چه کسی بیش از خدا به گردن ما حق دارد؟ چه کسی مانند خدا ستّار‌العیوب است و بدی‌های ما را پوشانده و همه جوره بر ما لطف و عنایت داشته و دارد، حال ببینیم چنین معبودی که شایسته شکر و ذکر و پرستش است، کدام اعمال و رفتار بندگانش در نزد او منفور است و ما را از او و رحمتش دور می‌کند؟

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) در کلام روز امروز منفورترینِ کارها نزد خداوند را از دیرگاه و زبان معصومین(ع) مرور می‌کنیم:

در کتاب کافی از عبداللّه‏ بن محمّد به نقل از امام صادق(ع) آمده است که مردی از قبیله خثعم نزد رسول خدا آمد و گفت: منفورترین کار نزد خداوند چیست؟ آن حضرت فرمود: «شرک ورزیدن به خداوند». پرسید: پس از آن چیست؟ فرمود: «بُریدن از خویشان. پرسید: «پس از آن چیست؟ فرمود: ترک امر به معروف و نهی از منکر1".

امام سجّاد علیه‏‌السلام در دعای بسیار زیبایی که در سجده‏ خود می‌خواندند منفورترین کارها نزد خداوند را اینگونه بیان می‌دارند:" بارالها! اگر تو را نافرمانی کردم، در مورد محبوب‏‌ترین چیزها نزدت، یعنی ایمان به تو، از تو فرمان بردم، و تو را بدین سبب بر من منّت است و مرا بر تو منّتی نیست؛ و در مورد منفورترین چیزها نزدت، یعنی این‏که برایت فرزندی یا شریکی قرار دهم و بخوانم، نافرمانی تو را نکردم؛ و تو را بدین سبب بر من منّتی است و مرا بر تو منّتی نیست2".

رسول خدا(ص) نیز در این باره چنین می‌فرمایند: " نزد خداوند متعال، هیچ چیز محبوب‏تر از جوان توبه‏‌کار و نزدش هیچ چیز منفورتر از پیری که همچنان گناه می‏‌کند، نیست. در میان نیکی‏‌ها هیچ نیکی‏‌ای نزد خداوند متعال، محبوب‏تر از نیکی‏‌ای که در شب جمعه و یا روز جمعه به جای آورده شود، نیست و در میان گناهان نیزهیچ گناهی نزد خداوند متعال، منفورتر از گناهی که در شب جمعه یا روز جمعه انجام شود، نیست3".

آن حضرت همچنین فرمودند: "هیچ چیز نزد خداوند عزّ وجلّ، منفورتر از بخل و بدخویی نیست که این یک، همان‏گونه که سرکه عسل را تباه می‏‌کند، ایمان را تباه می‏‌کند4".

امام صادق(ع) نیز به نقل از پدرانشان می‌فرمایند: «محبوب‏ترین تسبیح نزد خداوند عزّ وجل، "سُبحه حدیث" و منفورترین سخن نزد خداوند عزّ وجلّ ، "تحریف" است». پرسیدند: «ای رسول خدا! معنای سُبحه حدیث چیست؟».

فرمود: "آن است که انسان، چون درباره آزمندی و باطل دنیا بشنود، غمگین گردد و در آن هنگام، به یاد خدا افتد. تحریف نیز مانند این است که شخص بگوید: من درمانده‏‌ام، دستم نمی‏‌رسد و چیزی ندارم5".

ایشان (امام صادق(ع)) همچنین منفورترین حالتِ بنده نزد خداوند عزّ وجلّ، را هنگامی می‌دانند که شکمش پُر باشد6".

منابع:

1- الکافی: 5 / 58 / 9، تهذیب الأحکام: 6 / 176 / 355 ، المحاسن: 1 / 454 / 1048

2-الفقیه: 1 / 333 / 977 ، الأمالی للطوسی: 415 / 934، بحار الأنوار: 94 / 91 / 4.

3- کنزالعمّال: 4 / 217 / 10233

4- مکارم الأخلاق: 1 / 51 / 19، بحار الأنوار: 16 / 231 / 35

5- معانی‌الأخبار: 258 / 1، الجعفریّات: 223، بحار الأنوار: 72 / 325 / 2

6- الکافی: 6 / 269 / 4 ، المحاسن: 2 / 231 / 1707بحار الأنوار: 66 / 336 / 25

انتهای پیام