این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت ادبیات در سال ۹۸ و تاثیر وقایع اجتماعی بر آن اظهار کرد: معمولا ادبیات خیلی به سرعت نسبت به وقایع اجتماعی واکنش نشان نمی‌دهد، همان‌طور که هنوز فیلم‌ها و داستان‌های جنگ جهانی دوم ساخته می‌شوند. اگر داستان بخواهد مسائل اجتماعی‌ای را که امسال اتفاق افتاده اکنون منعکس کند، به درد نمی‌خورد؛ مثل کارهایی که در کوتاه‌مدت مسائل روز را بازتاب می‌دهند و بعد دیگر ماندگار نیستند. حتی ادبیات انقلاب و دفاع مقدس حالا باید نوشته شود.

او در حالی که معتقد است یک رخداد باید سپری شود، سکون ایجاد شود و در ذهن نویسنده ته‌نشین شود تا او بتواند داستان هنری بنویسد بیان کرد: اگر غیر از این باشد، داستانِ خبری است و خیلی ارزشی ندارد. این است اکه اگر هم در ادبیات منعکس شده باشد، ارزشمند نیست، چون این کار باید با حوصله و طمأنینه بیشتری انجام شود. 

گودرزی در پاسخ به سوالی درباره تاثیر فضای مجازی بر ادبیات و حضور ادبیات در آن با بیان این‌که خیلی به فضای مجازی علاقه ندارد گفت: معتقدم فضای مجازی برای بعضی چیزها مضر است؛ مثلا فضای مجازی اگر به ادبیات لطمه نزند به سودش نیست، چون اغلب کسانی که در آن حضور دارند، خیلی اعتبار عمیق ادبی ندارند و اعتبار آن‌ها در زمینه‌های دیگر هم ملاک سنجش ادبیات نیست. در همین فضا کسانی که دانش چندانی ندارند، ممکن است چیزی را ببینند و تایید کنند که بعدا متوجه می‌شویم خیلی عمق نداشته است.

او ادامه داد: بنابراین فضای مجازی می‌تواند تکمیل‌کننده باشد و خودش خیلی نمی‌تواند فضای ادبی ایجاد کند. می‌بینیم هر کس که در فضای مجازی اعتباری دارد، بیرون از آن اعتباری ندارد و توخالی است و از بی‌سوادی مخاطبان بوده که فکر کرده‌اند او کسی است. فضای مجازی برای ادبیات ایران خیلی جواب نداده و اغلب اطلاعاتی که از این فضا دریافت می‌شود ناقص و شتاب‌زده است. به نظرم فضای مجازی تا این‌جا خیلی به ادبیات ایران کمک نکرده است.

این منتقد ادبی همچنین درباره وضعیت نقد ادبی و خصوصا نقد داستان اظهار کرد: نقد به نسبت داستان رو به رشدتر است، چون با مطالعات جنبی، اطلاعات و آگاهی بیشتری انجام می‌شود. اخیرا هم در این حوزه بیشتر کار شده است. شاید بازتاب این در کتاب‌ها دیده نشود، اما در محافل و نشست‌ها دیده می‌شود که کم‌کم افراد تلاش می‌کنند تا دیدگاه منسجمی به نقد نشان بدهند. قبلا نقد به صورت سنتی و بدون معیار و چارچوب بوده اما حالا ظاهرا پذیرفته‌اند که نقد باید متکی بر نظریه و روشمند باشد. هرچند که هنوز به شکل قطعی نمی‌شود گفت که چه خوب است، اما مسیر فعلی طوری است که دیگر اکثر منتقدان متوجه شده‌اند نقدشان باید بر اساس اصول و روشمندی علمی باشد.

انتهای پیام