ابراهیم پورفرج منکر ساخت هتل‌های جدید در کشور نیست، اما معتقد است: «آن هتل‌ها در مسیر و مقصد گردشگران ساخته نشده‌اند، برای همین کمبودی که در بخش اقامت ملموس است، هنوز برطرف نشده.»
فقط ۳۰ درصد هتل‌های کشور گردشگرپسند هستند
به گزارش ایسنا، جامعه تورگردانان ایران نزدیک به دو سال است که مدام نسبت به کمبود اقامتگاه مناسب در کشور هشدار می‌دهد، درحالیکه جامعه هتلداران هربار با اعلام آمار ظرفیت خالیِ هتل‌ها که گاه به ۶۰ درصد هم رسیده، آن اعلام نیاز را به نقد کشیده است. رییس جامعه تورگردانان برای رفع این تناقض، استدلال‌های خود را دارد که بر آن اساس می‌گوید: «همه هتل‌های ایران در سلیقه، انتخاب و استاندارد گردشگر نیست که هر وقت تورگردان‌ها شاکی از کمبود اقامتگاه شده‌اند، هتلداران سریع آمار داده‌اند که مثلا ۲۰ درصد از ظرفیت هتل‌های کشور خالی است.»
او اظهار می‌کند: «گردشگران خارجی نهایت در هتل‌های سه ستاره اقامت داشته باشند، کمتر از این سطح به کار گردشگری نمی‌آیند.»
به گفته سید هادی شیرازی ـ دبیر جامعه تورگردانان ایران ـ نیز، «شاید فقط ۳۰ درصد هتل‌های کشور مورد مصرف گردشگران باشد.»
او در نشستی که با حضور تعدادی از اعضای جامعه تورگردانان ایران برگزار شد، تصریح می‌کند: ۶۰ تا ۷۰ درصد هتل‌ها در مسیر سفر گردشگران نیستند، درحالیکه وقتی می‌خواهند آمار اقامت و ظرفیت خالی را اعلام کنند، آن هتل‌ها را هم حساب می‌کنند، غافل از این که تنها ۳۰ درصد کل هتل‌های کشور در مسیر گردشگری ایران قرار دارد.
محمود بنکدارنیا ـ عضو دیگر این جامعه ـ در ادامه این سخنان می‌گوید: «در تمام این سال‌ها یک سیستم آماری ایجاد نمی‌کنند که شرایط واقعی محرز شود. همین حالا اگر به هتل‌های ۴ و ۵ ستاره تهران مراجعه کنید، اغلب با این پاسخ مواجه می‌شوید "اتاق خالی نداریم". از طرفی اول اردیبهشت‌ماه که دقیقا زمان اوج ورود گردشگران خارجی به ایران است و ما شدیدا به هتل نیاز پیدا می‌کنیم، مثلا جشنواره بین‌المللی فجر را برگزار می‌کنند و یا نمایشگاه نفت و گاز. متاسفانه تمام سیستم سنتی عمل می‌کند، وقتی تورگردان ها درخواست می‌کنند در بهار همایش و جشنواره برگزار نکنید، کسی به این خواسته اهمیت نمی‌دهد.
