یکی از ناهنجاری‌های اجتماعی که در جامعه رواج یافته و در همه جا حتی در میان کودکان و نوجوانان بروز پیدا کرده است، مسئله دشنام و ناسزا با واژگان و الفاظ نامناسب است که متاسفانه نسبت به آن بی‌توجهی صورت می‌گیرد.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در فرهنگ قرآنی و سیره زندگانی ائمه معصومین(ع) از دشنام و ناسزاگویی و بددهانی شدیدا نهی شده است، به طوری‌که پیامبر خدا(ص) در حدیثی می‌فرمایند: "یکی از بدترین بندگان خدا کسی است که به سبب بد زبانی و دشنام‌گویی‌اش، همنشینی با او ناخوشایند باشد1".

امام باقر(ع) نیز فرمودند: " بهترین چیزی را که دوست دارید به شما گفته شود، به‏ مردم بگویید؛ زیرا خداوند از شخص دشنام دهِ بدگوی از مؤمنان و ناسزاگویِ بد دهن و گدایِ سمج نفرت دارد2".

امام علی(ع) اسوه اخلاق و ادب نیز درباره این‌که چه کسی هرگز دشنام نمی‌دهد؟ فرمودند "انسان بزرگوار، هرگز دشنام ندهد3".

همچنین امام باقر(ع) فرمودند: "حربه فرومایگان، زشت‌گویی است4".

امام صادق(ع) نیز در حدیثی ضمن تقبیح این عمل می‌فرمایند: "دشنام‌گویی و بد زبانی و دریدگی از (نشانه‏‌های) نفاق است5".

منابع روایات:

1- الکافی: 2 / 325 / 8 منتخب میزان‌الحکمة: 442

2- بحارالأنوار: 78 / 181 / 67 منتخب میزان‌الحکمة: 442

3- غرر الحکم: 9478 منتخب میزان‌الحکمة: 442

4- بحارالأنوار: 78 / 185 / 14 منتخب میزان‌الحکمة: 442

5- بحارالأنوار: 79 / 113 / 14 منتخب میزان‌الحکمة: 442

انتهای پیام