به گزارش ایسنا، محمدرضا ابراهیمی رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در اندونزی گفت: هدف این نمایندگی فرهنگی تصدی‌گری نیست، تسهیل‌گری است؛ بدین معنا که رایزنی می‌کوشد مسیر همکاری‌ها را هموار کند، نه اینکه جای فعالان بنشیند.

وی به مجموعه اقداماتی اشاره کرد که برای توسعه همکاری‌ها در حوزه مد اسلامی در دستور کار است؛ از برپایی نشست‌ها و همایش‌های تخصصی و نمایشگاه‌های مد اسلامی میان دو کشور تا پیگیری اقدامات شناختی و ساختاری که بتواند استانداردها، الگوها و شبکه‌های لازم برای تداوم همکاری را فراهم آورد.

خانم ایندریا روسمانا فعال حوزه مد و نویسنده ۳۵ عنوان کتاب و مقاله در زمینه مد و استاد دانشگاه ابن‌خلدون بوگور به بیان دیدگاه‌های خود پرداخت. وی که از سال ۲۰۱۰ میلادی کار حرفه‌ای درمد اسلامی را آغاز کرد و سه مقاله نمایه ‌شده در اسکوپوس دارد، نمونه‌هایی از نوآوری‌های خود از جمله طراحی موتیف لباسِ علمایی و ایده پارچه احرامِ حلال را شرح داد و نشان داد چگونه توجه به ریشه‌های دینی و فرهنگی می‌تواند به زبان مشترک طراحی بدل شود.

روسمانا مد اسلامی را دارای ابعاد تبلیغی، آموزشی، اقتصاد اسلامی و حقوقی دانست و تأکید کرد هرگاه حمایت حاکمیتی و نهادی به ‌صورت هدفمند فراهم شود، این صنعت به قله‌های تازه‌ای می‌رسد.

وی شهر باندونگ را یکی از کانون‌ های مهم مد در اندونزی معرفی کرد شهری که در ادبیات محلی به پاریس یا میلانِ اندونزی نیز شهرت دارد و پیشنهاد داد در صورت پیشبرد برنامه‌های خواهرخواندگی، باندونگ می‌تواند در حوزه مد و مد اسلامی یکی از گزینه‌ های جدی برای همکاری شهری با همتایان ایرانی باشد.

روسمانا با نگاه تمدنی تصریح کرد: مصنوعات مد اسلامی بخشی از عناصر تمدنی‌اند و توسعه آن با همکاری‌ های ایران و اندونزی می‌تواند به بازتعریف و تقویت هویت تمدن اسلامی یاری رساند.

وی برای همکاری علمی میان گروه مد اسلامی دانشگاه ابن ‌خلدون و دانشگاه‌ها و مراکز تخصصی مد در ایران اعلام آمادگی  کرد.

خانم جِنی چهیاواتی طراح شناخته‌ شده، مالک گالری مُد مُسلم و رئیس کمیته برگزاری هفته مد اندونزی با مرور تجربه‌های خود از جهش مد اسلامی در سال‌های اخیر گفت: مد اسلامی دراندونزی از یک جریان نوظهور به بخشی جدایی‌ ناپذیر از منظومه مد کشور تبدیل شده است و برند او نیز در همین مسیر به یکی از ‌مجموعه‌های پیشرو بدل شده است.

وی با ترسیم تصویر کلان از ظرفیت‌ ها، اندونزی را به‌ عنوان مرکز جهانی مد اسلامی با بیشترین جمعیت مسلمان و پیوند مستقیم با روندهای بازار جهانی توصیف کرد و در مقابل، ایران را واجد سنت‌های غنی زیباشناسی اسلامی-ایرانی و بازار بالقوه در خاورمیانه و آسیای مرکزی دانست؛ دو کشوری که با هویت‌های اسلامیِ پررنگ و اکوسیستم خلاق می‌توانند مکمل یکدیگر باشند.

