به گزارش ایسنا، شواهدی از این سیاهچاله کیهانی پنهان زمانی کشف شد که گروهی از محققان ۲۱ ستاره با سرعت زیاد را بررسی کردند که با چنان سرعتی حرکت می‌کردند که به نظر می‌رسید به زودی از کهکشان ما جدا می‌شوند.

به نقل از اسپیس، محققان با ردیابی مسیر این ستارگان با استفاده از ماهواره ردیابی ستاره گایا آژانس فضایی اروپا، دریافتند که حدود نیمی از آنها توسط سیاهچاله بسیار پرجرم کهکشان راه شیری، موسوم به کمان‌ای* به این شتاب رسیده‌اند.

محققان بر این باورند که نیمی دیگر احتمالا پس از برخورد گرانشی با یک سیاهچاله‌ی عظیم در قلب ابر ماژلانی بزرگ به حومه کهکشان راه شیری گریخته‌اند.

جسی هان (Jesse Han)، رهبر گروه  از مرکز اخترفیزیک، می‌گوید: از نظر کیهانی تعجب‌آور است که متوجه شویم سیاهچاله‌ای بزرگ دیگر در نزدیکی خود داریم. سیاهچاله‌ها آنقدر مخفی هستند که این سیاهچاله در تمام این مدت عملا زیر چشم ما پنهان شده بوده است.

ستاره‌های پرسرعت

تصور می‌شود که ستارگان پرسرعت زمانی ایجاد می‌شوند که یک منظومه ستاره‌ای دوتایی به یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم نزدیک شود.

در حالی که یکی از این ستارگان در یک مدار در اطراف سیاهچاله به دام می‌افتد یا حتی احتمالا در یک رویداد خشونت‌آمیز بلعیده می‌شود، شریک آن با سرعتی بیش از میلیون‌ها مایل در ساعت به بیرون پرتاب می‌شود.

کریم البدری (Kareem El-Badry)، عضو تیم و محقق موسسه فناوری کالیفرنیا می‌گوید: ما می‌دانستیم که این ستاره‌های پرسرعت برای مدتی وجود داشته‌اند، اما گایا داده‌هایی را که به آن‌ها نیاز داریم در اختیار ما قرار داده است تا بفهمیم واقعا از کجا آمده‌اند. با ترکیب این داده‌ها با مدل‌های نظری جدیدمان برای نحوه سفر این ستاره‌ها، به این کشف قابل توجه دست یافتیم.

یک نظریه از پیش موجود پیشنهاد کرده بود که اگر یک سیاهچاله بسیار پرجرم در ابر ماژلانی بزرگ وجود داشته باشد، در ‌نتیجه‌ی حرکت این کهکشان کوتوله اقماری در اطراف کهکشان ما، خوشه‌ای از ستارگان پرسرعت در یکی از لبه‌های کهکشان راه شیری ایجاد می‌کند.

محققان این نظریه را مطرح کردند که ویژگی‌های ستاره‌های پرسرعتی که در لبه کهکشان راه شیری دیده می‌شوند را نمی‌توان با مکانیسم‌های شتاب احتمالی دیگر که شامل یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم نمی‌شود، توضیح داد.

دانشمندان علاوه بر گردآوری شواهدی که از احتمال وجود یک سیاهچاله بسیار پرجرم در ابر ماژلانی بزرگ پشتیبانی می‌کند، توانستند از سرعت آن ستارگان و کمیت آنها نسبت به سرعت‌های شتاب گرفته شده توسط کمان ای* برای استنتاج جرم سیاهچاله ابر ماژلانی بزرگ استفاده کنند.

در مجموع، محققان تشخیص دادند که جرم سیاهچاله ابر ماژلانی بزرگ حدود ۶۰۰ هزار برابر جرم خورشید است.

این در واقع آن را در مقایسه با سیاهچاله‌های کلان جرم در دسته بسیار کوچک‌ها قرار می‌دهد. جرم کمان‌ ای* در قلب کهکشان راه شیری ۴.۳ میلیون برابر خورشید است، در حالی که جرم سیاهچاله عظیم در کهکشان مسیه ۸۷ (M۸۷) حدود پنج میلیارد برابر جرم ستاره ماست.

انتهای پیام