به گزارش ایسنا، پروژه تعیین عرصه و پیشنهاد حریم اثر تاریخی نارین قلعه نیارک که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به انجام رسید.

 نوذر حیدری، سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه نارین قلعه درباره این گفت: اثر تاریخی موسوم به «نارین قلعه» در جبهه شمالی روستای نیارک از توابع بخش طارم سفلی شهرستان قزوین و در منطقه­‌ای نیمه کوهستانی و خوش آب و هوا واقع شده است. این تپه که در محل به نام‌های دیگری مانند «نارنج قلعه» و «نارون قالا» نیز نامیده می‌شود، طبق شواهد سطحی یکی از آثار دوره اسلامی میانه (سده هفتم و هشتم هجری) و به احتمال زیاد آثاری از اواخر دوره ساسانی است که در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شماره ۴۱۲۲ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

او اظهار کرد: روستای نیارک در خطی مستقیم در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهر لوشان از توابع استان گیلان و ۶۰ کیلومتری شمال غربی شهر قزوین واقع شده است. فاصله جاده‌ای روستای نیارک از این دو شهر به ترتیب ۳۰ و ۱۱۵ کیلومتر است. روستای نیارک که مرکز دهستان نیارک نیز محسوب می­‌شود از محورهای اصلی ارتباطی ابهر، خرم دره  سلطانیه در استان زنجان به صفحات شمالی و استان گیلان محسوب می­‌شود و بزرگترین روستای مناطق پیرامونی خود است.

این باستان‌ شناس ادامه داد: تپه موسوم به نارین قلعه که در ۶ دهه گذشته در شمال روستای نیارک واقع شده بود و به احتمال زیاد یک مرکز (قلعه) حاکم‌نشین در زمان خود بوده است، امروزه به واسطه توسعه روستا در جبهه شمالی، در مرکز روستا قرار گرفته و منازل مسکونی و باغات اهالی محل آن را در برگرفته است. این اثر تپه‌ای است مرتفع و دایره‌شکل با ارتفاع متوسط ۵ تا۱۷  متر از سطح زمین­‌های اطراف و قطر متوسط ۱۰۰ متر که

سرپرست هیأت باستان‌ شناسی نارین قلعه گفت: بقایای سفال­‌های ساده و لعابدار دوره اسلامی و همچنین سفال­‌های احتمالاً از دوره ساسانی در سطح تپه و پیرامون آن دیده می­‌شوند که گاه‌نگاری دقیق آن نیازمند مطالعات گونه‌شناسی تطبیقی است که در ادامه این برنامه صورت خواهد گرفت.

حیدری افزود: ریزش دیواره­‌های بدنه تپه که در اثر برداشت بی‌رویه خاک و نیز نزولات جوی صورت گرفته ضمن آشکار کردن بقایای ساختارهای معماری ساخته‌شده از سنگ­‌های تراش‌خورده و دارای ملات ساروج و بعضاً خشکه‌چین، سبب ایجاد محدوده­‌ای خطرآفرین شده که ممکن است با سقوط این دیواره به‌ویژه در جبهه شرقی باعث ایجاد خسارات جانی و مالی شود و به همین سبب ضروری است هرچه سریع­تر تدابیر ایمن‌سازی در پیرامون این تپه صورت پذیرد.

او ادامه داد: در راستای برنامه گمانه­‌زنی با همکاری قابل توجه اهالی مجاور مجموعاً ۲۰ گمانه در جهات مختلف تپه و با فاصله­‌ای مناسب از عرصه مشهود آن جانمایی و در عمق‌های متفاوتی از نیم تا ۵/۲ متر حفر شدند. با وجود به دست آمدن یافته­‌های غیرمنقول در لایه­‌ای فوقانی گمانه­‌ها فقط در دو گمانه حلقه نخست گمانه­‌ها آثار غیر منقول (دیوار خشکه‌چین سنگی) و (بقایای یک تنور/اجاق) در مجموعه گمانه­‌های جبهه شمالی و جنوبی به دست آمدند که تنور به دست آمده در جبهه شمالی که داخل باغ یکی از اهالی واقع شده بود به واسطه به دست آمده بقایای ظروف چینی (نعلبکی) دوره معاصر در داخل آن، متأخر تشخیص داده شد.

حیدری گفت: با وجود ثبت ملی این اثر و قرار داشتن آن در میان روستا و آسیب‌های وارده به آن به دلایل متعددی از جمله کمبود اعتبارات، تا کنون اقدامی برای تعیین و عرصه آن صورت نگرفته بود و این برنامه در همین راستا با تأمین اعتبار توسط اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان قزوین و مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و پژوهشکده باستان‌شناسی انجام گرفت.

انتهای پیام