به گزارش ایسنا، تنها چند روز مانده به کنفرانس مطبوعاتی جشنواره کن و رونمایی از فهرست فیلم‌های این رویداد معتبر سینمایی، تیری فرمو مدیر جشنواره علیرغم پیش‌بینی‌های متعددی که در فضای مجازی منتشر شده‌اند، همچنان بازار گمانه‌زنی‌ها پیرامون فیلم‌های انتخابی را داغ نگه داشته است.
حتی فیلم «مأموریت غیرممکن: روزشمار نهایی» نیز هنوز به طور رسمی توسط کن یا پارامونت تأیید نشده است، اما فرمو به ورایتی می‌گوید که امیدوار است به زودی پاسخ نهایی استودیو را دریافت کند.
پس از دو دوره پیاپی تاریخی که فیلم‌های معرفی‌شده در کن موفق به کسب جایزه اسکار شدند؛ مانند فیلم‌های «آناتومی یک سقوط» و «منطقه‌ی مورد علاقه» در ۲۰۲۳ و «آنورا»، «ماده»، «امیلیا پرز» و «جریان» در ۲۰۲۴— فرمو اشاره می‌کند که تعداد زیادی از فیلم‌ها به ویژه از آمریکا به دستش رسیده است.
قطعاً با امید به دنبال کردن ردپای نخل طلا تا اسکار بهترین فیلم مانند آنچه برای شان بیکر با فیلم «آنورا» اتفاق افتاد؛ دیگر کارگردانان آمریکایی مانند جیم جارموش، اسپایک لی، ریچارد لینکلیتر، کلی رایکار، آری استر، کریستن استوارت و وس اندرسون انتظار می‌رود فیلم‌هایشان را در کن ارائه دهند.
امسال همچنین ممکن است شاهد تعداد بی‌سابقه‌ای از کارگردانان زن در بخش رسمی جشنواره باشیم، از جمله در بخش مسابقه، پس از آنکه دوره گذشته فیلم‌های کورالی فارژا، پایال کاپادیا، آگات ریدینگر و لوئیز کوروازیه مورد استقبال قرار گرفتند.
فرمو در گفت‌وگو با «ورایتی» به واکنش‌های منفی نسبت به «امیلیا پرز» در آستانه اسکار اشاره کرد و در شرایطی که فرانسه با موج «#MeToo» مواجه است، فاش کرد که جشنواره کن بند جدیدی به مقررات انتخاب رسمی خود اضافه کرده است که مربوط به «امنیت، تمامیت و کرامت تمام دست‌اندرکاران» است.
فرمو، که اخیراً مستند «لومیر! ماجرا ادامه دارد» را تکمیل کرده، همچنین درباره تأثیر دانشش از سینمای کلاسیک بر درکش از سینمای معاصر و در نهایت فرآیند انتخابش صحبت کرد.
یک هفته تا اعلام فیلم‌های باقی مانده، فرآیند انتخاب چقدر پیشرفت کرده است؟
با اینکه یک هفته باقی‌مانده، بیش از نیمی از تصمیم‌ها گرفته شده و انتخاب‌ها در حال شکل‌گیری هستند. اما هنوز فیلم‌های زیادی برای تماشا باقی مانده، چون همه آثار به اتاق نمایش نرسیده‌اند. یعنی باید بیش از ۵۰ فیلم را در هشت روز تماشا کنی، تمام روز، عصرها و آخر هفته‌ها.
همه منتظرند «مأموریت غیرممکن ۸» در کن باشد، اما فعلاً همه چیز در حد شایعه است. داستان چیست؟
این فیلم بین ۲۱ تا ۲۳ می در بسیاری کشورها اکران می‌شود، پس شایعه طبیعی و منطقی است. به ویژه پس از حضور فوق‌العاده تام کروز در کن برای «تاپ گان: ماوریک» و همکاری عالی ما با پارامونت. امیدواریم بتوانیم دوباره با آنها همکاری کنیم و به هواداران تام کروز و کریستوفر مک‌کوری خوشامد بگوییم.
آیا فکر می‌کردید فیلم‌هایی مثل «امیلیا پرز»، «آنورا»، «ماده» یا حتی انیمیشن«جریان» تا این حد مورد تحسین بین‌المللی قرار بگیرند؟
ما همیشه بهترین‌ها را انتخاب می کنیم، بدون آنکه سرنوشتشان را پیش‌بینی کنیم. می‌دانستیم که «امیلیا پرز»، «آنورا» و «ماده» فیلم‌های زیبایی هستند.
