مدرس دانشگاه شهيد بهشتي اظهار داشت: اثرهاي منفي گردشگري را اگر از ديدگاه گردشگر نگاه كنيم، احتمال تخريب فرهنگي ازسوي گردشگران وجود دارد. اگر گردشگر از نوع بي‌بندوبار باشد، در يك جامعه‌ي ارزشي، ضد ارزش‌ها را تبليغ ‌مي‌كند. حسين باهر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: يكي از اثرهاي منفي توسعه‌ي بدون مديريت صنعت گردشگري، تخريب آثار باستاني است، چون بعضي از گردشگران، تخريب‌گر هستند و براي مثال در يك مجموعه‌ي تاريخي مانند بيستون، يك پيچ‌گوشتي به‌دست مي‌گيرند و گوشه‌اي را تخريب مي‌كنند. او ادامه داد: تخريب طبيعت، ديگر اثر توسعه‌ي صنعت گردشگري بدون مديريت است؛ اگر گردشگراني كه براي اكوتوريسم مي‌آيند، دست به شكارهاي غيرمجاز بزنند و بازهايي را از مناطق جنوب ايران شكار كنند، آسيب بزرگي به محيط زيست وارد مي‌شود. البته اين كارها ممنوع‌اند، اما برخي گردشگران با روش‌هاي مخفي و استفاده از تور، شكار مي‌كنند. وي گفت: جاسوسي در پوشش گردشگري نيز يكي ديگر از اثرهاي گردشگري مديريت‌نشده مي‌تواند باشد؛ مثلا افرادي به‌عنوان گردشگر به يك كشور وارد مي‌شوند و اطلاعات محرمانه و مسايل تجددگرايانه را منتقل مي‌كنند. باهر اظهار كرد: اين موارد، اثرهاي گردشگري از زاويه تخريب‌هاي گردشگران‌اند؛ ولي اگر بخواهيم از ديد صنعت گردشگري صحبت كنيم، برخي كارهاي منفي نيز ممكن است ازسوي مسؤولان حوزه‌ي گردشگري انجام شود. به گفته‌ي او، رفتارهاي ناپسند در مديريت گردشگري مثلا در زمينه‌ي صدور ويزا و رواديد، تبليغات، تور ليدر، تسهيلات و هم‌چنين رفتار با گردشگر ممكن است، به‌شكلي باشد كه به‌جاي اين‌كه آن‌ها سفيران حسن نيت تبليغ گردشگري ما در كشور خود باشند، سفيران سوءنيت شوند و هر كدام در كشورشان براي ما مبلغ بدنامي شوند كه البته پس از انقلاب، از اين‌گونه موارد بسيار داشتيم. وي بيان كرد: رفتار نامناسب مردم و اهالي محله‌هاي پرجاذبه‌ي گردشگري با گردشگران نيز آثاري منفي در توسعه‌ي گردشگري همراه دارد. ما در گذشته با صفت مهمان‌نواز معروف بوديم و هنوز اين لقب را يدك مي‌كشيم؛ اما اكنون در بعضي مناطق ايران هنگامي كه يك گردشگر وارد مي‌شود، برخورد مردم با او برخوردي امنيتي‌گرايانه است يا هنگام خريد صنايع دستي، فروشندگان محلي فكر مي‌كنند كه گردشگر يك انسان ابله است و هرچقدر كه بخواهند از او مي‌توانند پول بگيرند. اين مدرس دانشگاه ادامه داد: در خارج نيز تبليغات منفي عليه ما زياد است و بسياري از مردم در كشورهاي جهان از ايران بدون هيچ دليلي مي‌ترسند و تا نام ايران را مي‌شنوند، دست‌شان را به علامت بريدن نزديك گردن‌شان قرار مي‌دهند كه اين نشان مي‌دهد كه ذهن آن‌ها را به‌شكل نادرستي نسبت به ايران ترسانده‌اند. وي اظهار داشت: براي مديريت اثرهاي منفي گردشگري بايد از وقوع آن‌ها جلوگيري شود. بهترين روش نيز آن است كه ما قوانين و مقررات گردشگري را كه سازمان جهاني جهانگردي سازمان ملل دارد و ما نيز در آن عضو هستيم، رعايت كنيم و اين قوانين را به افرادي كه در گردشگري مسؤول هستند، مانند آژانس‌هاي مسافرتي، هواپيمايي، حمل‌ونقل، هتل، تور ليدر، سفارتخانه و گردشگران منتقل كنيم. او بيان كرد: ما بايد اعلام كنيم كه تابع اين مقررات هستيم و آداب و رسوم خود را نيز به گردشگران منتقل كينم. اكنون بيشتر اشكال‌ها را خودمان داريم، چون گردشگري كه به ايران مي‌آيد، يك گردشگر حرفه‌يي است و مي‌داند كه چگونه به اين كشور بيايد و پوشش داشته باشد. اين كارشناس حوزه‌ي گردشگري گفت: صنعت گردشگري ما زيرمجموعه‌ي‌ صنايع ديگر‌ است، يعني زيرمجموعه‌اي از مديريت اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و اداري است و هرشكل كه آن‌ها هستند، گردشگري ما نيز شبيه آن است. باهر توضيح داد: در كشور، امور مختلف از جمله گردشگري را دولتي و نهادي كرده‌ايم، يعني عمده‌ي تصميم‌هاي ما دولتي گرفته مي‌شوند و اجراهاي ما نيز نهادي است. بيشتر هتل‌هاي كشور به بنياد مستضعفان متعلق‌اند. هواپيمايي و آژانس‌هاي معتبر نيز به دولت تعلق دارند و بايد بخشي از فعاليت‌هاي اجرايي به بخش خصوصي واگذار شود. وي معتقد است: ما بايد امر گردشگري را در ايران دو بخش كنيم؛ بخشي تصميم‌گيري كند و ارشاد كلي به دولت و حكومت داده شود و سياست‌گذاري كند؛ ولي اجرا را بايد به‌كلي به بخش خصوصي واگذار كنيم. مدرس دانشگاه شهيد بهشتي افزود: در نظام‌هاي مختلف اداري، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشور، يك شرايط التقاطي وجود دارد، يعني همه، همه‌كاره هستند و هيچ‌كسي كاره‌اي نيست. حاكميت مانند يك مغز بايد فرماندهي كند و حكومت مانند دست‌وپا اجرا كند و بايد توجه كرد كه با مغز نمي‌توان اجرا كرد. سرها بايد انديشه و ابتكار داشته باشند و دست و پا بايد كار كنند. انتهاي پيام