به گزارش ایسنا، طبق یک مطالعه جدید، افزایش موارد استرس مزمن می‌تواند به دلیل عدم تطابق بین زندگی مدرن و زیست‌شناسی خودمان باشد. به عبارت ساده، ما برای بودن در فضاهای طبیعی مناسب هستیم، نه شهرهایی که امروزه ساخته‌ایم.

این نتیجه‌ای است که دو انسان‌شناس تکوینی به نام‌های «کالین شاو»( Colin Shaw) از دانشگاه زوریخ در سوئیس و «دنیل لانگمن»( Daniel Longman) از دانشگاه لافبورو در بریتانیا به آن رسیده‌اند.

آنها شواهد زیادی را گردآوری کردند که نشان می‌دهد فرگشت(تکامل) بیولوژیکی ما تحت تأثیر تحولات سریع فناوری و محیطی قرار گرفته است.

زندگی روزمره پر از محرک‌هایی است که ما را کمی مضطرب می‌کند، از ایمیل‌ها و پیام‌های بی‌شمار گرفته تا سر و صدای ساخت و ساز و ضرب‌الاجل‌های کاری که با هم ترکیب می‌شوند تا بدن ما را به صورت شبانه‌روزی در حالت آماده‌باش قرار دهند؛ چیزی که در بیشتر تاریخ بشر چنین نبوده است.

«شاو» می‌گوید: در حالت اجدادی‌مان، ما به خوبی برای مقابله با استرس حاد و فرار یا مقابله با شکارچیان سازگار شده بودیم. بجنگ یا فرار کن. شیر گاهی اوقات به اطراف می‌آمد و شما باید آماده دفاع از خود یا فرار کردن بودید. نکته کلیدی این است که چنین تلاش همه‌جانبه‌ای بقای فرد را تضمین می‌کرد، اما بسیار پرهزینه بود و به بهبودی طولانی نیاز داشت.

محققان معتقدند که این امر باعث آسیب گسترده‌ای می‌شود. زوال شناختی، بیماری‌های خودایمنی و کاهش نرخ باروری، همگی می‌توانند با استرس زندگی مدرن در محیط‌های شلوغ شهری مرتبط باشند.

مطالعات بررسی‌شده در اینجا بسیار زیاد و گسترده هستند و شواهدی از تناسب اندام ضعیف‌تر در مناطق شهری، ارتباط بین آلودگی هوا و آسیب مغزی و ارتباط بین سیستم ایمنی ضعیف‌تر و محیط‌های صنعتی را پوشش می‌دهند.

محققان در مقاله خود توضیح می‌دهند که همه این عوامل استرس‌زای مختلف، از نور مصنوعی گرفته تا قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک همراه با سبک زندگی کم‌تحرک‌تر، به طرق مختلف به سلامت ما آسیب می‌رسانند.

«شاو» می‌گوید: چه یک مشاجره با شریک زندگی یا رئیستان باشد، چه سر و صدای ترافیک، سیستم واکنش به استرس شما تقریباً مانند زمانی است که اجدادمان با گله شیرها روبرو می‌شدند. در نتیجه، شما این واکنش بسیار قدرتمند را از سیستم عصبی خود دریافت می‌کنید، اما هیچ واکنشی نشان نمی‌دهید.

این بررسی، خلاصه‌ای جامع از هر چیزی است که محققان تاکنون در مورد جنبه‌های منفی بالقوه زندگی و محیط زیست قرن بیست و یکم کشف کرده‌اند. ما پیشرفت‌های دگرگون‌کننده‌ زیادی در مراقبت‌های بهداشتی، فناوری و درک خود از جهان داشته‌ایم، اما به عنوان یک گونه از موجودات روی زمین، ما همچنین مضطرب‌تر و افسرده‌تر از اجداد خود هستیم.

مطالعات متعدد نشان داده‌اند که گذراندن وقت در طبیعت یا حتی فقط نگاه کردن به عکس‌های طبیعت می‌تواند سلامت جسمی و روانی ما را بهبود بخشد. از نظر تکاملی، بودن در فضای باز در طبیعت هنوز جایی است که انسان‌ها می‌خواهند باشند و این به ما سرنخ‌هایی می‌دهد که در مورد برخورد با مسائل مطرح شده در این بررسی چه باید بکنیم.

«شاو» و «لانگمن» به طور مشخص می‌خواهند کارهای بیشتری برای حفظ مناطق سبز در محیط‌های شهری، محافظت از مناظر طبیعی باقی مانده و فراهم کردن فضاهایی که مردم بتوانند در آن واقعاً استراحت کنند، انجام شود.

«شاو» می‌گوید: تحقیقات ما می‌تواند مشخص کند که کدام محرک‌ها بیشترین تأثیر را بر فشار خون یا ضربان قلب دارند و این دانش را به تصمیم‌گیرندگان منتقل کنند.

وی در پایان می‌گوید: ما باید شهرهای خود را اصلاح و در عین حال بازسازی کنیم، برای آنها ارزش قائل شویم و زمان بیشتری را در فضاهای طبیعی بگذرانیم.

این پژوهش در مجله Biological Reviews منتشر شده است.

انتهای پیام