دیدن این که فیلم‌های انتخاب‌شده در کن توسط جشنواره‌روها، هیات داوران، منتقدان، بازار فیلم و تماشاگران سینما در سراسر جهان تحسین می‌شوند و سپس برنده جوایزی مثل اسکار، سزار، بفتا می‌شوند، بسیار رضایت‌بخش است.
امسال اولین سال واقعاً پس از اعتصاب است. آیا این موضوع در تعداد فیلم‌های آمریکایی ارسالی به کن تأثیر داشته؟
نمی‌دانم آیا اثر پسااعتصابی وجود دارد یا نه. به نظر می‌رسد هالیوود در حال گذار است، اما سینمای آمریکا همچنان فیلم‌های زیادی برای ما می‌فرستد.
آیا محدودیتی برای تعداد فیلم‌های آمریکایی در بخش رقابتی قائل می‌شوید؟
نه. نه برای فیلم‌های آمریکایی و نه برای فیلم‌های هیچ کشور دیگری. اگر ۱۲ فیلم آمریکایی شایسته حضور باشند، همه را انتخاب می‌کنیم! البته ۱۲ عدد زیادی است.
امسال ممکن است رکورد تعداد کارگردانان زن در بخش رقابتی شکسته شود. آیا اینطور است؟
امیدوارم چنین باشد. تعداد کارگردانان زن در ۲۰ سال گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
آیا موفقیت «امیلیا پرز» می‌تواند نتفلیکس را به بازگشت به کن ترغیب کند؟
روابط ما با پلتفرم‌ها عالی است و مطمئنم اگر نتفلیکس فیلمی مناسب داشته باشد، به کن بازخواهد گشت.
در مورد جنجال کارلا سوفیا گاسکون، اولین بازیگر تراجنسیتی برنده جایزه در کن، چه نظری دارید؟
ترجیح می‌دهم در مورد این موضوع که به نظر من نمونه‌ای کامل از سردرگمی ناشی از شبکه‌های اجتماعی است، قضاوتی نکنم.
آیا رسانه‌های اجتماعی کارگردانان را قبل از دعوت به کن بررسی می‌کنید؟
کن انتخاب‌های هنری خود را بر اساس یک چارچوب اخلاقی دقیق انجام می‌دهد، که فقط به شبکه‌های اجتماعی محدود نمی‌شود.
سال گذشته تعداد بی‌سابقه‌ای از فیلم‌های انگلیسی‌زبان (اما ساخته کارگردانان بین‌المللی) وجود داشت. آیا شما هنوز هم این روند را مشاهده می‌کنید؟ آیا این استانداردسازی زبانی شما را نگران می‌کند؟
استفاده از زبان انگلیسی روندی است که طی دو یا سه دهه گذشته در حال رشد بوده است. این مساله جدیدی نیست.می‌توانم درک کنم که گاهی بازار، زبان انگلیسی را تحمیل می‌کند زیرا افق فیلم را گسترش می‌دهد. اما وقتی مصنوعی باشد و گاهی از طریق استراتژی‌های تجاری خیال‌پردازانه است مردم فریب نمی‌خورند. بیایید فراموش نکنیم که جان فورد چه گفت: «برای جهانی بودن، محلی باشید. فیلم «انگل» زیباترین مثال اخیر در این زمینه است.
آکادمی سزار کارگردانان متهم به آزار جنسی را رد صلاحیت کرده. آیا شما چنین کاری را در جشنواره کن در نظر می‌گیرید؟
مراسمی مانند جوایز سزار و رویدادی مانند جشنواره فیلم کن قابل مقایسه نیستند. جشنواره‌ها برای کشف وجود دارند در حالی که جوایز فیلم‌ها را تحسین می‌کنند. ما در مرحله بسیار مقدماتی هستیم و باید هوشیار باشیم. ما هم به نحوه ابراز آزادانه‌تر مردم توجه داریم و هم به اینکه کوچکترین رفتار قابل سرزنش می‌تواند باعث طرد کامل شود. به همین دلیل از سال 2025 بندی به مقررات خود درباره فیلم‌های انتخاب رسمی اضافه کرده‌ایم که دارندگان حقوق را متعهد می‌کند تضمین کنند فیلم‌های ارائه شده امنیت، تمامیت و کرامت تمام دست‌اندرکاران را رعایت کرده و به تعهدات قانونی پایبند بوده‌اند و توجه خود به فیلم‌های انتخاب شده را دوچندان خواهیم کرد.
