به گزارش ایسنا، این تصویر شامل داده‌های تصویری باریک باند است که نور از اتم‌های هیدروژن و اکسیژن در آن از هم مجزا شده‌اند. اتم‌های اکسیژن رنگ آبی-سبز تولید می‌کنند که به‌نظر می‌رسد چین‌وچروک‌ها و رشته‌های دقیق سحابی را دربرگیرد.
درون سحابی، ستاره‌ی مرکزی ان‌جی‌سی ۶۸۸۸ قابل مشاهده است که به‌عنوان یک ستاره‌ی وُلف-رایه (دبلیوآر ۱۳۶) طبقه‌بندی می‌شود. این ستاره در حال پخش پوشش بیرونی خود در قالب یک باد ستاره‌ای قوی است و معادل جرم خورشید را هر ۱۰ هزار سال به بیرون پرتاب می‌کند.
در حقیقت، ساختارهای پیچیده‌ی سحابی هلال احتمالا نتیجه‌ی همین بادهای قوی هستند که با ماده‌ی پرتاب‌شده در یک فاز پیشین برهم‌کنش داشته‌اند.
این ستاره با نرخی شگفت‌انگیز سوخت خود را می‌سوزاند و نزدیک به پایان زندگی ستاره‌ای‌اش است و نهایتا با یک انفجار درخشان در قالب یک ابرنواختر شگفت‌انگیز خاموش خواهد شد.
ان‌جی‌سی ۶۸۸۸ در صورت‌فلکی ماکیان، که سرشار از سحابی‌هاست، یافت می‌شود و حدود ۵٬۰۰۰ سال‌نوری از ما فاصله دارد.
انتهای پیام
نظرات