به گزارش ایسنا، دانشمندان مطالعات کلاسیک، ابزاری جدید مبتنی بر هوش مصنوعی ایجاد کرده‌اند که تصاویری از دوران باستان را با دقت تاریخی بیشتری تولید می‌کند. رویکرد آنها نه تنها تصاویر منطقی‌تر، بلکه فرصت‌های تازه‌ای برای کاوش و درک جهان باستان فراهم می‌کند.

به نقل از اس‌تی‌دی، «فلیکس مایر»(Felix Maier) استاد تاریخ باستان همراه «فیلیپ استروبل»(Phillip Ströbel) زبان‌شناس محاسباتی از «دانشگاه زوریخ»(UZH)، این مطالعه را انجام داده‌اند. این دو با همکاری یکدیگر، یک پلتفرم بازسازی تاریخ موسوم به «Re-Experiencing History» را ایجاد کرده‌اند که از هوش مصنوعی برای تولید تصاویر با اطلاعات تاریخی از یونان و روم باستان استفاده می‌کند.

این پلتفرم سه مدل هوش مصنوعی را در خود ادغام کرده است که بر اساس ادبیات آکادمیک و منابع باستانی آموزش دیده‌اند تا تصاویری را تولید کنند که ریشه در شواهد علمی دارند.

مولدهای تصویر هوش مصنوعی اغلب به مراجع مدرن و زیبایی‌شناسی دیجیتال متکی هستند که می‌تواند منجر به ناهماهنگی‌های مضحک شود.

تجربه بصری تاریخ

طراحی این پلتفرم شبیه به «چت جی‌پی‌تی»(ChatGPT) است، اما با قابلیت‌های دیگری نیز همراه است. کاربران می‌توانند از سه مدل تولید تصویر انتخاب کنند که هر کدام نقاط قوت متفاوتی را ارائه می‌دهند. آنها همچنین می‌توانند درخواست‌ها را به صورت خودکار اصلاح کنند و متن ورودی را که راهنمای ایجاد تصویر است، تنظیم کنند. این ابزار برای استفاده در مطالعات، آموزش و موزه‌ها در نظر گرفته شده است.

«مایر» می‌گوید: این پلتفرم به مورخان امکان می‌دهد دیدگاه‌های جدیدی را توسعه دهند. 

وی افزود: اگر می‌خواهیم تصویری از یک رویداد پیروزی در روم ایجاد کنیم، باید از خودمان سؤالات دقیقی بپرسیم. فاتح چقدر در میان جمعیت هیاهوکننده قابل مشاهده بود؟ پیروزی چگونه به نمایش گذاشته شد تا تأثیرگذار باشد و رژه کدام مسیر را طی کرد؟ هوش مصنوعی ممکن است از تصاویر رژه‌های امروزی استفاده کند. افراد به تصویر کشیده شده نیز ممکن است بسیار عضلانی و تراشیده باشند و شهر باستانی روم بسیار تمیز به نظر برسد.

«استروبل» ادامه داد: کثیف‌ نشان دادن شهر و داشتن افراد معمولی چندان آسان نبود. پلتفرم جدید که هوش مصنوعی آن با بازسازی‌های دقیق کارهای دانشمندان تغذیه می‌شود، اکنون می‌تواند تصاویر بسیار معتبرتر و دقیق‌تری ایجاد کند.

استدلال مورخ «آر.جی. کالینگوود»(R.G. Collingwood)، ایده اصلی این پروژه را تشکیل داد. بر اساس این استدلال، درک واقعی تاریخی مستلزم بازسازی تجربیات گذشته است. 

«مایر» می‌گوید: هر چه عمیق‌تر با تصاویر تولید شده توسط هوش مصنوعی درگیر شویم، تخیل تاریخی ما بیشتر فعال می‌شود. این تهدیدی برای خلاقیت انسانی نیست و درگیر شدن با هوش مصنوعی ما را مجبور می‌کند تا اعتبار آنچه را که تولید می‌کند، ارزیابی کنیم. هوش مصنوعی فرضیات بصری را به ما می‌دهد و وظیفه ماست که درباره آنها تامل کنیم.

مداخله مستقیم هوش مصنوعی

ابزار هوش مصنوعی، تجسم‌های قطعی تولید نمی‌کند، بلکه کاربران را به تجربه صحنه‌های مختلف دعوت می‌کند. این امر می‌تواند به‌ویژه در محیط‌های آموزشی نیز مؤثر باشد.