شما در ماه‌های اخیر غرق فیلم خود با عنوان «لومیر! ماجرا ادامه دارد» بوده‌اید، آیا این موضوع بر دیدگاه شما نسبت به فیلم‌هایی که برای انتخاب رسمی تماشا می‌کنید تأثیر گذاشته است؟
من «لومیر، ماجرا ادامه دارد» را در تابستان 2024 نوشته و کارگردانی کردم و آن را در پاییز ابتدا در سن سباستین و سپس در رم، توکیو و جده (در جشنواره دریای سرخ) ارائه دادم. طراحی آن با انتخاب‌های کن که واقعاً تا نوامبر و دسامبر شروع نمی‌شود، همزمان نبود. اما سوال شما مرتبط است زیرا رفت و برگشت بین سینمای کلاسیک و معاصر چیزی است که من را به عنوان یک تماشاگر می‌سازد و حتی می‌گویم این کلید کار من است. نه فقط به این دلیل که این امتیاز را دارم که مسئول جشنواره فیلم کن، مؤسسه لومیر و جشنواره آن باشم، بلکه به این دلیل که نحوه نگاه ما به آثار معاصر متاثر از آن چیزی است که از سینمای گذشته آموخته‌ایم.
یک فیلم کلاسیک داستان خود را می‌گوید. اگر امروز «همشهری کین» را به یک تماشاگر جوان نشان دهید (ترجیحاً روی پرده بزرگ!)، تحت تأثیر قرار گرفته، متأثر و کنجکاو خواهد شد، اما ممکن است درک شهرت آن برایش دشوار باشد زیرا همه چیز در «همشهری کین» پیچیده و پرزحمت است. سپس باید افکار خود را به سمت فیلمنامه، فیلمبرداری، زمینه زیبایی‌شناختی آن زمان و غیره هدایت کنند. یک فیلم مانند یک سمفونی است، پیچیده است. در سینمای کلاسیک، قضاوت‌هایی مانند دوست دارم/دوست ندارم یا خوب است/خوب نیست جواب نمی‌دهد. وقتی با ولز، کوروساوا یا کوبریک سروکار دارید، باید یاد بگیرید که آثاری را ارزیابی کنید که تاریخ به شاهکار تبدیل‌شان کرده است.
شما اغلب می‌گویید که مطبوعات برای جشنواره فیلم کن چقدر اهمیت دارند. نظر شما در مورد بسیاری از روزنامه‌نگارانی که شکایت می‌کنند که دیگر در جشنواره‌های بزرگی مانند کن فرصت مصاحبه با ستاره‌ها را ندارند چیست؟
هرگز نباید فراموش کنیم که جشنواره فیلم کن بدون مطبوعات وجود نخواهد داشت، چه مطبوعات مکتوب، عکاسی یا تلویزیون و امروز مطبوعات دیجیتال. هر سال بیش از 4000 حرفه‌ای به کن می‌آیند تا کار کنند و ما هر سال بهترین امکانات را فراهم می‌کنیم تا آنها بتوانند در شرایط خوب و با امکانات مناسب کار خود را انجام دهند. ما به مسئولان روابط عمومی نیز کمک می‌کنیم. قوانین مربوط به ارتباط با ستاره‌ها روشن است: اکثر فیلم‌های داخل و خارج از رقابت از کنفرانس مطبوعاتی بهره‌مند می‌شوند که بسیار محبوب هستند و به صورت زنده از کانال تلویزیونی جشنواره پخش می‌شوند. ما این امکان را برای روزنامه‌نگاران فراهم می‌کنیم. اما فراتر از این موضوع، دسترسی مستقیم و شخصی مطبوعات به ستاره‌ها بخشی از استراتژی رسانه‌ای است که توسط تولیدکنندگان و نه جشنواره مدیریت می‌شود. ما کسانی را که خواهان گفت‌وگوی مستمرتر با هنرمندان هستند درک می‌کنیم و این اغلب نتایج عالی به همراه دارد و به عشق به سینما کمک می‌کند، اما همچنین می‌دانیم که افزایش درخواست‌های مصاحبه فردی با ستاره‌ها از نظر لجستیکی کار را غیرممکن می‌کند.
فیلم افتتاحیه هنوز اعلام نشده است...
زیرا هنوز هیچ تصمیمی گرفته نشده است. ما هنوز در حال فکر کردن درباره آن هستیم. شما به زودی متوجه خواهید شد... همزمان با من!
انتهای پیام
نظرات