خداوند متعال در سوره مبارکه عصر سوگند می‌خورد که نوع انسان مدام در حال زیان‌کردن است، مگر آن‌هایی که ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند و همدیگر را به حق و صبر سفارش کنند.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، عمر ما انسان‌ها به مانند حکایت آن کسی است که می‌گفت "به دادم برسید که سرمایه‌ام آب شد و از بین رفت."

شخصی مرد یخ‌فروشی را دید که یخ‌هایش کم‌کم داشتند آب می‌شدند، عاجزانه فریاد می‌زد: رحم کنید به کسی که سرمایه‌اش دارد آب می‌شود... منقلب شد. انگار کسی نشانش داده بود معنی واقعیِ‌ "انّ ‌الانسان لفی خُسر" را.

حال، لحظه لحظه ما شبیه حال آن مرد یخ‌فروش است. سرمایه‌مان،‌ عمرمان، ‌جوانی‌مان،‌ ذره ذره مقابل چشم‌هایمان درحال آب شدن است و نمی‌فهمیم، همه‌اش ضرر، همه‌اش باخت است. سرمایه‌مان را به چیزهایی می‌دهیم که نمی‌ارزند؛ به چیزهای کم ارزش و گاه بی‌ارزش و به عزّت‌های همین دنیا، به عزیز شدن‌های گذرا... افسوس که آخر، بهای جان ما فقط بهشت بود، اما...

رهایی از این ضرر کردن‌های مدام، رهایی از این باختن‌های بی‌وقفه، فقط، عمل به یک تبصره چهار ماده‌ای‌ است؛ ایمان، عمل شایسته، سفارش به حق، سفارش به صبر.

آیات سوره عصر بیان می‏‌کند که اعتقاد به حق و عمل صالح ملاک سعادت اخروی و کفر و فسق ملاک شقاوت است، این سوره تمامی معارف قرآنی و مقاصد مختلف آن را در کوتاه‏ترین بیان خلاصه کرده است.

انتهای پیام