به گزارش ایسنا، سید مسعود رضوی، در یادداشتی با عنوان «روزهای داوری» در روزنامه اطلاعات نوشت: همه از مشکلات و مصایب اقتصادی در کشور باخبریم. تورم و کاهش شدید ارزش پول ملی، قیمت کالاهای ضروری را چند برابر کرده و طلا و دلار به مثابه مقیاس و سنجه اقتصاد شکننده کنونی، به رقم ها و رکوردهای بی سابقه رسیده است.
تحریم و درگیری کشور با خشکسالی، از یک طرف و مدیریت ضعیف و یورش کاسبان تحریم و ویژه خواران از طرف دیگر، دولت و مردم را تضعیف نموده و در تنگنا قرار داده است. با این همه، شرایط حساس کشور و تحریم ظالمانهای که تحت عنوان مکانیسم ماشه از سوی غرب علیه کشورمان تصویب و تحمیل شده، شرایط سختی را برای دولت مسعود پزشکیان به وجود آورده و دست دولتیان را در بسیاری از عرصههای اقتصادی بسته تر ساخته است.
به همین دلایل هر فشاری به دولت، خاصه از طرف نمایندگان محترم مجلس، باید تنها و تنها بر مبنای یک الزام بسیار حساس باشد و استدلال قدرتمندی بیابد که نتوان بدان پاسخ داد. شاید رئیس بانک مرکزی که وعدههای بسیار درباره کنترل بازار و نرخ ارز داده و هیچکدام عملی نشده را بتوان به پرسش گرفت یا عملکرد برخی وزیران را به دلیل عدم تحقق برخی مواعید و برنامههای اعلام شده که اجرای آنها با دشواری و مانع خاصی در کشور روبرو نبوده، زیر سؤال برد! اما استیضاح برخی دیگر از وزرا، نظیر وزیر کار، چه وجهی دارد؟ به پرسش گرفتن وزیر تازهکار اقتصاد و اساسا کشاندن تیم دولت به بهارستان با هدف استیضاح و برکناری در شرایط حاد و بی سابقه کنونی، با چه هدف و استدلالی صورت می گیرد؟ درحالی که مشکلات را میشود به قول حافظ از دانشمند و میر مجلس هم بازپرسید و رفع ابهام کرد!
نمایندگان مجلس نمیتوانند چشم بر بن بست ها و گرفتاریها و کمبودهایی که دولت را در بر گرفته ببندند و ناترازی های انرژی و بودجه و دیگر مشکلات را نادیده بگیرند. فراموش نکنیم که این دولت، میراثبرِ چه مصایب بزرگی بوده و هست.
آوار جنگ و میراث تحریمهای مضاعف بر دوش دولت پزشکیان قرار گرفته است. امروز دولت و مجلس در مشکلات و مدیریت کشور باهم سهیم و جدایی ناپذیرند. هردو مَحرم و هم سرنوشت هستند و لابد میتوان از قول خواجه گفت: چه جای صحبت نامحرم است مجلس انس؟!
بطور مثال، احمد میدری وزیر کار خود از آشناترین صاحب نظران با مشکلات طبقه کارگر و بازنشستگان و مستمری بگیران است. این درحالی است که در گذشته، برخی وزرا مطالعات و سوابق و تجاربی در این عرصه نداشتند، تعامل با کارفرمایان و نمایندگان اصناف و طبقات کارگر و
حقوق بگیر را به هیچ شکلی به رسمیت نمی شناختند و اساسا با ظرایف آن آشنا هم نبودند. استیضاح چنین افرادی هم تضعیف دولت در شرایط حساس و بحرانی است، و هم به بریدن نخ های اتصال و تعامل میان جامعه و دولت منجر خواهد شد. نمایندگان محترم بر اساس منافع ملی، می باید بدون حاشیه و تهدید، نظرات و پیشنهادات و انتقادات خود را به وزیران منتقل کنند و راهکاری برای بهبود سازوکارهای موجود برای حل مشکلات ارائه نمایند.
شکست دولت پزشکیان، شکست کل نظام در مدیریت بحران است و این واقعیت را رهبری، هم در اوان کار دولت و هم بعدها، به تصریح و تلویح بیان کردهاند. روشن است که این سخن به معنای چشم پوشی از نقایص و اشکالات دولت و وزرا نیست، اما دربردارنده این واقعیت است که سرنوشت ملت و کشور و دولت و نظام چنان درهم تنیده است که هر گام اشتباه یا هر تصمیم نابجایی به تمام شئون و بنیانها و ارکان کشور لطمه خواهد زد.
مجلس، باید قانونگذار امین و حافظ منافع ملی باشد و از سیاسی کاری و بده بستان در عرصههای دیگر با وسواس اجتناب کند. اکنون، منافع ملی و مصلحت کشور در تشریک مساعی به دولت و عدم تحمیل فشارها به وزرای کلیدی و کل دستگاه دیوانسالاری و زیرمجموعه آن است. در این موضوع هیچ کدام از نمایندگان تردید نکنند و به دلالت رهبری و شرایط خاص و بسیار حساس کشور توجه نمایند.
اکنون وقت دعواهای بیهوده و صرف انرژیهای بیدلیل نیست. همه باید کمک کنیم و دولت را یاری دهیم تا کشور را از بحران نجات دهد وگرنه، فردا معلوم نیست دیگران و تاریخ درباره ما چگونه قضاوت و داوری کنند، همانطور که امروز هم داوری میکنند.
انتهای پیام
نظرات