به گزارش ایسنا، محمدحسن جامی، در سال ۱۳۶۲ در عملیات «رمضان» به اسارت درآمد، سال‌های سختی را در اردوگاه موصل ۲ گذراند. او پس از هفت سال اسارت، لحظه آزادی و بازگشت به وطن را تجربه کرد و از خاطرات و آموخته‌هایش در آن سال‌ها را برای مووسه فرهنگی پیام آزدگان این چنین روایت می‌کند:
«از طریق رادیو خبر آزادی را شنیدیم. همان شب، برای نخستین بار بعد از هفت سال، آسمان شب را دیدیم و در فضای باز خوابیدیم. انتقال ما با اتوبوس به سمت مرز صورت گرفت و پس از سه روز قرنطینه، به شهرهای خود بازگشتیم.
در همان روزهای پس از پذیرش قطعنامه، دوستان خوش‌فکر در اردوگاه ما نمایشنامه‌هایی اجرا کردند. هدف از این نمایش‌ها تمرین برای بازگشت به ایران بود؛ اینکه چه واکنشی داشته باشیم، چه بگوییم و چگونه رفتار کنیم. حتی نوبت سخنرانی برای خودمان تعیین کرده بودند تا آماده شویم.
وقتی به مشهد رسیدیم، نخستین آرزوی ما زیارت حرم مطهر امام رضا (ع) بود. پس از آن هم تصمیم داشتیم به خانه‌ی شهیدان مرتضی و رضا خادم‌الخمسه برویم. دیدار با خانواده آن شهیدان برایمان معنای ویژه‌ای داشت.
آنچه در اسارت آموختیم، بی‌اعتمادی به دنیاست. بیشتر آزادگان به این حقیقت رسیده‌اند. ما همه جوانی و عمرمان را در خدمت نظام جمهوری اسلامی گذراندیم و امروز هم که به پایان عمر نزدیک می‌شویم، همچنان بر همان راه و مسیر باقی هستیم.»
انتهای پیام
نظرات