آتش‌سوزي‌هاي مزرعه‌هاي گندم در اطراف تخت جمشيد (پارسه) هواي منطقه را غبارآلود مي كند و ريزش باران‌هاي اسيدي را بر بناهاي تخت جمشيد (پارسه) باعث مي‌شود. محمدرضا قلي‌زاده ـ پژوهشگر تاريخ ـ با بيان اين مطلب، گفت: هر ساله شهريورماه در منطقه مرودشت به عنوان بزرگترين منطقه شت گندم در كشور، آتش‌سوزي‌هايي در مزرعه‌ها اتفاق مي‌افتد يا مالكان خود اين كار را انجام مي‌دهند كه هم باعث آلودگي هوا مي‌شود و هم به دليل بارش باران، باران‌هاي اسيدي را باعث مي‌شود كه اثر تخريبي بر بناها دارد. به همين دليل، عده‌اي از كارشاسان به فكر سرپوشيده كردن كل محوطه تخت جمشيد (پارسه) افتاده‌اند؛ اما وضعيت متغير آب و هوايي در اين امر نيز تاثيرگذار است و فرسايش سنگ‌ها را موجب مي‌شود. وي با اشاره به اينكه تخت جمشيد (پارسه) امروز به نهايت فرسودگي خود رسيده است و بايد از هر جهت فكري براي آن كرد، گفت: متاسفانه مرمت‌ها بيشتر از نظر شكلي انجام شده و پژوهش‌هاي انجام گرفته در اين جهت نبوده است. شايد بتوان گفت مسؤولان سازمان و بنيادهاي پژوهشي مستقر در تخت جمشيد (پارسه)، همواره در مطالعات به سر مي‌برند و كمتر كار اجرايي از آن‌ها مشاهده شده است. مثلا مي‌شنويم براساس مطالعات بنياد پارسه 13 نوع حيوان در منطقه مرودشت شناسايي شده است. يا به عنوان مثال، قرار دادن روكش چوب‌ها بر روي پله‌ها چيزي نيست كه بخواهند مدت زيادي روي آن وقت بگذارند. قلي‌زاده با انتقاد از مديريت خاص تخت جمشيد (پارسه) اظهار داشت: به طور كلي تمام افرادي كه در راس قسمت‌هاي پژوهشي در سازمان ميراث فرهنگي حضور دارند، همه در طول عمرهاي بسيار، مديريت‌ها را برعهده دارند. هر سايت تاريخي به نام يك نفر ثبت مي‌شود و اگر هم از مديريت كنار روند، ‌مديريت غير مستقيم اين عده وجود دارد و اين باعث مي‌شود كارهاي پيشين دايما تكرار شود. وي در ادامه افزود: اين شكل از مديريت و اين نگاه كه كار در سازمان ميراث فرهنگي و تخت جمشيد (پارسه) تخصصي است، باعث شده است تا اين نهاد تنها به نيروهاي طرف قراردادش اكتفا كند و از ديگر نيروها بهره‌اي نبرد. اين باعث مي‌شود كه تخت جمشيد (پارسه) از نظر نيروي متخصص به متروكه‌اي تبديل شود. انتهاي پيام