بافت تاریخی اردکان از قرن ششم هجری قمری در دوره‌ی اتابکان و خوارزمشاهیان شکل گرفت و به‌مرور این بافت، گسترده‌تر شد تا قرن یازدهم هجری هجری، ولی از آن به بعد با خرید و فروش و ساخت و ساز برخی خانه‌ها توسط اعیان قاجاری، بیشتر آثار متعلق به آن دوران، از حافظه‌ی شهر اردکان پاک شد.
یک محقق و تاریخ‌نگار در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با بیان این مطلب اظهار کرد: بهمن‌ماه سال 1338 با هدف ایجاد یک خیابان، بافت اردکان به دو نیم تقسیم شد. حسینیه‌ی «کوشکنو» نیز که در دوره‌ی صفوی ساخته شده بود در همان زمان از بین رفت و حالا هیأت امنای این حسینیه با تخریب برخی دیگر از بناهای تاریخی اردکان، قصد ساخت و گسترش حسینیه‌ای جدید را دارد.
علی سپهری اردکانی مهم‌ترین و شاخص‌ترین بنای باقی‌مانده از دوره‌ی ایلخانی در شهرستان اردکان را «مسجد زردک» دانست و ادامه داد: هنوز در برخی نقاط این شهر آثاری از دوره‌های گذشته، بخصوص ایلخانی وجود دارد. هرچند با توجه به بررسی‌های انجام‌شده، بیشتر آثار این بافت به دوره‌ی صفوی تعلق دارند.
او با تأکید بر این‌که احتمال وجود آثار و بناهایی از دوره‌ی اتابکان در اردکان هنوز وجود دارد، ولی تشخیص آن‌ها بسیار مشکل و نیازمند بررسی‌های زیاد است، گفت: مهم‌ترین شاخصه‌ی بناهای متعلق به دوره‌ی ایلخانی و قبل از آن، سقف‌های دارای صفه و تزیینات و گچ‌بری‌های خاص آن دوران است. از دوره‌ی صفوی به بعد، تزیینات و معماری‌ها زیباتر می‌شوند و حتا مساجد چهار ایوانه می‌شوند، ولی تا قبل از آن مساجد دارای یک ایوان بودند.
نویسنده‌ی کتاب دو جلدی «تاریخ اردکان» پیدا کردن آثار و بناهایی متعلق به دوره‌ی ایلخانی را در نقاطی مانند محله‌ی «کوچه نو» در اردکان امکان‌پذیر دانست و افزود: هرچند بافت تاریخی اردکان کاملا شناسایی شده است، ولی اگر چنین مناطقی دوباره و با دقت بیشتری شناسایی شوند، احتمال وجود چنین بناهایی در اردکان وجود دارد.
انتهای پیام
نظرات