محسن اسلام‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: این مستند تنها اثر پرتره از شهدای شاخص جنگ ۱۲ روزه حاضر در جشنواره «سینما حقیقت» بوده است که با تلاش و همکاری شبانه‌روزی عوامل اجرایی (در حالی که حداقل یک سال برای تولید چنین پروژه‌ای زمان نیاز بود)، در طول پنج ماه تهیه و تولید شده و در نهایت جایزه ویژه هیئت داوران در بخش «جنگ ۱۲ روزه» را از آن خود کرد.

وی ادامه داد: نگاه متفاوت به زندگی شهید طهرانچی(دانشمند هسته‌ای، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و رئیس دانشگاه آزاد اسلامی) از زبان همسر ایشان، باعث شد این اثر مورد توجه داوران و مردم قرار گرفته و این موفقیت را کسب کند. لازم به ذکر است که دغدغه و ایده اولیه این مستند توسط محمد مهدی دادمان، رئیس حوزه هنری ارائه و درخواست ساختش از طریق مرکز مستند سوره، مطرح شده است.

مصاحبه‌های شهید طهرانچی؛ مهم‌ترین منبع تحقیقاتی مستند«شاخه‌ای روی آب»

این کارگردان و تدوینگر سینما، خاطرنشان کرد: هر مستندساز در فرآیند تحقیق درمورد زندگی از شهدا، با انبوهی از اطلاعات مواجه است. برای موفق شدن اثر، باید قصه‌ای متفاوت از دیگران از دل این اطلاعات بیرون کشید.

او با اشاره به اینکه شهید طهرانچی حدود ۱سال پیش از شهادت‌، طی مصاحبه‌هایی با بخش‌ تاریخ شفاهی حوزه هنری، زندگینامه خود را شرح داده بود، گفت: این مصاحبه‌ها به صورت هفتگی با آقای محمدمهدی اسلامی و پژمان عرب انجام شده و آخرین جلسه آن نیز ۳روز پیش از شهادت ضبط شده است. این جلسات مصاحبه از مهم‌ترین منابع تحقیقاتی این اثر به‌شمار می‌آید.

اسلام‌زاده با تاکید بر اینکه این مستند به صورت دراماتیک طراحی شده است، تشریح کرد: داستان این فیلم از سال ۱۳۶۷ با ازدواج این دو شهید، همزمان با موشک‌باران تهران آغاز می‌شود. گردآوری آرشیو، تصویرسازی و یک‌دست‌سازی منابع، از مهم‌ترین و دشوارترین بخش‌های تولید این فیلم بوده که با همت تیمی قوی و مجرب از جمله محمدمهدی حبیبی، حمید مشایخی، حامد آبکنار، امیرحسین اکاتی، محمدامین صدیقی‌مقدم و خانواده شهید طهرانچی به سرانجام رسیده است.

پیدا شدن آلبوم عکس شهید پس از حمله به خانه او در خانه‌های اطراف

وی با  بیان این که در مسیر گردآوری منابع، بخشی از آرشیوها و نوارهای vhs از بین رفته بود و با تلاش‌های تیم سازنده بازیابی شد، افزود: حدود ۲۰ تا ۳۰ روز پس از حمله به خانه شهید نیز آلبوم عکس ایشان از خانه‌های طراف پیدا شد و در اختیار ما قرار گرفت. همچنین مصاحبه‌هایی که با خانواده شهید صورت گرفت، کمک فراوانی به ساخت این اثر کرد.

این مستندساز درباره بازخوردهای اهل رسانه و مردم پس از اکران مستند «شاخه‌ای روی آب»، اظهار کرد: پس از آماده شدن نسخه‌های اولیه با نظرخواهی از صاحب‌نظران و متخصصین این حوزه، بار دیگر تدوین اثر انجام شد. در این فرآیند کم‌وکاستی‌های موجود برطرف و وجوه علمی آن پررنگ‌تر شد. در اکران عمومی نیز شخصیت‌های مختلف سینمایی، مردم عادی، داورهای جشنواره و خانواده شهید، بازخورد گرم و بسیار مثبتی نشان دادند.

کمبود بودجه؛ یکی از جدی‌ترین مشکلات مستندسازی

اسلام‌زاده با تاکید بر نقش حمایت سازمان‌های فرهنگی از مستندسازان، خاطرنشان کرد: یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین مشکلات مستندسازی، کمبود بودجه و مشکلات مالی است. به طور کلی از مستند به عنوان عصای دست نظام و رابط مناسب برای حرف زدن مردم و حکومت یاد می‌شود. بنابراین هم صداوسیما و هم دولت باید به لحاظ بودجه‌ای نگاه ویژه‌ای به مستندسازی داشته باشند و آن را جدی‌تر از پیش بداند.

این مستندساز افزود: حرف‌های ناگفته زیادی درخصوص جنگ و شهدای اخیر وجود دارد که باید در گام اول در قالب مستند و سپس در قالب‌های دیگر مانند سینمای داستانی و حتی انیمیشن ساخته شوند. ساخت مستند یکی از بهترین راه‌ها برای به رخ کشیدن اقتدار و مظلومیت ایران است و این امر نیازمند اعتماد به مستندسازان است.

وی با اشاره به اینکه رشید مشهراوی در دو سال اخیر،۳۲ مستند با کمک جوانان غره‌ای و با هدایت از راه دور در غزه ساخته است، خاطرنشان کرد این آثار تاکنون در ۳۵۰ جشنواره به اکران رسیده که به پیروزی جنگ رسانه‌ای در برابر اسرائیل کمک فراوان کرده است. بنابراین ما با امکانات چند برابری که در اختیار داریم انتظار می‌رود، آثار بیشتر و مطلوب‌تری در ایران تهیه کنیم. در همین راستا، من با دو اثر در جشنواره «سینما حقیقت» شرکت کردم؛ «شاخه‌ای روی آب» و «من تروریست نیستم»، محصول خانه مستند اوج که درباره وقایعی در استان سیستان‌وبلوچستان است.

وی درباره تاثیر حضور در جشنواره و رقابت با آثار دیگر بر الهام‌بخشی و ایده‌یابی هنرمندان، عنوان کرد: به طور کلی جشنواره«سینما حقیقت»، ویترین سینمای مستند ایران است. به تعداد فیلم‌های شرکت‌کننده در جشنواره، ایده و نگاه نو وجود دارد که می‌تواند بر نگاه و خلاقیت مستندسازان اثرگذار باشد. همچنین گفت‌وگو درباره فیلم‌ها و ژانرهای متفاوت، انتقاد از آنها و گفتمان با سازندگان آثار، می‌تواند به فیلم‌سازان و مستندسازان کمک کند.

انتهای پیام