يك كارشناس ميراث فرهنگي روستاي تاريخي ابيانه درباره‌ي وضعيت اين بافت تاريخي در ايام نوروز، گفت: به‌دليل آن‌كه تعداد مسافران نسبت به امكانات اين روستاي تاريخي بيشتر بود، وضعيت نظافت و بهداشت در ابيانه مصيبت‌بار بود. مجيد نوري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: در ايام نوروز، در هر نقطه‌اي از ابيانه كه قدم مي‌گذاشتيم، زباله و كاغذ ريخته شده بود. نبود آب شرب از يك سو و وجود فقط پنج سرويس بهداشتي براي استفاده‌ي مسافران نوروزي وضعيت نامطلوب‌تري را ايجاد كرده بود. وي درباره‌ي حفاظت و امنيت در اين بافت تاريخي در ايام نوروز، اظهار داشت: نيروهاي يگان حفاظت در اين مدت فعال بودند؛ ولي به‌دليل كمبود نيرو، امكان كنترل همه‌ي روستا نبود. به همين دليل، در مواردي يادگارنويسي روي ديوارها و درخت‌ها رخ داد. به گفته‌ي او، نظافت بافت تاريخي ابيانه در ايام نوروز برعهده‌ي دهياري و شوراي اسلامي روستا بود و با سه نيرو كه اين وظيفه را برعهده داشتند، براي نظافت روستا تلاش كردند؛ ولي نظافت بيشتر ازسوي گردشگران رعايت نمي‌شد. اين كارشناس ميراث فرهنگي روستاي تاريخي ابيانه بيان كرد: بروشورهايي نيز توسط انجمن خانه‌ي مردم ابيانه تهيه شده بودند كه علاوه بر راهنمايي گردشگران، توصيه‌هايي نيز براي حفظ بافت و محيط زيست در آن‌ها بودند كه بين مردم توزيع مي‌شدند. نوري با اشاره به كمك مردم ابيانه براي راهنمايي مسافران نوروزي، توضيح داد: تعداد نيروهاي پايگاه ابيانه نسبت به سال گذشته براي راهنمايي گردشگران كمتر و فقط به راهنمايي مردم در موزه‌ي مردم‌شناسي روستا محدود شده بود و مردم در فضاي بيرون روستا، رها و سرگردان بودند. وي ادامه داد: از آنجا كه تعدادي از بناهاي ابيانه تابلوي معرفي نداشتند و راهنمايي هم براي راهنمايي گردشگران وجود نداشت، گاهي مردم آثار تاريخي مورد نظرشان را پيدا نمي‌كردند و بازمي‌گشتند. او با اشاره به ورود روزانه‌ي دست كم هشت‌هزار نفر به ابيانه، گفت: گردشگران گاهي تا ساعت 22 به‌دنبال يك اتاق در ابيانه مي‌گشتند و چون جايي پيدا نمي‌كردند، در هر جاي خالي كه بود، اسكان مي‌يافتند. وي استفاده از كمك‌هاي بومي ابيانه را به‌دليل گستردگي روستا براي كنترل همه‌ي روستا، يكي از راهكارهاي موجود دانست و افزود: ابيانه براي ايام نوروز دست كم به 10 نفر نيروي آشنا به محيط روستا نياز دارد. انتهاي پيام