این اثر روایت خواهر و برادری است که در خانه‌ای بزرگ زندگی می‌کنند، خانه‌ای که در گذشته متعلق به یک سرهنگ دربار شاه بوده است. برادر با بیماری کم‌توانی ذهنی و سرطان دست‌وپنجه نرم می‌کند و خواهر برای ادامه زندگی و درمان او ناچار است بار سختی‌های زندگی را بر دوش بکشد و به هر کاری تن دهد. اثری که با روایتی پرتعلیق، پرده از رنج‌ها و ناامنی‌های زیست انسان است...

منصور حمیدی، پیشکسوت تئاتر روز سه شنبه، ۸ مهر در مراسم رونمایی از پوستر نمایش، با اشاره به اهمیت نقش آموزشگاه‌های تئاتر در تربیت نسل تازه هنرمندان گفت: آموزشگاه باید هدفش آموزش واقعی باشد. در دورانی که تدریس می‌کردم، همیشه با هنرجویانی یک تئاتر روی صحنه می‌بردن تا با پیچ و خم این کار و لذت آن آشنا شوند. به این شیوه می‌توان اعتماد به نفس هنرمندان تازه‌کار را پرورش داد.

وی ادامه داد: هنرجو حتی اگر با نمایشنامه‌خوانی یا اجرای مونولوگ روی صحنه برود، سختی و لذت تئاتر را لمس می‌کند و بال پرواز باز می‌کند. بسیاری از آموزشگاه‌ها به هنرجویان متعهدند و آن‌ها را تا رسیدن به استقلال هنری رها نمی‌کنند. دنیای تئاتر بی‌رحم است و مربی باید همراه هنرجو بماند تا او به خودباوری برسد.

رامین ریاضی، هنرمند و استاد تئاتر، نیز درباره مسیر پیشرفت هنرجویان تازه‌کاری که تئاتر زیرزمین را روی صحنه می‌برند، اظهار کرد: این بچه‌ها یک سال شب و روز تمرین کردند و نتیجه زحمتشان با عشق روی صحنه می‌آید. اما برای ادامه راه، نیاز به حمایت دارند؛ هم از سوی مخاطبان و هم از سوی نهادها؛ زیرا بدون تماشاگر، هیچ هنری ارزش ماندن ندارد.

میلاد میرزایی، کارگردان نمایش، نیز با بیان اینکه فراز و نشیب‌های زندگی شخصیت‌ها او را بیشتر جذب کرده است، افزود: مشکلاتی که کاراکترها در طول نمایشنامه با آن مواجه می‌شوند، بسیار مشابه زندگی واقعی است و همین باعث شد ارتباط عمیق‌تری با نمایش برقرار کنم. در مسیر آماده‌سازی، سختی‌های زیادی کشیدیم؛ تمرین‌ها چند ماه خوابید، سالن نداشتیم و تنها آموزشگاه‌ها کمی یاری‌مان کردند. این نمایش پیامی بر وضعیت کودکان بیماری است که دیده نمی‌شوند و گاه ناعادلانه خطاب می‌شوند، در حالی‌که با سختی فراوان زندگی می‌کنند.

میلاد سبزقلم، طراح پوستر نمایش، درباره نگاه خود به این اثر و طراحی پوستر آن توضیح داد: نمایش به افول انسانی و شکستن حریم خصوصی می‌پردازد. به چشم‌هایی که پشت گوشی به امیال سرکوب‌شده، خشونت و شهوت خیره‌اند. ما انسان‌ها همیشه در تلاشیم بدی‌ها را پنهان کنیم و از آن‌ها بگریزیم.

انتهای پیام