به گزارش ایسنا، دومین روز از هفته جایزه مصطفی(ص) به برگزاری سی‌امین نشست کافه علم اختصاص یافت که در کتابخانه دانشگاه صنعتی امیرکبیر با سخنرانی محمد خواجه نذیرالدین یکی از برگزیدگان ششمین جایزه مصطفی(ص) برگزار شد.
انرژی خورشیدی یک منبع بی‌نهایت، تجدیدپذیر و رایگان برای تولید انرژی است. صفحات خورشیدی کنونی صفحات خورشیدی سیلیکونی هستند که تامین آنها مشکلات زیادی از جمله گرانی و کارآمدی دارد. محمد نذیرالدین موفق به تولید صفحات پروسکایت شده است که مزایایی نسبت به صفحات سیلیکونی دارند و بعضی شرکت‌های تولید انرژی در حال تجاری‌سازی این نوع سلول‌ها هستند.
نذیرالدین در نشست کافه علم با تاکید بر اینکه زمین با چالش گسترده‌ای در زمینه تولید انرژی روبرو شده و تولید انرژی برای همه کشورها حیاتی است، ادامه داد: فناوری سلول‌های خورشیدی پروسکایت در دمای اتاق قابل تولید است، در حالی که تولید سلول‌های خورشیدی سیلیکونی باید در دمای ۱۱۰۰ درچه تولید شوند و همین باعث می‌شود همزمان ماده دی اکسید سیلیکون تولید شود که تولید این نوع سلول‌ها را گرانتر می‌کند.
نذیرالدین با تاکید بر اینکه هر دو نوع این سلول‌ها(پروسکایتی و سیلیکونی) در حد ۲۷ درصد کارآمدی دارند، خاطر نشان کرد: دمای سلول‌های سیلیکونی خورشیدی در تابستان بسیار زیاد شده و به ۶۰ درجه هم می‌رسد، ولی دمای سلول‌های پروسکایت با دمای بیرون بالا نمی‌رود. البته فناوری تولید سلول‌های خورشیدی از پروسکایت یک فناوری جدید و جوان است و قابلیت توسعه را دارد.
وی اضافه کرد: همچنین سلول‌های سیلیکونی همه اجزای نور خورشید از جمله یو وی و غیره را جذب می‌کنند، در حالی که فقط بخشی از نور خورشید قابل تبدیل به انرژی است، ولی سلول‌های پروسکایت فقط بخش قابل تبدیل به انرژی خورشیدی را جذب می‌کنند.
این محقق جهان اسلام تاکید کرد: بسیاری از شرکت‌های فناورانه در حال کار برای ترکیب سیلیکون و پروسکایت در سلول‌های خورشیدی هستند تا کارآمدی سلول‌های خورشیدی را افزایش دهند و در این صورت کارآمدی این سلول‌ها به ۳۵ درصد می‌رسد.
نذیرالدین همچنین با اشاره به اهمیت استفاده از هوش مصنوعی در توسعه این نوع سلول‌ها، گفت: برای تکمیل کل فناوری و برخی نواقص می‌توان از هوش مصنوعی استفاده کرد.
نذیرالدین پیشنهاد داد که بهتر است یک گروه از متخصصان مختلف شامل متخصصان شیمی، کارشناسان هوش مصنوعی و مکانیک با هم برای توسعه این نوع سلول‌های خورشیدی کار کنند.
وی به دانشجویان توصیه کرد اگر تمایل دارند در این حوزه کار کنند، ابتدا مقالات و کتاب‌های منتشر شده در این زمینه توسط دانشمندان قبلی را مطالعه کنند و بعد از مدتی می‌توانند سراغ بهبود کارآمدی فناوری‌های کنونی بروند.
وی در مورد اهمیت اقدامات در زمینه تعاملات علمی و هر اقدامی برای ترویج علم نیز گفت: این نوع اقدامات نه تنها کارآمد و مفید، بلکه حیاتی است و بنیاد علم و فناوری مصطفی(ص) پلتفرمی برای این امر فراهم کرده است که به جریان علم کمک می‌کند.
این استاد دانشگاه پی ای اف ال با اشاره به اقداماتی که خود برای ترویج علم انجام می‌دهد، گفت: از آنجا که نشریات برای ارائه مقالات علمی معمولا پول زیادی طلب می‌کنند، من خودم مقالاتم را در صفحه‌ام در لینکدین یا در وب‌سایتم منتشر می‌کنم تا به شکل رایگان در اختیار علاقه‌مندان علم قرار گیرد.
به گزارش ایسنا، محمد خواجه نذیرالدین در سال ۱۹۵۷ در هند به دنیا آمد و آغاز مسیر علمی وی در دانشگاه عثمانیه حیدرآباد رقم خورد؛ جایی که برای دوره کارشناسی، ترکیب شیمی و زیست‌شناسی را برگزید. وی پس از فارغ‌التحصیلی، در آزمون ورودی مقاطع بالاتر شرکت کرد و در دو رشته ژنتیک و شیمی پذیرفته شد.
با تکمیل کارشناسی در سال ۱۹۷۸ و کارشناسی ارشد در سال ۱۹۸۰، تمرکز او به سمت شیمی معدنی معطوف شد و در سال ۱۹۸۶ با راهنمایی استادش دکتر تقی‌خان، دوره دکتری خود را در همان دانشگاه عثمانیه به پایان رساند؛ نقطه عطفی که او را رسما وارد دنیای تحقیق و پژوهش کرد.
همزمان در همان سال‌ها، نذیرالدین به‌عنوان همکار پژوهشی در مؤسسه تحقیقاتی مرکزی نمک و مواد شیمیایی دریایی بهاونگر نیز فعالیت کرد و نخستین گام‌های حرفه‌ای خود را در عرصه تحقیقات کاربردی برداشت. نذیرالدین در سال ۱۹۸۵، مدرس دانشکده مهندسی و فناوری دکن در دانشگاه عثمانیه شد. وی بعد از مدتی برای دوره پسادکتری به دانشگاه ای‌پی‌اف‌ال EPFL در سوئیس رفت. نذیرالدین کار خود را ابتدا در نقش پژوهشگر پسادکتری آغاز کرد و طی سال‌های بعد، در سمت‌های دیگر به فعالیت ادامه داد.
او در سال ۲۰۰۹ به مدت ۵ سال استادتمام دانشکده شیمی مواد پیشرفته در دانشگاه کره و از ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۲ استادتمام گروه مهندسی مولکولی مواد کاربردی در دانشگاه ای‌پی‌اف‌ال بود. این سال‌ها، زمینه‌ساز تمرکز او بر فناوری شدند که امروزه محور اصلی کارش را تشکیل می‌دهد؛ سلول‌های خورشیدی پروسکایت. تمرکز او بر پروسکایت به عنوان ماده‌ای نوظهور در سلول‌های خورشیدی، بخشی از تغییر نگاه جهانی به انرژی خورشیدی را رقم زده است. این ماده کریستالی از اوایل قرن بیستم شناخته شده بود و در سال‌های اخیر توجه ویژه‌ای به دلیل خواص استثنایی‌اش در تبدیل انرژی خورشیدی جلب کرده است.
سلول‌های خورشیدی پروسکایت نسل جدیدی از فناوری‌های انرژی پاک هستند که بازدهی بالا، هزینه تولید پایین و سهولت ساخت را دارند. تمرکز محمد نذیرالدین بر این فناوری، بخش مهمی از تلاش‌ها برای توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر است.
انتهای پیام
نظرات