وی ادامه می‌دهد: «البته ما نمی‌گوییم هتلی ساخته نشده، اما در کجا این هتل‌ها را ساخته‌اند؟ مثلا در اراک یک هتل ۵ ستاره خیلی خوب ساخته‌اند که اتفاقا ما هم خیلی دوست داریم از آن استفاده کنیم، ولی متاسفانه در مسیر سفر گردشگر نیست. »
چرا گردشگران از این مثلث خارج نمی‌شوند؟
او در پاسخ به این سوال که چرا مسیر سفر گردشگران از مثلث اصفهان، شیراز و یزد خارج نمی‌شود تا آن هتل‌ها در چرخه مصرف قرار گیرد و این کمبود برطرف شود، می‌گوید: «این حرف در صنعت گردشگری مفهوم منطقی ندارد، چون سفر معمولا در اوقات فراغت اتفاق می‌افتد و این اوقات را مسافر تعیین می‌کند، نه آژانس‌دار و یا تورگردان، ولی زمان برپایی نمایشگاه و یا جشنواره را که خودمان می‌توانیم تعیین کنیم. مسافری که برای نخستین‌بار به ایران سفر می‌کند، حتما می‌خواهد تاریخ دوران پیش از اسلام را در فارس و دوران اسلامی را در اصفهان ببیند، چطور می‌توان این شهرها را حذف کرد؟ ضمن این‌که بیشتر گردشگرانی که به ایران می‌آیند، یک برنامه ۱۰ تا ۱۲ روزه دارند و در این زمان محدود نمی‌توان شهرهای بیشتری را در نظر گرفت، اگر مثل مسافران قطار گردشگری وقت بیشتری داشتند، حتما سفرنامه‌ی دیگری را برای آنها اجرا می‌کردیم که شهرهایی غیر از اصفهان و شیراز را هم ببینند که البته این برنامه برای گردشگرانی که بیشتر از دو هفته به ایران سفر می‌کنند اجرا می‌شود. »
چگونه با بنیاد مستضعفان و تامین اجتماعی می‌توان متحد شد!؟
بنکدار به این پرسش که چرا تشکل‌های تورگردان و هتلدار به یک اجتماع و اتحاد نمی‌رسند تا این مشکل حل شود نیز پاسخ می‌دهد: «ما چگونه می‌توانیم با هتل‌ها اتحاد داشته باشیم، وقتی بیشتر هتل‌های گردشگرپذیر که مورد مصرف جمعیت ما است، دولتی هستند، گروهی زیر نظر بنیاد مستضفعان، بخشی زیر نظر سازمان تامین اجتماعی و یک تعداد هم زیر نظر بنیاد شهید و البته سایرین. ما به عنوان بخش خصوصی با کدام یک از اینها می‌توانیم تفاهم کنیم!؟ مصداق این موضوع در عید اتفاق افتاد، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و جامعه هتلداران اعلام کردند هتل‌های تهران در نوروز تا ۴۰ درصد به مسافران تخفیف می‌دهند، ولی وقتی ما می‌خواستیم بازیکنان تیم ملی فوتبال چین را که در همان فصل به ایران آمده بودند، در هتلی ۵ ستاره در تهران اسکان دهیم، فقط ۱۵ درصد تخفیف دادند. البته بماند که هتل به چینی‌ها وعده داده بود در قراردادی مستقیم به آنها ۲۰ درصد تخفیف می‌دهد.»
او بحث دیگری را باز می‌کند و می‌گوید: در این وانفسای کمبود هتل، برخی از هتل‌ها وقتی پای یک شرکت خارجی وسط می‌آید، قاعده‌ی معامله با آژانس ایرانی را به هم می‌زنند و حاضرند به خارجی‌ها تخفیف بیشتری بدهند، چون فکر می‌کنند در بلندمدت می‌توانند با آن شرکت خارجی مستقیم کار کنند. مثلا هتلی بوده که به ما نهایت تا ۲۵ درصد تخفیف داده، اما به شرکت خارجی که با ما همکاری می‌کرد، ۳۵ درصد تخفیف می‌دهد. این رفتارها نه اخلاقی است و نه حرفه‌ای، چون شرکت‌های خارجی فکر می‌کنند ما به آنها دروغ می‌گوییم و باقیمانده پول را در جیب خودمان می‌گذاریم.»
وی اضافه می‌کند: «سیستم هتلداری در ایران معیوب است. اگر همین الان با هتل ۵ ستاره عباسی در اصفهان تماس بگیرید، می‌گوید اتاق خالی ندارند، اما چند دقیقه بعد حتما شخصی با شما تماس می‌گیرد که در همان هتل، می‌تواند اتاق خالی بفروشد! »
همین یک مشکل را حل کنند، بس است
پورفرج ـ رییس جامعه تورگردانان ایران ـ در ادامه این بحث‌ها می‌گوید: «بارها از متولی دولتی گردشگری درخواست کرده‌ایم حالا که ساخت هتل در کشور به سرعت امکان‌پذیر نیست، دست‌کم مانع برگزاری سمینارها و جشنواره‌ها در شهرهای گردشگرپذیر شوند. ما نمی‌خواهیم همه مشکلات را برطرف کنند، همین یک مساله را پیگیری کنند، کافیست.»
