امیرشهاب رضویان -کارگردان و تهیه‌کننده سینما- که در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان به عنوان یکی از اعضای هیات داوران بخش فیلم کوتاه حضور داشت در تحلیل کلی آثار حاضر در جشنواره کودک و نوجوان، گفت: در بخش فیلم کوتاه آثار قابل قبولی وجود داشت به ویژه در خصوص انیمیشن در این دوره آثار خوبی ارائه شده بود که این نیز به دلیل ورود برخی سازمان‌ها به این عرصه است. البته مشخصاً در فیلم‌های کوتاه، دغدغه‌های فیلم بلند و نمایشی وجود ندارد و مسائل بازگشت سرمایه برای سازندگانش کم‌رنگ‌تر است. پس فیلم‌ها آزادانه‌تر ساخته می‌شوند.
وی در ادامه با انتقاد از وضعیت فیلم‌های بلند کودک و نوجوان افزود: متاسفانه در فیلم بلند رابطه خوبی با مخاطب نداریم و به جای پیشرفت اتفاقا پس‌رفت داشته‌ایم. باوجود اینکه فیلم‌سازان خوبی در حوزه کودک و نوجوان داریم که می‌توانند آثار خوبی تولید کنند و حتی سرمایه برای این کار هم وجود دارد اما به دلیل نامشخص بودن وضعیت اکران فیلم‌ها و قطع شدن رابطه تولید و اکران کسی پا به این حوزه نمی‌گذارد.
رضویان بیان کرد: سرمایه‌گذار می‌ترسد به این حوزه وارد شود، چون سینماهای ما در اشغال فیلم‌های طنز بازاری قرار گرفته‌اند. بنابراین وقتی فیلم کودک و نوجوان در اکران با اقبال روبه‌رو نمی‌شود سرمایه‌گذار هم به سراغ آن نمی‌رود درحالی که در این حوزه توانمندی داریم و چرخه اکران نیازمند اصلاح است، برای مثال فروش خوب فیلم‌های پویانمایی در این چند سال نشان داده که مخاطب کودک و نوجوان اگر اثر مناسب باشد، به سینما می‌آید.
این کارگردان با اشاره به شکاف بین سینمای کودک و نوجوان و ذائقه نسل جدید هشدار داد: ما فیلم‌هایی که با نسل‌های جدید ارتباط برقرار کند، بسیار کم داریم. باید فیلمی بسازیم که برای کودک و نوجوان امروزی که با موبایل کار می‌کند، وارد پلتفرم‌ها می‌شود، فضای اینترنت را می‌شناسد و فیلم‌های مدرن جهان را می‌بیند، جذاب باشد. اطلاعات و دسترسی این نسل بسیار گسترده و بی‌واسطه است پس باید فیلمی بسازیم که با فیلم‌های غربی رقابت کند.
رضویان راه حل رقابت با تولیدات جهانی را کار کارشناسی و حرکت پژوهشی دانست و تاکید کرد: ما می‌توانیم با آثار خوب داخلی، مخاطب کودک و نوجوان خودمان را جذب کنیم، اما نه با شیوه‌های تقلیدی و آوردن کاراکترها و شخصیت‌های مدل خارجی. بخشی از آثاری که امروز در ایران ساخته می‌شود در آن هویت ایرانی نمی‌بینید. در واقع ما از شخصیت‌های خارجی در حال کپی‌برداری و ساخت اثر هستیم.
وی ابراز کرد: در همین حوزه پویانمایی اگر به تجربه‌های موفق جهانی دقت کنیم، شاهد خواهید بود که هویت خود را حفظ کرده‌اند. مثلاً اگر به مکتب انیمیشن متولد شده در اروپای شرقی نگاه کنیم، می‌بینیم که رنگ و بوی ملی و بومی خودشان را داشت. من معتقدم انیمیشن و فیلم کودک و نوجوان ما باید "بومی‌سازی" شود، با استانداردهای جهانی.
عضو هیات داوران سی‌وهفتمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان در پاسخ به سوالی درباره میزبانی چرخشی جشنواره در استان‌های مختلف، گفت: میزبانی جشنواره در شهرهای مختلف ایران زمانی خوب است که به بچه‌های سراسر کشور این فرصت را بدهد که با فیلم کودک و نوجوان ایرانی آشنا شوند. اما این کار معضل اصلی یعنی تولید را حل نمی‌کند. معضل تولید و معضل نمایش، دو مسئله مجزا اما به هم پیوسته هستند.
رضویان با بیان خاطره‌ای از جشنواره فیلم کودک و نوجوان در سینما همای همدان تصریح کرد: آن زمان ما را برای تماشای فیلم‌های کودک و نوجوان از مدرسه به سینما می‌بردند و فیلم‌ها را تماشا می‌کردیم. در سال ۱۳۵۶ خاطرم هست فیلم «تیله سحرآمیز» که گمان کنم یک اثر انگلیسی بود به نمایش درآمد. با این داستان روایت می‌شد که یک پسربچه یک تیله سحرآمیز پیدا می‌کرد که هر زمان آن را تمیز می‌کرد می‌توانست یک آرزو کند و این کودک با این تیله آرزوهای اشتباه می‌کرد، مثلا یک ماشین غلطک آسفالت اسباب بازی داشت آرزو کرد این ماشین واقعی شود و این ماشین واقعی از کنترل خارج شد،، شهر را دچار هرج و مرج کرد و نهایتا از روی همان تیله رد شد و تیله شکست. این صحنه بسیار ناراحت‌کننده بود اما نهایتا همان تیله دوباره به هم چسبید و به دست یک کودک دیگر افتاد.
متاسفانه ما فیلم‌هایی در حد «مدرسه موش‌ها»، «شهر موش‌ها»، «کلاه قرمزی» و «پاتال و آرزوهای کوچک» که می‌تواند مخاطب جذب کند، نداریموی با بیان این خاطره به اهمیت خیال‌پردازی برای کودکان پرداخت و گفت: فیلم کودک باید خیال‌پردازانه باشد، کودک را خوشحال کند. متاسفانه الان خیلی وقت است که فیلم خیال‌پردازانه مناسب کودکان نداریم و تولید آن را فراموش کرده‌ایم.
این کارگردان سینما در مورد تفاوت بین سینمای کودک و نوجوان تصریح کرد: اگر روند تولید فیلم‌های کودک و نوجوان شکل بگیرد می‌توان به هر دو آنها فکر کرد، ما در جشنواره امسال چند فیلم بلند داستانی داشتیم که دو الی سه اثر قدری شاخص‌تر بود، متاسفانه ما فیلم‌هایی در حد «مدرسه موش‌ها»، «شهر موش‌ها»، «کلاه قرمزی» و «پاتال و آرزوهای کوچک» که می‌تواند مخاطب جذب کند، نداریم.
رضویان در پایان با ابراز تاسف از غیبت چهره‌های شاخص سینمای کودک و نوجوان در این عرصه تاکید کرد: متاسفانه جای خالی کسانی همچون ایرج طهماسب، مرضیه برومند، حمید جبلی، کیومرث پوراحمد و غلامرضا رمضانی، در این عرصه حس می‌شود. من شدیداً احساس می‌کنم که غایب‌های بزرگی در این حوزه داریم و انتقال تجربه‌ای که باید از یک فیلم‌ساز خوب به بقیه صورت می‌گرفت، اتفاق نمی‌افتد و ما دچار یک از هم گسیختگی در انتقال تجربه بین فیلم‌سازان گذشته و امروز شده‌ایم.
انتهای پیام
نظرات