به گزارش ایسنا،‌ «ملا موتر» هنرمندی بود که موضوع «مادری» به پرتکرارترین موضوع در آثار اصلی او تبدیل شده بود. آثار او نشان‌دهنده‌ی تأثیراتی از نمادگرایی (Symbolism)، پسادریافت‌گری (Post-Impressionism) و کوبیسم (Cubism) هستند.

شاید بتوان زندگی‌نامه این هنرمند را «طوفانی» توصیف کرد. چراکه «مِلا موتر» در اواخر قرن نوزدهم به‌عنوان یک یهودی لهستانی به دنیا آمد. دختر یک تاجر ثروتمند بود و در ۲۳ سالگی تحصیل هنر در مدرسه‌ طراحی زنان در «ورشو» را آغاز کرد. با این حال، پس از آشنایی با مردی که در آینده همسرش شد ـ «Michał Mutermilch»، نویسنده، منتقد و فعال سوسیالیست یهودی‌ لهستانی ـ به همراه خانواده‌اش راهی پاریس شد (در آن زمان، تنها فرزندشان، آندری، یک‌ساله بود). «موتر» در فرانسه، بار دیگر به تحصیل در رشته نقاشی پرداخت و در «آکادمی گِراند شومی‌یر»(Académie de la Grande Chaumiere) و «آکادمی کولاروسی»(Académie Colarossi) حضور پیدا کرد، و از سال ۱۹۰۲ در نمایشگاه «سالن پاریس» آثارش را به نمایش گذاشت.

او در پاریس، به‌سرعت بخشی از نخبگان روشنفکر و بوهمیای آن زمان شد. «موتر» از نظر هنری، به «مکتب پاریس» نسبت داده می‌شود اما به دلیل سبک بسیار خاص خود که از ویسلر، ون‌گوگ، گوگن، سزان، ویار، پیکاسو و سورینی الهام گرفته است، برچسب زدن او به یک سبک خاص دشوار است. او را اغلب به پسادریافت‌گری مرتبط می‌دانند (به خطوط برجسته و ضربه‌قلم‌های شتاب‌زده و چندجهته‌اش که یادآور ون‌گوگ است توجه کنید)، با این حال، برخی در آثارش پیش‌درآمدی بر اکسپرسیونیسم هم می‌بینند.

او مناظر دل‌فریبی را نقاشی کرده است، اما بیشتر به خاطر پرتره‌های تأثیرگذارش معروف شد تا جایی که به‌عنوان «چهره‌نگار نخبگان» شناخته می‌شد، چون از سیاستمداران، نویسندگان، دانشمندان و هنرمندانی چون آگوست رودن، دیه‌گو ریورا، لئوپولد گوتلیب و نویسندگان لهستانی همچون هنریک سینکیه‌ویچ، ووادیسواف ریمونت و لئوپولد استاف پرتره کشید. با این حال، او پرتره‌های متعددی از زنان، کودکان و بیش از همه، مادران نیز نقاشی کرد.

زندگی خصوصی‌اش به هیچ وجه کم‌هیجان‌تر از تجربه‌های هنری و آثار هنری‌اش نبود. او سفرهای زیادی داشت؛ چند سالی (۱۹۱۴ـ۱۹۱۱) را در اسپانیا گذراند چون مجذوب مناظر و هنر اسپانیایی بود؛ همچنین به سوئیس، برتانی و جنوب فرانسه سفر کرد. اما در نهایت ازدواج او به فروپاشی رسید و درحالی که همزمان با بیماری سل پسرش دست و پنجه نرم می‌کرد، سوگوار مادرش و خواهرش نیز بود. این مجموعه از تراژدی‌ها در زندگی شخصی به گرایش او به آیین کاتولیک در سال ۱۹۲۳ میلادی منجر شد.

ملا موتر در سال ۱۹۲۷، شهروند فرانسه شد، اما متأسفانه شرایط مالی‌ او رو به وخامت گذاشت و در ابتدای دهه‌ی ۱۹۳۰، برای تأمین معاش خود، تعلیم نقاشی را آغاز کرد. او جنگ جهانی دوم را در جنوب فرانسه گذراند؛ جایی که در «اوینیون» زندگی و کار می‌کرد. مقامات این شهر یک آپارتمان کوچک در اختیار او قرار دادند و «موتر» همچنان به تدریس طراحی، تاریخ هنر و ادبیات در کالج دخترانه‌ی سنت مری ادامه داد.

همان‌طور که در مورد هر هنرمندی صادق است، ، بینایی او نیز با بالا رفتن سن کاهش یافت و «موتر» به عمل آب‌ مروارید نیاز پیدا کرد که اندکی بینایی‌اش را بهبود بخشید؛ تا حدی که توانست تا زمان درگذشتش در سال ۱۹۶۷ به کار ادامه دهد.

متأسفانه، او در فقر و در حالی که کاملاً از سوی نخبگانی که روزی پرتره‌ آنان را کشیده بود، فراموش شده بود، درگذشت. تنها دوستی که در سال‌های پایانی زندگی از او مراقبت می‌کرد، بولسواف ناوروتسکی بود؛ کسی که همچنین از مجموعه‌ی آثار و اسناد او نگهداری کرد. این آثار امروزه در تورون واقع در لهستان نگهداری می‌شوند.

آثار ملا موتر به‌ندرت به‌صورت عمومی به نمایش گذاشته می‌شوند و امروزه بیشتر آن‌ها در مجموعه‌های خصوصی نگهداری می‌شوند. «مِلا موتر» با مهارتی چشمگیر، حال‌وهوای صمیمی و انسانی‌ را که از مردم ساطع می‌شد، به تصویر می‌کشید.

انتهای پیام