وی اضافه می‌کند: «ما مخالف برگزاری جشنواره و همایش نیستیم، اما معتقدیم می‌توانند آن را مدیریت زمانی و مکانی کنند تا با فصل ورود گردشگر تداخل نداشته باشد. اگر این جشنواره و سمینارها در فصل‌های غیرتوریستی برگزار شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر هم بهانه سر زمان این رویدادها است و نمی‌توانند تغییر دهند، دست‌کم شهرهای غیرتوریستی را انتخاب کنند. آیا این همایش‌ها در شهرهایی مثل مشهد یا تبریز که هم هتل دارند و هم در این فصل خالی هستند نمی‌توانند برگزار شوند!؟ »
وی یادآوری می کند: «در همه کشورها گردشگری فصلی است. بهار و پاییز هم فصل گردشگری در ایران است که البته در یکی دو سال اخیر ماه‌های شهریور و اسفند هم اضافه شده، بنابراین وقتی گفته می‌شود هتل کم است باید امکانات متناسبی را در این فصل تنظیم و ایجاد کنیم. مدیریت زمانی و مکانی به نفع هتلدارها و اقتصاد کشور است، چرا که با چنین برنامه‌ریزی می‌توان همیشه آنها را پُر نگه داشت.»
آنها راست نمی‌گویند...
به گزارش ایسنا، مصطفی شفیعی شکیب ـ عضو هیات مدیره جامعه تورگردانان ـ در ادامه با نقد عملکرد متولیان دولتی در رفع این نواقص می‌گوید: «آنها راست نمی‌گویند که می‌خواهند تعداد گردشگران بیشتر شود، چون ما اراده‌ای برای حل مشکلات و ساماندهی گردشگری نمی‌بینیم. »
وی ادامه می‌دهد: در تمام کشورها کنفرانس‌ها، نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها در فصل مُرده و کم سفر برگزار می‌شود، اما در اینجا با آن‌که بارها از مسؤولان درخواست شده این مشکل و تداخل کاری را حل کنند، گوش شنوایی نبوده، برای همین فکر می‌کنیم آنها نمی‌خواهند گردشگری آن‌طور که باید شکل بگیرد.
شفیعی شکیب اضافه می‌کند: «فقط کافیست نگاهی به جدول مرکز توسعه صادرات داشته باشید، می‌بینید تمام سال آنها با برنامه‌های نمایشگاهی و همایش تکمیل شده است، این اتفاق فقط باعث می‌شود عده‌ای دلال و سودجو هتل‌ها را برای مهمانان آن رویدادها از قبل رزرو کنند و به گردشگران و تورگردان‌ها اتاقی نرسد و ما مجبور شویم برای تهیه جای خواب گردشگر سراغ آنها برویم تا با قیمتی بالاتر از نرخ بورد، اتاق بخریم. »
وی اظهار می‌کند: «هتل‌ها زمانی برای تورگردان‌ها تخفیف‌های خوبی قائل بودند، اما حالا بعضی از آنها شرط گذاشته‌اند که اگر اتاق بیشتری بخریم این تخفیف‌ها را قسمت ما می‌کنند. الان وضعیت طوری شده که هتل به منِ تورگردان اتاق نمی‌دهند، اما به عده‌ای افراد تازه‌کار که پول دارند و می‌توانند اتاق بیشتری را پیش‌خرید کنند، اتاق می‌دهند. »
گردشگران خارجی را در مدرسه خواباندیم
عضو جامعه تورگردانان ادامه می‌دهد: سه شهر در ایران گلوگاه گردشگری است؛ اصفهان، یزد، شیراز، بارها به دولت نامه نوشته‌ایم که اگر نمی‌توانند مشکل هتل را به سرعت حل کنند، امکانات اقامتی موجه مراکز دولتی را دست‌کم در اختیار گردشگران قرار دهند، کاری که وزارت خارجه مدتی است در یکی از اقامتگاه‌های تهران انجام داده است.
وی می گوید: کمبود هتل در شرایط فعلی به گونه‌ای بیداد می‌کند که من چند وقت پیش مجبور شدم دو گروه از گردشگران خارجی را در مدرسه اقامت دهم.
او با اعتقاد بر این که اقامتگاه‌های دولتی به مراتب وضعی بهتر از مسافرخانه‌ها و هتل‌های یک و دو ستاره دارند، اضافه می‌کند: «اگر کمی به این واحدها رسیدگی شود، وضعیت خیلی بهتری پیدا می‌کنند و می‌توان برای اسکان گردشگران از آنها که در بیشتر شهرها خالی افتاده‌اند، استفاده کرد. »
شفیعی شکیب می‌گوید: «ما درحالی با این مشکلات روبرو شده‌ایم که ایران هنوز توریستِ انبوه ندارد و به شرایط ترکیه و حتی گرجستان نرسیده است. وضع ما خیلی بدتر از اینها است، چون اگر ۱۰ گروه از گردشگران خارجی به یک‌باره تصمیم بگیرند با پرواز به اصفهان بروند، هواپیمای مناسب و صندلی خالی هم پیدا نمی‌کنیم، چه برسد به هتل.»
