جمال خداکرمی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: تولید و مشکلات مرتبط با برق در ایران به‌شدت با وضعیت فعلی منابع  آبی درهم‌ تنیده است و این دو نه‌تنها همزمان رخ می‌دهند، بلکه علت و معلول و تشدیدکننده یکدیگر نیز هستند.

دانش آموخته دکترای معماری گرایش بهینه‌سازی انرژی در ساختمان افزود: نیروگاه‌های برق حرارتی، از بزرگترین مصرف‌کننده های آب صنعتی کشور به شمار می‌روند، نیروگاه‌های گازی و بخاری برای خنک‌سازی توربین‌ها و بویلرها به حجم بالایی از آب نیاز دارند. برآورد می‌شود که برای تولید هر کیلووات ساعت برق حرارتی، حدود ۲ تا ۴ لیتر آب مصرف ‌شود، در نتیجه خشکسالی به معنای افت راندمان یا حتی تعطیلی موقت نیروگاه‌ها و کاهش عرضه برق است.

عضو هیئت علمی دانشگاه ایلام ادامه داد: از سوی دیگر کاهش ذخیره سدها به کاهش تولید برق‌ آبی منجر می‌شود، سدهایی همچون کرخه، کارون ۳، دز و زاینده‌رود نقشی حیاتی در تولید برق‌ آبی دارند اما برداشت بیش از حد آب برای کشاورزی، صنعت و شرب یا کاهش بارندگی، ذخایر این سدها را کاهش می‌دهد و فشار مضاعفی بر شبکه برق در تابستان وارد می‌کند.

وی با اشاره به فشار بخش کشاورزی بر شبکه توزیع برق تصریح کرد: در بسیاری از مناطق دچار خشکسالی، کشاورزان ناچار به استفاده از پمپ‌های برقی سنگین هستند. بسیاری از این پمپ‌ها بدون مجوز، غیراستاندارد و کم‌بازده کار می‌کنند و همین امر می تواند موجب افزایش بار مصرف برق و بروز اختلال در شبکه‌های محلی به‌ویژه در زمان اوج مصرف می‌شود.

دانشیار دانشگاه ایلام اضافه کرد: نباید فراموش کنیم که تولید و انتقال آب نیز خود وابسته به برق است. طرح‌های شیرین‌سازی، انتقال بین‌حوضه‌ای یا ایستگاه‌های پمپاژ، همه به برق پایدار نیاز دارند، خاموشی‌ها یا افت توان شبکه، مستقیماً سامانه‌های آبرسانی شهری را مختل می‌کند و قطعی برق به قطع آب آشامیدنی منجر می‌شود.

خداکرمی با تأکید بر ماهیت مشترک این مسائل خاطرنشان کرد: هر دو بحران، یعنی آب و برق، ریشه در رشد نامتوازن مصرف، تعرفه‌های غیرواقعی، مدیریت ناپایدار تقاضا، فرسودگی شبکه‌های توزیع، نبود نهاد تنظیم‌گر مستقل و مصرف خارج از ظرفیت اکولوژیک دارند، در حقیقت ایران امروز با یک بحران ترکیبی اکولوژیکی روبه‌رو است.

وی گفت: راهکار نهایی، چندبخشی و هم‌زمان است ما نمی‌توانیم خاموشی‌ها را بدون حل مشکلاتی که در حوزه آب وجود دارد مدیریت کنیم، کشور نیازمند نهادی سیاستگذار و فرابخشی در حوزه انرژی–آب است که بر اساس آمایش سرزمین، اولویت‌بندی منابع و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین مانند انرژی خورشیدی کم‌مصرف، تصمیم‌گیری کند.

انتهای پیام