به گزارش ایسنا در این یادداشت آمده است:

«هنر در ذات خود آینه‌ای است که حقیقت در آن جلوه‌گر می‌شود و این حقیقت جز همان حماسه انسان در طلب وصال حق نیست.

در روزگاری که بسیاری ترجیح می‌دهند سکوت کنند و در سایه این بی‌مسئولیتی بیاسایند، جمع کثیری از هنرمندان این مرز و بوم فریاد حق را از گلوی هنر برمی‌آورند و صدای حقیقت و مظلومان می‌شوند.

محسن چاوشی با «علاج» صدایی شد بر فراز این جهان پرهیاهو، نوایی که خنجر شد بر حنجره ستم، التیامی بر زخم‌های قدس و مرهمی بر دل‌های مردم ایران.

این نه فقط یک ترانه که خروش وجدان هنرمندی است که هنر را به مسلخ معامله نبُرد.

چاوشی نشان داد که موسیقی می‌تواند سنگری باشد علیه اهریمن و نُت‌ها گلوله‌هایی که قلب ظلم را نشانه می‌گیرد. این همان هنر مقدسی است که آوینی از آن می‌گوید. هنری که با خون گره می‌خورد، با درد زاده می‌شود و به حق ختم می‌گردد.

درود بر او که صدای حقیقت شد.»

انتهای پیام