به گزارش ایسنا، تحلیلگران معتقدند با ادامه یافتن موج تلاطمات و آشوب در عرصه سیاست فرانسه، به اصطلاح «جمهوری پنجم» که توسط ژنرال «شارل دوگل» در خاتمه جنگ جهانی دوم تشکیل شد، هر چه بیشتر از کنترل خارج می‌شود.
روزنامه آمریکایی گزارش می‌دهد، عرصه سیاست فرانسه به دنبال تلاطمات سال‌های اخیر که در طول دولت «امانوئل ماکرون» رخ دادند، حالا به حدی فلج شده که مساله استعفای این رئیس‌جمهور جوان فرانسه که زمانی زمزمه‌های آن در کریدورهای قدرت در این کشور شنیده می‌شد، حالا علنا مورد بحث و مناظره قرار می‌گیرد.
فلج شدن سیاست و شکست مدل دوگل
روزنامه پالتیکو می‌نویسد: «هر چند استعفای ماکرون یک زلزله در صحنه دیپلماتیک اروپا به راه خواهد انداخت، اما تردید زیادی وجود دارد که چنین اتفاقی بتواند بن‌بست سیاسی که گریبان جمهوری پنجم را گرفته است، رفع کند. به نظر می‌رسد مشکلات فرانسه عمیق‌تر از آنچه که تصور می‌شود، هستند.»
چند روز پیش مشخص شد که «فرانسوا بایرو» نخست‌وزیر فرانسه قرار است روز دوشنبه هشتم سپتامبر با جلسه رای اعتمادی در پارلمان مواجه شود که به احتمال زیاد سرنگونی نخست‌وزیری او و دولتش را رقم خواهد زد.
به دنبال این رویداد، ماکرون حالا در حال جستجو برای یافتن پنجمین نخست‌وزیر در عرض کمتر از ۲ سال اخیر برای فرانسه است، چون انتظار می‌رود بایرو به دلیل معرفی طرح‌های نامحبوبش به منظور رفع کسری بودجه چشمگیر فرانسه، هفته آینده از کار برکنار شود.
بحران بودجه و سایه سنگین ورشکستگی اقتصادی
اما آیا گزینه جدید ماکرون برای نخست‌وزیری خواهد توانست یک بودجه ریاضتی چند میلیارد یورویی که فرانسه برای اجتناب از بحران بدهی به آن نیاز دارد را فراهم کند؟ و این که آیا برگزاری یک انتخابات زودهنگام جدید موجب خواهد شد که یک اکثریت کارآمد سرانجام در پارلمان تشکیل شود؟ تحلیلگران معتقدند هیچ کدام از این ۲ مورد محتمل به نظر نمی‌رسند. و این در حالی است که حتی اگر خود ماکرون هم استعفا دهد، جانشین او به طور تقریبا مسلم با همین موانع دست به گریبان خواهد شد.
بالغ بر ۷۰ سال است که نهادهای به اصطلاح جمهوری پنجم فرانسه، صرف‌نظر از اینکه چند بار مردم معترض در این کشور به خیابان آمده باشند یا دست به اعتصاب زده باشند، همچنان پای بر جا مانده‌اند. در طول این مدت دولت‌های متعددی در فرانسه آمدند و رفتند و در اغلب موارد روسای جمهور این کشور نیز تا پایان دوره خود در سمتشان باقی ماندند، هر چند که عمدتا در پایان دولتشان محبوبیت کمتری نسبت به ابتدای دولتشان داشتند.
این نظام سیاسی در فرانسه تا به حال دوام آورده است.
افزایش فشارهای اجتماعی و سیاسی برای استعفای ماکرون
به نوشته پالتیکو، اما امروز می‌بینیم که پارلمان فرانسه در بن‌بستی غیر قابل رفع قرار گرفته است، مذاکرات بر سر بودجه این کشور در جا می‌زنند و هشدار در خصوص بروز ناآرامی اجتماعی در این کشور هر چه بلندتر می‌شود. از طرفی بازارهای مالی این کشور نیز متلاطم هستند و خود بایرو هشدار داده فرانسه با چشم‌انداز یک بحران بدهی مشابه با بحران بدهی اواخر سال ۲۰۰۹ یونان، در صورتی که نتواند هزینه‌هایش را مهار کند، مواجه شده است.
