کامبیز پورطهماسی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص استفاده از بیابان‌ها برای کشت گیاهان مقاوم به خشکی اظهار کرد: هدف ما این نیست که بگوییم در میان کویر لوت می‌توانیم کشاورزی کنیم، اما معتقد هستیم در بخش اعظمی از بیابان‌های کشور این امکان وجود دارد که با استفاده از گیاهان مقاوم به خشکی و توسعه آن، از گسترش بیابان جلوگیری کرده و با افزایش توان زیستی و پایداری بیابان، نسبت به تثبیت آن اقدام کرد.
وی افزود: با این اقدام، علاوه بر اینکه از این بستر برای اهداف توسعه کشاورزی استفاده می‌کنیم، می‌توان بر پایه پایداری زیستی و توان اکولوژیکی بیابان نیز برنامه‌ریزی کرد.
وی ادامه داد: در این راستا دو پایلوت در سطح کشور با همکاری آکادمی علوم چین، سازمان مدیریت و برنامه و بودجه کشور و سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور اجرا خواهد شد که جزئیات اجرایی آن پس از تصویب پایلوت‌ها اطلاع‌رسانی می‌شود.
پورطهماسی مطرح کرد: در این روش‌ها ابتدا با ابزارهای بیولوژیکی و مکانیکی به تثبیت بیابان خواهیم پرداخت و در مرحله بعد با کاشت گیاهان تثبیت را تداوم بخشیده، سپس توسعه کشاورزی گیاهان خشک را خواهیم داشت. در ادامه اجازه چرای دام و توسعه دامپروری را نیز اجرا خواهیم کرد.
وی با اشاره به اینکه بحران آب در کشور یک مسئله جدی است، اظهار کرد: ارائه راهکارهای علمی و فناورانه توسط دانشگاه‌ها برای افزایش بهره‌وری آب در بخش کشاورزی، یک بخش آن به الگوی مصرف خانوار برمی‌گردد که متاسفانه مردم در این خصوص با مقوله‌ای به نام صرفه‌جویی آشنا نیستند. بخش دیگر نیز به تفکیک و بازیافت آب‌های خاکستری بازمی‌گردد که در این حوزه هم عملکرد موفقی نداشته‌ایم.
معاون پژوهش دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران افزود: در بخش کشاورزی نیز مشکلات زیادی در الگوی مصرف، الگوی کشت و استفاده از فناوری‌های نوین داریم. با در نظر گرفتن این موارد و بر اساس دستور رئیس جمهوری در خصوص به کارگیری توان علمی دانشگاهیان، طرح پیشران آب در کشور در حال حاضر به دانشگاه‌ها واگذار شده و دانشگاه تهران متولی اصلی آن است.
پورطهماسی ادامه داد: در طرح پیشران، مهمترین رویکرد در حوزه کشاورزی استفاده از فناوری‌ها و شیوه‌های نوین آبیاری است و تغییر دیدگاه‌ها در الگوی کشت و حرکت به سمت الگوهای متناسب با شرایط آبی در دسترس دنبال می‌شود.
وی افزود: پیشنهادهای ما برای راهکارهای فناورانه و علمی در افزایش بهره‌وری آب در بخش کشاورزی شامل شیوه‌های نوین آبیاری، سیستم‌های کنترل سنجش رطوبت خاک و توزیع بهینه سیستم‌های آبیاری است. در این رابطه برنامه‌های جامعی تدوین کرده‌ایم که با همکاری جهاد کشاورزی و معاونت علمی ریاست جمهوری پیش خواهیم برد.
پورطهماسی با تاکید بر نقش هوش مصنوعی گفت: امروزه مهم است که از کشاورزی سنتی به کشاورزی دقیق و آگاهانه تغییر روش دهیم. باید با استفاده از هوش مصنوعی، سیستم‌های هوشمند، مدیریت داده، سنسورها و ابزارهای فناوری جدید بتوانیم داده‌های مختلف را جمع‌آوری کرده و از طریق آنها، الگوی کشت، نوع بذر، شیوه آبیاری و کشت درختان مناسب را تعیین کنیم.
وی خاطرنشان کرد: همه این موارد باید در یک چرخه کنترل شده و هوشمند قرار گیرد که ضمن تصمیم‌سازی، به محققان امکان دهد در هر لحظه و در هر دوره کشت، تمهیدات و راهکارهای لازم را به کشاورزان ارائه دهند.
پورطهماسی با بیان اینکه کشاورزی ایران نیازمند بازتعریف است، ادامه داد: این سیستم سیستمی نیست که ۱۰۰ درصد نیاز به حضور همه متخصصان داشته باشد، بلکه با استفاده از داده‌کاوی و سیستم‌های ماهواره‌ای در یک سامانه رصدخانه‌ای مانیتور و تحلیل می‌شود و سپس راهکار ارائه می‌دهد.
وی یادآور شد: ستاد کشاورزی توسعه پایدار اقدامی جدید است که با درایت ریاست جمهوری، معاونت علمی، وزارت جهاد کشاورزی و دانشگاه تهران تشکیل شده است. برنامه‌های حمایتی این ستاد در پنج اولویت تقسیم شده که کشاورزی حفاظتی نوین در اولویت نخست قرار دارد و آب، تولید بذر، فناوری‌ها، نهاده‌های دامی و روغن در اولویت‌های بعدی هستند.
پورطهماسی ادامه داد: آنچه بیشتر مد نظر این ستاد است، ایجاد هماهنگی میان معاونت علمی ریاست جمهوری و دانشگاه است تا با سیاستی درست، برنامه‌های توسعه کشاورزی پایدار را برای بازه زمانی مشخصی طراحی و با استفاده از همه توان کشور به طور مطلوب اجرا کند.
وی درباره ضرورت آموزش روستاییان و بهره‌برداران گفت: برای آموزش روستاییان و بهره‌برداران از چندین مدل موازی استفاده می‌شود. نخستین و مهمترین کار، هماهنگی با سازمان‌های جهاد کشاورزی استان‌ها و اتاق‌های بازرگانی و اصناف است تا این ارتباط تقویت شود.
معاون پژوهش دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بیان کرد: استفاده از ظرفیت‌های آموزش و پرورش و مدارس، بهره‌گیری از ظرفیت تلویزیون اینترنتی دانشگاه تهران و صدا و سیما برای آگاهی‌بخشی به جوامع روستایی از جمله مدل‌های آموزشی است که در حال اجرا یا برنامه‌ریزی برای اجرای آن هستیم.
انتهای پیام
نظرات