«مایر» می‌گوید: هنگامی که از دانش‌آموزان دبیرستانی خواسته شد تاج‌گذاری «شارلمانی»(Charlemagne) را به تصویر بکشند، این پلتفرم به آنها امکان می‌دهد مستقیماً وارد عمل شوند و سؤالات مهمی را مطرح می‌کند. برای مثال، پاپ چگونه خود را در موقعیتی قرار داد تا از امپراتور بزرگ‌تر به نظر برسد؟

این مورخ معتقد است که پرداختن به این نوع سؤالات منجر به درک عمیق‌تر فرآیندهای تاریخی و انگیزه‌های آنها می‌شود. این بینش‌ها دانش‌آموزان دبیرستانی را قادر می‌سازد تا ایده‌های خود را توسعه دهند، مفروضات خود را ارزیابی کرده و درباره آنها تامل کنند. همچنین استفاده از این ابزار نیاز به آموزش و راهنمایی دارد. با این حال، در صورت استفاده صحیح، می‌تواند به کاربران کمک کند تا متوجه شوند که ثبت تاریخ همیشه شامل درجه‌ای از تفسیر است.

هوش مصنوعی حتی با مدل‌های دقیق و پیشرفته، همچنان می‌تواند هنگام درخواست برای تولید تصاویر بر اساس زمینه‌های تاریخی، اشتباه کند. با این حال، این دو دانشمند این خطاها را فرصت‌هایی برای یادگیری می‌دانند.

این رویکرد از ابتدا کارساز بود. این تیم از دانشجویان تاریخ باستان خواستند تا مدل‌های مختلف هوش مصنوعی را آزمایش کنند. طبق بازخورد دانشجویان، این ابزار باعث شد که آنها پیروزی‌های رومی را با دیدی کاملاً جدید ببینند. این تیم امیدوار است که از طریق همکاری برنامه‌ریزی شده با موزه‌ها، به نتایج مشابهی دست یابند، به طوری که بازدیدکنندگان بتوانند از این پلتفرم برای تولید تصاویر خود بر اساس موضوعات نمایشگاهی انتخاب شده استفاده کنند. آنها در راستای شیوه‌های مشارکتی، می‌توانند نمایشگاه‌های کوچک در داخل نمایشگاه‌های بزرگ ایجاد کنند.

به گفته آنها، حتی اگر تصاویر تولید شده در تمام جزئیات تاریخی دقیق نباشند، این نادرستی‌ها و نقص‌ها می‌توانند تجربیات آموزشی ارزشمندی را فراهم کنند. رویکرد این تیم سؤالات جدیدی را ایجاد می‌کند، حتی اگر عکس‌ها کاملا بی‌نقص تولید نشوند.

همکاری غیرمتعارف

مطالعه این دو دانشمند، دو رشته بسیار متفاوت، تاریخ باستان و زبان‌شناسی محاسباتی را گرد هم می‌آورد. «مایر» در این باره می‌گوید: البته، این نیاز به ارتباطات زیادی دارد. گاهی اوقات همکار من باید بارها و بارها به من توضیح دهد که این مدل‌های هوش مصنوعی چگونه کار می‌کنند. چنین رویکردهای بین‌رشته‌ای در دنیای دیجیتال امروز، هنگام پرداختن به مسائل پیچیده مربوط به گذشته، ضروری هستند.

با این حال، دقیقاً همین نوع همکاری غیرمتعارف است که به آنها اجازه می‌دهد فراتر از همکاری‌های بین‌رشته‌ای پیشین، پیش بروند. این دو دریافتند که بینش‌های جدید اغلب در جایی ظاهر می‌شوند که زمینه‌های به ظاهر بی‌ارتباط به هم می‌رسند.

پلتفرم «Re-Experiencing History»، تنها یکی از پروژه‌های دیجیتال در حال انجام در این دانشگاه است. چندین نفر در آزمایشگاه مطالعات باستان‌شناسی هوش مصنوعی، روی یک پایگاه داده با پشتیبانی هوش مصنوعی کار می‌کنند که متون کلاسیک را ترجمه می‌کند. آنها همچنین یک پادکست هوش مصنوعی در مورد موضوعات مربوط به دوران باستان تولید کرده‌اند.

«مایر» و «استروبل» متقاعد شده‌اند که علوم انسانی باید به طور فعال با هوش مصنوعی درگیر شود. در غیر این صورت ممکن است کنار گذاشته شود. این دو با پروژه جدید خود، دروازه‌ای را به روی مسیری جدید و بصری قدرتمند برای تفکر و تجربه تاریخ گشودند.

انتهای پیام