کند و هدف آن تامین نیازهای آب حدود ۶۰۰ هزار نفر در روز است. این خبرگزاری اعلام کرد که این پروژه با هماهنگی مقامات مصر و غزه در حال توسعه است.
اما تکمیل این پروژه زمان بر است و وضعیت وحشتناک بشری در عزه از پایان آتش بس در مارس به شدت بدتر شده است.
با افزایش مرگ‌های ناشی از گرسنگی و ناامنی غذایی در غزه، کارشناسان می‌گویند که این باریکه در حال ورود به یک قحطی است.
بحران کنونی در باریکه غزه ناشی از تصمیم رژیم صهیونیستی در ممنوعیت ورود تمامی مواد غذایی و سایر کمک‌ها به این باریکه از مارس تا مه است که به منزله فشاری بر حماس برای آزادی اسرای صهیونیست و جلوگیری از دسترسی این گروه به کمک‌ها تعبیر شده است.
اما با وجود تمامی شواهد و قراین، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی مدعی است که این رژیم سیاست قحطی و گرسنگی را برای غزه در پیش نگرفته است.
آذوقه ذخیره شده در طول آتش‌بس به تدریج تمام شد. دسترسی به آب تمیز بسیار سخت‌تر شد و تهیه صابون نیز به طور فزاینده‌ای دشوار گشت.
یکی دیگر از ساکنان غزه که همراه با دخترش در این باریکه ساکن است، گفت: «اینجا در غزه ما از همه چیز رنج می‌بریم اما مهمترین مساله بحران آب است. می‌توان با گرسنگی ساخت و آن را تحمل کرد اما بدون آب نمی‌شود زنده ماند.»
انتهای پیام
نظرات