این ماده جدید ساخته شده دانشمندان دانشگاه «مک‌گیل»، نویدبخش راهی برای کمک به بهبود از دست دادن صدا ناشی از آسیب یا جای زخم است.

از دست دادن صدا اغلب با وجود جای زخم روی تارهای صوتی دائمی است. درمان‌های موجود شامل تزریق مواد به تارهای صوتی است، اما این مواد به سرعت تجزیه می‌شوند، به این معنی که بیماران اغلب باید بارها و بارها این درمان را انجام دهند و متاسفانه، درمان‌های مکرر می‌تواند بافت ظریف تارهای صوتی را حتی بدتر کند.

دانشمندان دریافتند که ژل جدید در طول آزمایش‌های آزمایشگاهی و حیوانی، هفته‌ها در محل خود باقی می‌ماند و این مدت زمان، بسیار طولانی‌تر از درمان‌های فعلی است و به تارهای صوتی زمان بیشتری برای بهبودی مناسب می‌دهد.

این ژل از پروتئین‌های طبیعی موجود در بافت بدن ساخته شده است و ابتدا به پودر و سپس به ژل تبدیل می‌شوند. دانشمندان برای دوام بیشتر ژل، از روش خاصی به نام «شیمی کلیک» استفاده کردند، این روش مانند یک چسب قوی عمل می‌کند و مواد را به هم نگه می‌دارد تا پس از تزریق به سرعت از هم جدا نشوند.

مریم تبریزیان، یکی از دانشمندان اصلی و متخصص نانوپزشکی در «مک‌گیل» گفت: آنچه رویکرد ما را خاص می‌کند، استفاده از «شیمی کلیک» است. این روش، ژل را در جای خود قفل می‌کند و به ماندگاری بیشتر آن در بدن کمک می‌کند.

آسیب‌های تارهای صوتی به‌خصوص در بزرگسالان مسن‌تری رایج هستند که از رفلاکس اسید یا عوارض سیگار کشیدن، رنج می‌برند و در افرادی مانند خوانندگان، معلمان و مجریان رادیو نیز مشاهده می‌شود. طبق گفته موسسات ملی بهداشت آمریکا، سالانه حدود یک نفر از هر ۱۳ بزرگسال دچار اختلال صدا می‌شود.

نیکول لی-یسن، یکی دیگر از دانشمندان ارشد این پروژه گفت: مردم تا زمانی که صدای خود را از دست ندهند، متوجه نمی‌شوند که چقدر صدا برای آنان مهم است. این امر واقعا می‌تواند به سلامت روان و کیفیت زندگی فرد آسیب برساند، به خصوص برای کسانی که برای کار به صدای خود وابسته هستند.

سایت ساینس گزارش کرد، گام بعدی گروه پژوهشی، آزمایش ژل در مدل‌های رایانه‌ای است که عملکرد بدن انسان را تقلید می‌کنند. اگر نتایج این آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز باشد، آنان قصد دارند که آزمایش‌های خود را روی انسان ادامه دهند. در صورت موفقیت، این درمان می‌تواند به یک روش جدید، کمتر تهاجمی و طولانی‌تر برای درمان از دست دادن صدا منجر شود و به بسیاری از افراد کمک کند تا صدای خود را بازیابند.

نتایج این پژوهش پیش‌بالینی در نشریه «مواد زیستی» (Biomaterials) منتشر شده است.

انتهای پیام