چهیاواتی پیشنهادهای عملی خود را چنین گشود: همکاری‌های طراحی بر پایه ترکیب نقوش باتیک با زیورآلات و موتیف‌های ایرانی و تولید کالکشن کپسولی «ایرانی–نوسانتارا»؛ نمایش‌های مد مشترک و حضور منظم ایران و اندونزی در رویدادهایی نظیر هفته مد اسلامی اندونزی  (IMFW)؛ هم‌افزایی صادرات و واردات با تکیه بر آماده‌پوش‌های اسلامی اندونزی و منسوجات ممتاز ایران و نیز برنامه‌های آموزشی و تبادل طراحان جوان در حوزه پژوهش‌های نساجی و فرهنگ مد.

خانم جنی بر ظرفیت تجارت دیجیتال و برندسازی مشترک برای راه‌اندازی یک بازار آنلاین مشترک مد اسلامی نیز دست گذاشت.

در تحلیل بازار به برآورد بیش از ۳۰۰ میلیارد دلار برای بازار جهانی مد اسلامی تا سال ۲۰۳۰ اشاره شد و جایگاه جغرافیایی دو کشور نیز راهبردی تبیین شد: اندونزی دروازه جنوب‌ شرقی آسیا و ایران درگاه ورود به خاورمیانه و آسیای مرکزی. چهیاواتی برای کاربست این فرصت‌ها، مدل‌های همکاری بی‌توبی میان تولیدکنندگان، برندها و خرده‌ فروشان، همراه با حمایت دولت‌ها، سفارتخانه‌ها، وزارتخانه‌های بازرگانی و انجمن‌های مد را ضروری دانست و نتیجه گرفت که برندسازی و کالکشن مشترک، افزون بر ارزش اقتصادی، هویت فرهنگی اسلامی را ارتقا داده و دیپلماسی فرهنگی را تقویت می‌کند.

در بخش ایرانیِ اکوسیستم دانش‌ بنیان، امین مفتاحی عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی و دبیر «مدآفرین» با تمرکز بر معماری همکاری، مجموعه‌ای از اقدامات ساختاری و عملیاتی را برشمرد: ایجاد گروه‌های تحقیقاتی موضوع‌ محور همچون فقه و حقوق مد، اقتصاد و زنجیره تأمین پوشاک اسلامی، فناوری‌های نوین نساجی و پایداری، شبکه‌سازی هوشمندِ جهان اسلام برای پیوند مراکز طراحی، تولید و آموزش و تشکیل کارگروه‌های بالادستی به‌منظور هم‌افزایی سیاستی و تنظیم‌گری در دو کشور.

وی امضای تفاهم ‌نامه‌ها میان بخش‌های خصوصی و دولتی را شرط لازم عبور از همکاری‌ های موردی به برنامه‌های پایدار دانست و پیشنهاد کرد هماهنگی با دانشگاه‌ها از مرحله تعریف پروژه‌های مشترک تا هدایت پایان‌ نامه‌ها و رویدادهای علمی با محوریت و همراهی ایشان پیگیری شود.

مفتاحی با اشاره به ضرورت فراگیرسازی، بر اقدامات برخط (آنلاین) درآموزش، داوری مسابقات، نمایش‌های دیجیتال و فروشگاه‌های اینترنتیِ کالکشن‌های مشترک تأکید کرد تا فاصله جغرافیایی به مانع همکاری تبدیل نشود.

در بُعد صنعتی، مدل‌ های بی‌توبی میان برندها، تولیدکنندگان و خرده‌فروشان و دربعد حکمرانی، پشتیبانی نهادهای دولتی و صنفی به‌منظور تسهیل تجارت، نشان‌گذاری حلال، و تسهیل نقل ‌وانتقال نمونه‌ها و کالاها به‌عنوان اهرم‌های تسریع معرفی شد.

همچنین، همکاری‌های آموزشی و تبادل طراحان جوان با رویکرد تلفیق زیباشناسی ایرانی و میراث نوسانتارا و طراحی یک پلتفرم تجارت الکترونیک مشترک برای عرضه کالکشن‌های «مدِ اسلامیِ نوین» در سطح منطقه‌ای و جهانی، مورد بحث قرار گرفت.

انتهای پیام