در این وضعیت رهبران جناح‌های چپ و راست افراطی فرانسه شامل «ژردن باردلا» رئیس حزب راست افراطی «اجتماع ملی» و «ژان لوک ملانشون» رهبر حزب چپ افراطی فرانسه که هر ۲ حزب آنها روی هم رفته یک‌سوم کرسی‌های مجلس ملی فرانسه را به خود اختصاص می‌دهند، علنا خواستار استعفای ماکرون به دلیل بحران و بن‌بست فعلی شده‌اند.
حالا دیگر صحبت از استعفای او بیش از پیش رواج پیدا کرده و مفسران سیاسی مشهور و برخی چهره‌های راست میانه‌رو شروع به بحث درباره چنین چشم‌اندازی کرده‌اند.
«متیو گالار» مقام ارشد شرکت افکارسنجی «ایپسوس» فرانسه گفت: «حالا حتی کسانی که نزدیک به اردوگاه سیاسی خود ماکرون هم هستند، درباره این احتمال حرف می‌زنند. نارضایتی از او واقعی است.»
با این حال فعلا همچنان بسیاری بعید می‌دانند که ماکرون بخواهد در وهله کنونی استعفا بدهد، آن هم نه صرفا به این خاطر که استعفای زودهنگامش (انتخابات ریاست جمهوری بعدی فرانسه برای سال ۲۰۲۷ برنامه ریزی شده است) تاثیری بر حل و فصل این به هم ریختگی نخواهد گذاشت.
پارلمان بلاتکلیف در انتظار است
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که در صورت برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام جدید دیگری در هفته‌های آینده در فرانسه، به احتمال زیاد باز هم یک پارلمان معلق و بدون اکثریت روی کارآمد خواهد آمد و تنها تاثیر آن این خواهد بود که تعداد کرسی‌های راست‌های افراطی حزب اجتماع ملی، متعلق به مارین لوپن، کمی افزایش پیدا خواهد کرد.
«بنجامین مورل» یک کارشناس حقوق اساسی فرانسه گفت: «هنوز سیاستمداران فرانسه به این افسانه غلط معتقدند که فرانسوی‌ها در یک انتخابات رهبری را انتخاب می‌کنند و سپس به او یک اکثریت پارلمانی کارآمد را برای اقدام کردن اعطا می‌کنند.»
به گفته مورل، پیروزی ماکرون در سال ۲۰۱۷ به عنوان یک لیبرال مختل‌کننده وضعیت سیاسی که سنت ۲ حزبی فرانسه را از بین برد، این افسانه را زدود. حالا اما بازی سرنوشت کاری کرده گسل‌های سیاسی که از دل ویرانه‌ها سر درآوردند قرار است به سراغ خود او بروند.
از ۱۹۶۸ تردید سیاسی تا این حد بالا نبوده است
«اریک شانی» اقتصاددان ارشد سابق شرکت بیمه AXA با اشاره به اعتراضات ماه مه ۱۹۶۸ که وضعیت فرانسه را در بن‌بست قرار داده و منجر به تغییرات سیاسی و اجتماعی عمیق در این کشور شد، گفت: «از زمانی که در سال ۱۹۶۸ دانشجو بودم تا به حال این حجم از تردید سیاسی را در فرانسه شاهد نبوده‌ام.»
شانی ادامه داد: «به ناگهان دیگر نمی‌دانید چه اتفاقی دارد برای اقتصاد شما و دولت شما می‌افتد.»
ماکرون که در دوره ریاست جمهوری‌اش از خود چهره فردی سرسخت و لجباز را نشان داده، اغلب این احتمال را که دست به استعفای زودهنگام بزند، مردود دانسته است.
اوضاع بدتر می‌شود
این چهره سیاسی میانه‌روی ۴۷ ساله در هشت سال گذشته به عنوان یک چهره مسلط و اختلاف‌برانگیز در عرصه سیاست فرانسه خود را نشان داده است، در حالی که وعده‌های او برای فرانسه نسبتا محقق نشده‌اند. از طرفی رئیس‌جمهور فرانسه به خوبی می‌داند نشانه چندانی از این وجود ندارد که سیاستمداران فرانسه حاضر به کنار گذاشتن اختلافاتشان و حل معضل بودجه‌ای کشور به جهت مصلحت ملت باشند.
«گاسپار گانتزر» مشاور سابق «فرانسوا اولاند» رئیس‌جمهور سوسیالیست سابق فرانسه بر این باور است که در حقیقت جو موجود در فرانسه کاملا فاقد حس اتحاد و همکاری است. او اظهار کرد: «ما به تعمیق کسری بودجه ادامه خواهیم داد و هیچ اتفاقی برای رفع آن رخ نخواهد داد و اوضاع تنها بدتر خواهد شد.»
انتهای پیام
نظرات