مهدی باقریان در یادداشتی درباره عاشورا، نهضت حسینی و جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی و آمریکای جنایتکار علیه کشورمان، نوشت:

«هر روز عاشورا و هر زمین کربلاست؛ سالها بود این زمزمه زیر لب، ملکه ذهنمان شده است؛ زمزمه‌ای عاشقانه و گاه سرشار از بوی ابتلا و بلا و آزمایش و گاه سرشار از حماسه و عشق و دلدادگی و هر بار تصویری تازه از کربلایی که ما در آن آزموده می شدیم و خویش را به بلای عاشورای زمان گرفتار می کردیم.شاید از بد حادثه است و شاید هم قسمت این نسل خمینی دیده و پرورده دست سیدعلی باشد که هم کربلای غزه و شام را دیده اند و هم این روزها کربلای تهران را .... 

این روزها هم سری به نیزه بلند است، به مثابه همان سری که قرآن ناطق و خورشید درخشان صحرای تفتیده کربلاست، به مثابه همان سَری که اعتبار آسمان و زمین است و راهنما و دلیل کاروانی که از فردا میهمان خار مغیلان است.

و چه زیباست که پیشاهنگ سرها بازهم سرداران نینوا اما از جغرافیای ایران، ام‌القرای اسلام، سرزمین یکرنگی و یکدلی و یکپارچگی انتخاب شده اند، باقری و سلامی که سلامی به حسین داده اند و حاجی‌زاده و رشید که رشیدتر از همیشه هم نشین خون خدا شده‌اند.

آری دشت کربلا به وسعت تاریخ گسترده و عاشورا به وسعت غم زینب (س) پرتکرار و جاودان و همیشگی است. آنها که تاریخ نخوانده و عاشورا و کربلا را مویه نکرده‌اند شاید بهراسند و نگران از آینده زمین، چشم بر حوادث روزگار دوخته باشند، اما آنکه جرعه‌ای از معرفت عاشورا را درک کرده می داند که ان الارض یَرِثُها عبادی الصالحون....

کربلای تهران به قاعده نینوای حسین (ع) هم شمر داشت و هم علی اکبر، هم عمر بن سعد و منافق و خودفروخته داشت و هم علی اصغر و عبدالله؛ این بار هم همان نواها در آسمان طنین انداز بود و باز مادری که دست به کمر نظاره گر بود تا فرزندانش را در آغوش مهر پذیرایی کند.

یزیدیان در پرتکرارترین حماقت تاریخ این بارهم نمی دانستند که ترس با فرزندان روح الله غریبه است، وقتی سالهاست در پی نوشیدن جام شهادت مویه کنان از این معرکه به معرکه دیگر کوچ می کنیم، وقتی آغوشمان برای شهادت همچون آغوش مادری برای دلبندش باز است،

وقتی باران مِی باریدن گرفته و درِ باغ شهادت باز است ما را کدامین ساغرِ مرگ یارای هراساندن است؟ که ما نه جرعه جرعه که خمره های مستی را به پیمانه سر کشیده ایم...

شما حرامیان صهیون همان لشکر شکم‌ بارگان کربلایید که روی حرمله را هم سفید کردید، وقتی پرتابه هایتان حنجره رایان دوماهه را درید، وقتی کودکی را در آغوش مادرش و همسایه ای را در قنوت نمازش به مسلخ بردید؛ اما بدانید ما همان هاییم که برای فریادِ حق ما را به منبر حاجتی نیست و نیزه ای بلند کافی است تا همین حنجر بریده و به زهرِ خنجرتان آغشته غریو رسوایی تان را به گوش آزادگان گیتی برساند.

تاریخ به ما آموخته حتی اگر شمر بر سینه خورشید بنشیند نور خدا خاموش شدنی نیست و پرتو اندیشه های این انقلاب حسینی نه تنها به حیات خلوت استکبار در آمریکای لاتین بلکه تا پستوی خیابان های #نیویورک هم می رسد و دیری نخواهد پایید که پرچم نهضت حسینی باوران و خمینی یاوران را بر بلندای بام جهان به اهتزار در خواهد آورد.

یادتان باشد خیمه انقلاب خمینی و نهضت حسینی نمی سوزد اما آتشی که در منطقه افروخته اید دامانتان را خواهد گرفت؛ تلاش بیهوده نکنید و خیزران مذاکره را بر دهان ما نکوبید که لب های ما بر سر نی و زیر سم اسب های انسان نمایتان نیز جز به حق و عدالت گشوده نخواهد شد و تا شرک و کفر هست برای ما #مبارزه و سرود عشق هم هست.

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ... مهم این است که ما کجای این زمین قتال ایستاده ایم؛ ما در روضه های حسین (ع) نه مشق گریه که #مشق_پیکار و حماسه کرده ایم؛ جنگ دردها و سوگ های زیادی برایمان به ارمغان آورد اما بی شک ما را به هم وابسته تر و پیوندهایمان را مستحکم تر و استوارتر کرد، و امروز حاشا که در این آزمون سخت حتی اگر تنهاتر از مسیح بر صلیبمان بکشید ما را امان نامه‌ای از خیمه حسین زمان بیرون کشد که آموخته‌ایم:

 «یوسف خریدن به زر ناب هم خطاست/ نفرین به ما اگر تو را به تمام جهان دهیم».

 چرا که سید مقاومت به زیبایی گفت: ما ترکناک یابن الحسین علیه السلام»

انتهای پیام