چرا هتل ۵ ستاره با یک امضا، اتاقش را یک میلیون تومان می‌فروشد؟
او در ادامه بیان این دلخوری ها از سیستم هتلداری کشور، اظهار می‌کند: «بعضی از هتلدارها از این کمبود و نیازمندی تورگردان‌ها و گردشگران استفاده می‌کنند و معلوم نیست روی چه اصل و اساسی نرخ‌ها را چندبرابر از حد معمول می‌دهند. چرا یک هتل ۵ ستاره در تهران باید با امضای مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری این استان، یک اتاق دو تخته را شبی یک میلون تومان بدهد و یک هتل ۵ ستاره دیگر چون فکر می‌کند خیلی استاندارد و خوب است شبی ۷۰۰ هزار تومان نرخ بگذارد!؟ وقتی نظارت و ضابطه نباشد، همین می‌شود دیگر. »
جمهوری آذربایجان تهدیدی برای گردشگری ایران
پورفرج در ادامه با اعتقاد بر این‌که هتلدارها چندان تمایلی به ساخت هتل‌های بیشتر ندارند، می‌گوید: «ظاهرا آنها نگران‌اند با ساخت هتل‌های بیشتر، هتل‌های خودشان خالی بماند. درحالی که اشتباه می‌کنند؛ اگر هتل بیشتر ساخته شود، ما هم می‌توانیم ورود گردشگران را به کشور افزایش دهیم. باید در نظر بگیریم که ایران در حال حاضر با رقبای منطقه‌ای مثل جمهوری آذربایجان طرف است که به تازگی گردشگران زیادی به خاطر هزینه‌های پایین آن، برای سفر به این کشور تمایل نشان می‌دهند. »
او اضافه کرد: ما باید مواظب قیمت و هزینه سفر در ایران باشیم، اگر بیشتر از این بالا برود، زنگ خطر به صدا درمی‌آید. همین حالا هم ایران در مقایسه با کشورهایی مثل ترکیه، آذربایجان و ارمنستان گران است و آژانس‌های خارجی تورهای ترکیبی را با این کشورها طراحی کرده‌اند تا گردشگر با گذراندن وقت کمتری در ایران، هزینه‌های سفرش را کاهش دهد.
وی درباره گزارش مجمع جهانی سفر درباره ارزان بودن ایران به عنوان مقصد سفر، بیان می‌کند: «این گزارش‌ها درست نیست، چون معتقدیم بر اساس اطلاعاتی که از داخل داده می‌شود تنطیم شده است. فقط کافی است هزینه تورهای ایران را با کشورهای همجوار مقایسه کنید، آن وقت متوجه گرانی خواهید شد. »
رییس هیات مدیره جامعه تورگردانان ایران با بیان این که دولت با نفوذی که به نسبت بخش خصوصی دارد، براحتی می تواند این مشکلات را پیگیری کند، می‌گوید: «می‌دانید چرا ما نمی‌توانیم دولت را نسبت به موضوعی مثل مدیریت زمانی و مکانی همایش‌ها و نمایشگاه‌ها متقاعد کنیم، چون در هیات دولت اشخاصی با تفکر و نگرش ما حضور ندارند. سوال ما این است وقتی مهمترین مطالبه ما از رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، مدیریت زمانی همایش‌ها و جشنواره‌های بین‌المللی در فصل گردشگری ایران بود و ایشان هم قول دادند که پیگیری کنند، آیا تا کنون در هیات دولت در این زمینه بحث شده و اصلا این موضوع را مطرح کرده‌اند؟ »
پورفرج بیان می‌کند: «مشکل ما این است که هیچ‌وقت از مسؤولی که از این سازمان رفته گزارش دقیق نگرفته‌اند و روی اعمال و برنامه‌های آن هم نظارت نکرده‌اند. مطمئنا اگر از مدیران این سازمان تعهد و مسوولیت خواسته می‌شد، نصف مدیرانی که به این سازمان آمده‌اند این پست را قبول نمی‌کردند. »
انتهای پیام
نظرات